Περί Έρωτος

… Θάνατος οι γυναίκες που αγαπιούνται…

Οφείλω να τα ομολογήσω: Δεν μ’ αρέσει να κάνω έρωτα. Δεν με καλύπτει το γεγονός εκφραστικά βρε αδελφέ. Έρωτα έκανε ο Φρανκ Σινάτρα ή ο Ρόμπερτ Κένεντυ. Εγώ όμως αρνούμαι to make love. Με ξενερώνουν τέτοιες λεκτικές αμερικανιές που έχουν εδραιωθεί στην ιθαγενή γλώσσα συμπαρασύροντας ποιητές, λογοτέχνες, εστέτ, συγγραφείς ή ακριβολόγους επιστήμονες. Παλιότερα ίσχυαν συνεκδοχές ή μεταφορές που περισσότερο υπαινίσσονταν και λιγότερο περιέγραφαν. Λόγου χάριν «πλάγιασαν», «την χάρηκε», «του δόθηκε», «την πήρε», «έσμιξαν», «χαρήκαν το κρεβάτι», «κοιμήθηκαν ερωτικά», κλπ. Για παράδειγμα ο Καζαντζάκης ή ο Καραγάτσης δεν καταδέχονται να «κάνουν έρωτα». Ούτε κι ο πολύκλινος Οδυσσέας στις μεταφράσεις του Εφταλιώτη ή του Ζήσιμου Σιδέρη που κάναμε στο σχολείο. Γιαυτό σας λέω. Αρνούμαι να κάνω έρωτα. Και ακόμα χειρότερα σεξ! Έστω κι αν η ηλικία μου δεν το απαγορεύει. Προσώρας…