tag:blogger.com,1999:blog-3817625928376879646.post3294248388501285425..comments2024-02-26T12:05:16.166+02:00Comments on ΜΑΝΟΣ ΣΤΕΦΑΝΙΔΗΣ: Η Εύα δεν αμάρτησε !Manos Stefanidishttp://www.blogger.com/profile/01303616398919958023noreply@blogger.comBlogger3125tag:blogger.com,1999:blog-3817625928376879646.post-83067855521057809282007-09-06T02:08:00.000+02:002007-09-06T02:08:00.000+02:00Ταλαίπωροι Νεοέλληνες! Πόσο απόλυτα δικαιώνεται ο ...Ταλαίπωροι Νεοέλληνες! Πόσο απόλυτα δικαιώνεται ο Κίσινγκερ! Τώρα πού τίποτε δέν άφησαν... όρθιο κάτι "Στεφανήδες" καί οι ομοϊδεάτες τους, δέν μένει παρά νά... αλλάξουμε απλώς τήν... σημαία. Ήδη αυτή η καρικατούρα πού θεωρεί "τέχνη" ό,τι ακόμη καί οι αρχαίοι μας πρόγονοι ονόμαζαν "ύβριν" δέν μυρίζει πιά... Ελλάδα! Άλλωστε τί άλλο νά περιμέναμε από την... Εύα; Αμερικανάκι είναι σάν καί κάποιους άλλους πού είχαν ορκισθεί στήν αμερικάνικη σημαία καί μετά κορόϊδευαν το λαό μέ τον δήθεν αντιαμερικανισμό τους!<BR/>Είναι τελικά μεγάλη αλήθεια ότι τά άκρα πάντοτε συναντιούνται ή, γιά νά το πούμε καλύτερα, τό ένα τροφοδοτεί τό άλλο. Κάτι τέτοιες αθλιότητες κάνουν οι ψευτοκουλτουριάρηδες καί δίνουν αφορμή στους "χρυσαυγίτες" καί πάει λέγοντας... Απόλυτη καί αγαστή συνεργασία καί συνενοχή στό βιασμό αυτής της δόλιας πατρίδας...Anonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-3817625928376879646.post-6348686741138175282007-06-11T16:18:00.000+02:002007-06-11T16:18:00.000+02:00Για ένα άλλο προβληματισμό.Ας πούμε ότι παίρνουμε ...Για ένα άλλο προβληματισμό.<BR/>Ας πούμε ότι παίρνουμε έναν άνεργο. Κανείς δεν τον ξέρει και κανείς δεν ενδιαφέρεται αν ζήσει ή πεθάνει. Ας τον υποθέσουμε έλληνα ή ακόμη χειρότερα μετανάστη. Ασχολείται ο δύστυχος με ότι του τύχει. Με δουλείες του ποδαριού. Μπορεί να είναι άνδρας ή γυναίκα. Μπορούμε όμως να επιλέξουμε στην υπόθεσή μας και έναν ιδιόρρυθμο ή εξεζητημένο τύπο της Αθήνας ή της κοσμικής ζωής, και τέλος πάντων ας τον τοποθετήσει κανείς όπως νομίζει. Μέχρι εδώ δεν σας λέω κάτι καινούργιο.<BR/>Ας υποθέσουμε τώρα ότι για δικούς του λόγους, δεν μας ενδιαφέρει ποιούς, εάν είναι αγανάκτησης, σεξουαλικής στέρησης, απονενοημένης προσπάθειας να τραβήξει το όποιο ενδιαφέρον, να βρει δουλειά, ας προσθέσει κανείς όποιο λόγο θέλει και όποια αιτία φανταστεί, δολιευμένη ή αθώα, σκοπούμενη ή αυθόρμητη, κάθεται γυμνός στην Κουμουνδούρου, στο Μοναστηράκι, στο μετρό ή όπου αλλού θέλετε, και αρχίζει να ρίχνει περιττώματα επάνω του και να αυνανίζεται πάνω σε μια σημαία ελληνική και ας τον βάλουμε να βρίζει κιόλας ή ότι άλλο θέλετε. Μόλις τώρα αρχίζει να αποκτάει ένα ενδιαφέρον το κείμενο. Το ίδιο και η ιστορία της τέχνης. <BR/>Τον μαζεύει η αστυνομία, τον κακομεταχειρίζεται, γράφουν οι εφημερίδες και οι τηλεοράσεις και ότι λοιπά. Το ερώτημα. Αυτός τώρα τι είναι; Καλλιτέχνης; Θα τον παίρνουν τώρα πιά στις γκαλερί, θα γίνει διάσημος, θα βγάζει χρήματα, θα γνωρίζει να ζωγραφίζει , να παίζει θέατρο, να φτιάχνει αγάλματα. Πιθανόν μάλιστα να εκφράσουν κάποιοι την απορία, τότε γιατί να μην βάζουμε κάθε τόσο έναν όποιο άνεργο να κουτσοβολευτεί κι αυτός. Να κάνει τις γνωριμίες του και όλα τα λοιπά συνακολουθούντα. Είναι η μόνη διαφωνία μου. Καμία άλλη, ως το πώς υποκριτικά, απαγορευτικά, τάχα ηθικά ή εθνικά τρομάρα τους, λειτούργησε η εξουσία.<BR/> Αυτά μπορεί να τα κάνει ο καθένας. Ο καλλιτέχνης χρειάζεται να κάνει κάτι άλλο. Χρειάζεται να κοπιάσει, να ιδρώσει για την τέχνη του, να ξενυχτήσει για αυτήν, να πονέσει και να κλάψει γιατί νιώθει τις απαντήσεις μέσα του και δεν μπορεί να τις βγάλει. Και πάλι από την αρχή και όλο από την αρχή. Να αποδείξει στον εαυτό του πρώτα και μόνο ότι έχει βάσανο μέσα του για αυτόν τον κόσμο και αυτό τον οδηγεί. Να διαφυλάξει μακριά την ψυχή του και το πνεύμα του από τις φάρσες της εποχής του. Από διπλώματα, από τίτλους, από διατριβές πού απέκτησε στη Ρουμανία ή στην Γαλλία και τα Ι.Ε.Κ. Από την απάτη του εαυτού του. Από το τάχα και το δήθεν. Εγώ τουλάχιστον αυτό έχω καταλάβει για τέχνη. Να πάρει κάτι λίγο από τον Παρθένη και τον Θεόφιλο τους πεισματάρηδες, που δεν τους άρεσαν τα σούρτα φέρτα των γκαλερί και των μπιενάλε και κλινόταν μέσα και δούλευαν. Και τότε θα μιλήσει η αξία του όσο κι αν αργήσει. Με σκάνδαλα δεν γίνεται τέχνη. Δεν γίνεται παρά μόνο σε αυτόν τον κόσμο που ζούμε. <BR/>Αυτά κύριε Στεφανίδη, εμένα μου θυμίζουν ακριβώς τους έλληνες επιχειρηματίες, που χωρίς κόπο και μηδενικό κεφάλαιο θέλουν να τα κονομήσουν σε τρία χρόνια χωρίς προσφορά και κόπο και τα καταφέρνουν. Με τις σχέσεις, τις επικοινωνίες, τα δείπνα, τους αξιοσέβαστους πολιτικούς, τις διαπλοκές. Να κάνουν καριέρα στα γρήγορα. Αυτό είναι πιά το πρότυπο, που σαν πλανητικό δηλητηριώδες νέφος έχει απλωθεί και στην τέχνη. Ειλικρινά δεν μπορώ να καταλάβω αλλιώς αυτό το μεγαλείο του ανθρώπου, που εφευρίσκει την τέχνη και καταφεύγει σε αυτήν να γλιτώσει, να πει πράγματα για αυτόν τον θαυμαστό και κατάδικο κόσμο. Να τον παλέψει, να τον ομορφύνει με το τραγικό του και την κωμωδία του. Με την εφευριτικότητά του και την εφυία του. Και δεν απαιτώ Μιχαλάγγελους ή Αισχύλους και Λανκ ή Ταρκόφσκι από τους συνανθρώπους μου. Κάθε άλλο. Την οδύνη τους θέλω να δω. Την τιμιότητά τους, να με βοηθήσουν και εμένα. Να πάρω κουράγιο.<BR/>Φιλικά <BR/>Νεφέστορας.Nefestorashttps://www.blogger.com/profile/04043763118138865217noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-3817625928376879646.post-10186285669038761142007-06-09T11:45:00.000+02:002007-06-09T11:45:00.000+02:00Χαίρομαι γιατί διαβάζω ένα κείμενο εξαιρετικό. Εξα...Χαίρομαι γιατί διαβάζω ένα κείμενο εξαιρετικό. Εξαίρεση στις ευκαιριακές κοινοτοπίες της διαφήμισης μέσα από τον θόρυβο των τιποτένιων. Κι αυτός είναι κι ο λόγος που για πρώτη φορά σχολιάζω(;) σε blog. Χαίρομαι γιατί κάποιος που δεν τον ξέρω προσωπικά, με εκφράζει απόλυτα. Χαίρομαι γιατί θεωρώ εξαιρετικής ευαισθησίας το έργο της Εύας. Λυπάμαι γιατί ανήκω στο ευρύτερο κοινό, αυτό που η Εταιρεία Τεχνοκριτών δεν έχει διαπλάσει αισθητικά. Και ντρέπομαι γιατί δεν έχω φροντίσει εγώ γι' αυτό.Anonymousnoreply@blogger.com