Βία: Ηλικιωμένη γυναίκα μανουβράρει με δυσκολία το καρότσι ενός μωρού σε πεζοδρόμιο φορτωμένο αυτοκίνητα και μηχανές. Έπειτα στέκεται στην άκρη κεντρικού δρόμου και περιμένει υπομονετικά να τον διασχίσει. Εμπρός της περνούν βιαστικοί οδηγοί χωρίς να σταματάνε. Αγνοώντας την επιδεικτικά, σαν να μην υπάρχει, ένα, δυο, τρία, τέσσερα λεπτά. Η ροή μοιάζει αδιαπέραστη. Τότε ένας εργατικός τύπος, ίσως Αλβανός, αντιλαμβάνεται το σιωπηλό σκάνδαλο, κουνάει το χέρι του αποφασιστικά και μπαίνει εμπρός για να ανοίξει δρόμο. Οι οδηγοί σταματάνε κακήν κακώς βρίζοντας και απειλώντας ενώ εγώ κατεβάζω το κεφάλι από ντροπή και απομακρύνομαι.
Ευχαριστώ!: Θέλετε ένα εύκολο παράδειγμα της διαφοράς ανάμεσα στο δημόσιο και το ιδιωτικό; Πρόκειται για το «ευχαριστώ» και το «παρακαλώ» που ακούτε, συνοδευόμενο μάλιστα κι από ένα πλατύ χαμόγελο, στα διόδια της Αττικής οδού. Πράγμα που βεβαίως δεν συμβαίνει στα, πανάκριβα πια, διόδια των εθνικών –λέμε τώρα- αρτηριών. Στα πρώτα δεξιώνονται, έστω και υποκριτικά ή καθ’ υπόδειξη, τον πελάτη-πολίτη ενώ στα δεύτερα τον φενακίζουν και τον απαξιώνουν. Όπως άλλωστε σε κάθε δημόσιο κατάστημα. Η αγένεια έχει εξελιχθεί πια σ’ εθνικό μας χόμπι. Η πιο ενοχλητική εκδοχή της καθημερινής, μη υλικής βίας. Διαφωνείτε; Ευχαριστώ!
Ένας αλλά Λέανδρος: Υπάρχει ένας δημόσιος λειτουργός, ένας επικεφαλής ανεξάρτητης αρχής που τα έχει βάλει συστηματικά και παθιασμένα με όλη τη κρατική διαφθορά. Υπουργοί, νόμοι και υπόνομοι δεν έχουν επιτύχει τα όσα χειροπιαστά κατορθώνει καθημερινά και αθόρυβα ο Λέανδρος Ρακιντζής, Γενικός Επιθεωρητής της Δημόσιας Διοίκησης: Και μάλιστα εναντίον όλης της εθνικής ημών γραφειοκρατίας. Πρόσφατο παράδειγμα το ότι ζήτησε δειγματοληπτικά το «πόθεν έσχες» από 6500 (sic) προϊστάμενους εφοριών, πολεοδομιών κλπ. Αν σκεφτεί κανείς το ελάχιστο προσωπικό που διαθέτει, η διεκπεραίωση το ανωτέρω εγχειρήματος συνιστά άθλο. Τόσο απλά, τόσο δύσκολα. Σαν το αβγό του Κολόμβου. Ή, μάλλον του Λεάνδρου.
Σύντροφοι: Κάθε (σχεδόν) Κυριακή, εδώ και πάμπολλες Κυριακές, αισθάνομαι προλεταριακή χαρά. Αισθάνομαι εγώ ο ταπεινός ίσος στη λύπη μου μ’ έναν από τους πλουσιότερους και πιο ευνοημένους ανθρώπους του κόσμου. Όπως κι εγώ μπορεί να νοιώθω απαίσια λόγω των βιοτικών μου προβλημάτων, έτσι χάλια μπορεί να νοιώθει και αυτός. Απόλυτα δυστυχής μεν, για διαφορετικούς, βεβαίως, λόγους. Πρόκειται για τον πρόεδρο της ΠΑΕ Παναθηναϊκός κο Τζίγγερ. Αγαπητό μου σύντροφο στην εξακολουθητική κυριακάτικη πίκρα.
Oταν ένας 'εξωτερικός' εργαζόμενος πιέζεται να βγάλει τη νόρμα από εξόδους του (πλασιέ/ πωλητής/ασφαλιστής/πραγματογνώμονας αυτ/κών ατυχ/των/...) όταν σε πιέζει η ανώνυμη ευθύνη του εργοδότη, όταν ακόμα βιάζεσαι από δουλειές στο Δημόσιο/νομαρχίες/ από γρήγορες επαφές κτλ), όταν η πίεση στην Επιχείρησή σου είναι ζήτημα ζωής και θανάτου, όταν οι Μέτοχοι απαιτούν,
ΑπάντησηΔιαγραφήείναι πολύ εύκολο να περασεις, καταρχήν στην ήπια βαρβαρότητα.
Οι εργασιακές παρωπίδες άρα, σου δείχνουν το μόνο πάρκιν πούχει απομείνει. Κι αυτό βρί-σκεται στη διάβαση ΑτόμωνΜεθΕιδικώνΑναγκών....Ή ε κ β ί ά ζ ε ι ς με στρές Αστικό Χώρο για το ΙΧ σου απ'το στενό πεζοδρόμιο : απ΄όπου στριμώχνεται καταιδρωμένη μια γυναίκα με τις σακούλες κατάφορτες να κρέμονται απ' τα χέρια, ή με το παιδικό καρροτσάκι...
Ένα στενό μπλόκο για τους πεζούς γίνεται το ΙΧ. Απ όπου όμως δηλητηριάζουν μ 'ίδρωτα κι απαξιωτικά για το Αστικό Περιβάλλον συναισθήματα δεκάδες '' ά ν θ ρ ω π ο ι χ ω ρ ί ς ΙΧ''. Πιθανόν λόγω ταξικής ανισότητας οι κακόμοιροι αυτόί ν' ανέρχονται στο 20-30% για την Αθήνα. Όπου το ΙΧ είναι ακριβό. Ανέρχονται σε 1-1,5 εκατομμύρια ανθρώπων..Τούτοι ειναι κοντά στη φτώχεια, ή σ' ε π ο χ ι α κ ή φτώχεια, ή...Μετανάστες οικονομικοί, Ρομά.
Αυτών των ανθρώπων γίνεσαι ο ...συνδιάολος (Σκαρίμπας). Όμως για έναν Αστό η ''πεζική -ουτως ειπείν- ταλαιπωρία'' ξεπερνιέται με απέχθεια, με περιφρόνηση, τουτέστιν μ' αφ' υψηλού συναίσθη-μα. Εστω αρνητικό, αλλ' αφ' υψηλού. Όμως,
για έναν εποχιακό υπάλληλο των 600 Ευρώ,
για μεροκατματιάρηδες,
για γυναίκες που πλένουν πεζοδρόμια ή βίλλες,
για ένα συνταξιούχο που βγήκε να φέρει ψώνια στην ηλικιωμένη συντρόφισσά του, ή φάρμακα,
για οικογένειες με προβλήματα όχι μόνο φ τ ώ χ ε ι α ς - ας πούμε τα πράγματα καθαρά κι όχι με την Αστι-κή ψευδογλώσσα της δήθεν ''ακρίβειας΄΄της TV -, αλλά κι υγείας, ηθικά, αποτυχίας σ' εξετάσεις/διαζύγια, εξαπάτησης, απώλειας φίλου-συνεργάτη,
για χίλια δυό κοντολογής χτυπήματα της ζωής, η περιφρόνηση του αστικού χώρου, βαραίνει δυό και τρείς φορές την ηττοπαθή συνείδηση.
Γιατί χώρος=ελευθερία κίνησης, ελευθερία άρα. Αυτός με το μπουφάν και το τζην παντελόνι με μια φου-σκωμένη τσάντα και τα παπούτσια από λαική αγορά των 40 ευρώ αισθάνεται μια αλυσσίδα και μια σι-δερένια μπάλα στον αστράγαλο. Κι αν δεν μπορεί να προβιβαστεί απ’ το ημιυπόγειο στο ισόγειο…
Κοντεύω να γίνω π ε ρ ι φ ρ ο ν η τ έ ο ς στον ίδιο το χώρο μου ! Στην ίδια τη γειτονιά μου, απ' τ' αρχ..δι τον ΙΧ. Που παρκάρει πάνω στα νήματα δεκάδων αν μή εκατοντάδων άλλων ανθρώπων.
Ο περιφρονημένος μπορεί να νοιώσει δυσαρέσκεια, μετά λύπη, ή ταπείνωση. Συνηθίζοντας καθε μέρα το ντρεσσάρισμά του απ' τους ταξικά καβαλλημένους στο HUNDAI SANTA FE, σιγά σιγά υφίσταται ένα είδος FRUSTRATION. Η ψυχική αλλοτρίωση ειναι κοντά.
Η Φεουδαρχία και τα προνόμια ξανάρχοντ' απο αραχνιασμένους αιώνες , απ' την πίσω πόρ-τα. Στην ελληνική κοινωνία που κατά βάση παραμένει στη Βαλκάνια καθυστέρηση, τόσο στον πλούτο, ό-σο και στα αισθήματα, δεν είναι και τόσο ανοίκειο τούτο.Η περιφρόνηση των συγχρόνων υπομειόνων στις μικροαστικές ή εργατικές πολυκατοικίες ή στα υπόγεια κι ημιισόγεια, απ τους νέους Δούκες, Κόμητες κτλ με CAYENNE, FREELANDER, RAV, GRAND (!)CHEROKEE, SX5BMW, SSANGYONG κι άλλες σύγχρονες άμαξες με μιά, δυό, τρείς, τέσσερις σειρές ίππων προσθέτει στον νεοελληνικό λαικισμό την μέχρι στιγμής χαμηλή βαρβαρότητα. Όταν η κυνική σκέψη -'' θέλω να κάνω τη δουλειά μου, άς ΄πάει απ' αλλού'' (ο πε-ζός)... - ''Όποιος μπορεί, καταχτάει χώρο ! ''-''Τί με νοιάζει 'μένα άν αναγκαστεί να πάει απ' την άσφαλτο, να 'ούμε''...(και φάει ατύχημα), εμπεδωθεί, η ταξική υπεροψία φέρνει τη βία. Κι ήδη το να καβαλλήσεις με το ''Χιουντάι Γκέτζ'' ή το 'Subaru Forester 4Χ4' , όπου, όπως κι όταν σου γουστάρει, το ν ή μ α του πεζού, εί-ναι ξεκάθαρη β ί α .
Στήν αρχή μπορεί νάναι τα αυτοκόλλητα αντίστασης''Είμαι γάιδαρος, παρκάρω όπου γουστάρω'' , που αξίζει να σταμπάρουν το μεταλλικό χρώμα του Επικυρίαρχου των δρόμων και πεζοδρομίων ΚΑΙ παραλ-λήλως και καθέτως κι αντιθέτως.
Μετά μπορεί να είναι το οργισμένο σπάσιμο του πλαινού καθρέφτη . Ο δρόμος έχει στρωθεί.
Όταν οι αρβανίτικες Φάρες - όπως στο παραπάνω ποίημά μου - Καραμανλήδων, Παπαν-δρέηδων, Μητσοτακέικων, Χριστοφοράκων κτλ φτύνουν την συλλογικότητα, μπορεί ιεραρχικώ δικαιώματι, να την φτύσει κι ένας 'φτασμένος με Φόρντ Maverick' .Κι ας είν' απλός βαλές-σωματοφ/κας ή Βαρώνος. Τό παράξενο είναι πώς η ελληνική κοινωνία, όσο πιό πλούσια γίνεται, τόσο αντιστρέφει τις αρετές της του 1950 λ.χ. σε χυδαιότητα και βία του 2008.
ΚOSTAS TRENT
Διαφορά ανάμεσα στο δημόσιο και στο ιδιωτικό; Μά τα διαμερίσματα είναι κοσμήματα : γύψινα μάρμαρα στο σαλόνι εκλεκτήπλάκα αδιάβροχη στους τοίχους των βεραντών, χρώματα, ζαρντινιέρες κτλ..
ΑπάντησηΔιαγραφήΚι οι δρόμοι άθλιοι...χυμένες δίπλα στους κάδους απορριμάτων κονσέρβες και λάδια, τρυπημένο οδόστρωμα, πλακάκια πεζοδρομίων που χάσκουν...Ακανόνιστα πολεοδομικά πεζοδρόμια..
Ο νεόπλουτος έλληνας φτύνει το συλλογικό, το κοινωνικό.Εκεί περιλαμβάνονται και τα δάση γύρω στην Αθήνα λχ. Ο άχρις τινος Βασιλόφρων υ π ή κ ο ο ς με κατευθείαν καταγωγή απ το Οθωμανικό ντοβλέτι, δεν καταλαβαίνει πως απ τους άλλους παίρνει κι απολαμβάνει τα ατομικά του αποκτήματα και διαμ/τα και εταζέρες και πλαφονιέρες και μάρμαρα και, και, και...
Είναι περίεργο πως ξεπετάγεται καμμιά φορά κάποια κονωνικότητα και κάποιο κύμα αλληλεγγύης μέσα στο ατομικό ''να τη βρούμε'' ...μέσα απ' τον άθλιο Σημιτικό εκσυγχρονισμό με συνδετικό κοινωνικό ιστό/αξία το χρήμα, το χρήμα, το χρήμα...Ήδη ο Τσουκάτος νοιώθει τη χλεύη για λογαριασμό όλων των παραπάνω με τους πολυτελείς ιδιωτικούς χώρους τους και το χεσμένο απ' αδέσποτα σκυλιά πεζοδρόμιό τους.
KOSTAS TRENT
ΚOSTAS TRENT
ΑπάντησηΔιαγραφή10 Ιούλιος 2008 12:33 μμ
10 Ιούλιος 2008 1:35 μμ
keimena manifesta file mou, dakrisa,
as antisthathume osoi borume stin pragmatikothta (tous)
mias kai imaste se filotexnon blog, na prosthesw oti mesw tu lifestyle (epanekdidomeno mesw twm mainstream media) , kivernoun akomi kai esthitika, den milame mono gia ylikh ishu
esthitiki kai aksiaki junta!