Σκληρή καρδιά!

Ξέρετε ποιος είναι ο Τάκης, η σκληρή καρδιά; Ούτε εγώ ήξερα ως τη στιγμή που μου τον σύστησε μια νεαρά και ζωηρή συνεπιβάτισσά μου προχτές στο τραμ. Μου τον σύστησε δηλαδή τρόπος του λέγειν καθώς τον διαφήμισε σ’ ολόκληρο το βαγόνι που την παρακολουθούσε με ανάμεικτα συναισθήματα να μιλάει, δηλαδή να ξεφωνίζει, από το κινητό της. Το love story με τον Τάκη, τη σκληρή καρδιά, μάλλον έφτανε σε άδοξο τέλος, πράγμα που δικαιολογούσε την ένταση της φωνής όσο και τη διάρκεια της συνδιάλεξης. Η ζωηρή μικρά έπαιζε τα ρέστα της, όπως έπαιζε και με τα νεύρα όλων των ακούσιων ωτακουστών. Και κυρίως τα δικά μου. Φαίνεται πάντως πως αυτό το ξεμπρόστιασμα της ιδιωτικής ζωής σε δημόσιους χώρους με κορύφωση τη καταχρηστική χρήση αυτών των διαολοσυσκευών που λέγονται ελληνιστί mobiles, έχει γίνει η εθνική μας ατραξιόν. Πουθενά στον κόσμο δεν βλέπεις τόσους πολλούς να εξαρτώνται τόσο ψυχωτικά από τα κινητά τους: μωρά παιδιά , ώριμες κυρίες, ενζενί ή γιάπηδες που ανησυχούν για το χρηματιστήριο, κλπ. Για όλους αυτούς δημιουργούνται μαγικά, μικρές ιδιωτικές νησίδες στη μέση του πουθενά από τις οποίες μπορούν να στέλνουν τα μπουκάλια των παθιασμένων τους μηνυμάτων προς πάσαν κατεύθυνση. Γαμάτα! Η νέα αυτή τηλε-αισθητική προήλθε σαφώς από τις μιμήσεις της τηλε-πραγματικότητας η οποία επιτρέπει ή μάλλον επιβραβεύει το προσωπικό ξεγύμνωμα ή την φωταγώγηση και του πλέον ιδιωτικού. Η κρυφή κάμερα είναι πια συλλογικό ανακλαστικό. Ο, τι γίνεται στη κρεβατοκάμαρά μας, μπορεί να μεταδοθεί διακαναλικά. Και να δημοσιοποιηθεί τηλε-φονικά. Ουάου! Στα σοβαρά τώρα, το τραμ παρότι αμφισβητήθηκε –και από τον υπογραφόμενο- πέτυχε απόλυτα αλλάζοντας την φυσιογνωμία των περιοχών που διασχίζει. Ήδη η εμπειρία της λειτουργίας του επιβάλλει κάποιες βελτιώσεις. Για παράδειγμα την επέκτασή του στο κέντρο του Πειραιά (η γραμμή ΣΕΦ τερματίζει στο πουθενά), τη κατάργηση ενδιάμεσων σταθμών που δεν έχουν κίνηση ή που καθυστερούν τη ροή των συρμών, τον εξορθολογισμό των λεωφορειακών γραμμών που κινούνται παράλληλα ώστε να πλειοδοτηθεί μ’ επιβάτες το σταθερό μέσο, κ.ο.κ. Και βέβαια την άμεση ρύθμιση του υπεσχημένου, «πράσινου ρεύματος» ώστε ν’ αυξηθεί η μέση ταχύτητα και ταυτόχρονα η «άμεση» γοητεία των τρένων της πόλης. Ακούτε κ. Χατζηδάκη; Τεχνογνωσία χρειάζεται , πολιτική βούληση και όχι κεφάλαια ή μίζες. Και θ’ αλλάξει η ζωή χιλιάδων συμπολιτών μας. Κάντε κάτι γρήγορα και μην το αναβάλετε.

Σκληρή καρδιά!