Άρχισαν τα όργανα;

"Η δημοκρατία είναι πολύ λεπτεπίλεπτο όργανο για να παίζεται με τόσο άγαρμπο τρόπο"

Είναι φυσικό το, συνήθως ανθρωποφαγικό, διαδίκτυο να κάνει από χτες πάρτι με τις φωτογραφίες της κ. Σίας Κοσιώνη κατά την ανακοίνωση των εκλογικών αποτελεσμάτων. Κι είναι φυσικό γιατί συνιστά τουλάχιστον δεοντολογική πρόκληση η επίσημη encore woman του Σκάι να είναι και η κεντρική σχολιάστρια της αναμενόμενης νίκης - που όμως δεν ήρθε - του συζύγου της αλλά και η οικοδέσποινα της όλης παρουσίασης. Θα μπορούσε πάντως, ειδικά χτες, να απέχει. Από επαγγελματική αξιοπρέπεια. Όπως θα ήταν εξίσου προκλητικό η κ. Μάρα Ζαχαρέα του Σταρ να παίρνει συνέντευξη από τον βουλευτή και τ. υπουργό Θοδωρή Ρουσόπουλο, τον άντρα της. Όμως κάποιοι ξεπουλούν τα πάντα στο βωμό της τηλεθέασης και της επίδειξης προσωπικής δύναμης. Όπως και κάποιοι άλλοι έχουν εθιστεί ανήκεστα στην ανάλαφρη ψήφο δίκην ριάλιτι ή τηλεσόου. Με προτεινόμενους για αποχώρηση. Να γιατί η τεράστια αποχή που σημειώθηκε κατά τις δύο Κυριακές, θέτει σε κίνδυνο αυτήν καθαυτή την δημοκρατική λειτουργία. Με άλλα λόγια επαναλαμβάνουμε, και στην εκλογική διαδικασία, το εθνικό μας ατομοκεντρικό σπορ: Να συρρικνώνουμε ολόκληρο τον κόσμο στα όρια του στενού μας οπτικού πεδίου. Χτίζοντας ανέφελα ατομικούς παραδείσους ενώ γύρω κυριαρχεί η συλλογική κόλαση. Επειδή, όταν εκλέγουν οι μειοψηφίες, η πλειοψηφία δεν δικαιούται να δηλώνει ότι αδικείται. Αυτονόητα πράγματα που όμως κάποιοι τυφλωμένοι από αυτάρεσκη οίηση, αρέσκονται να αγνοούν.

 Έτσι, ενώ ήταν όλα έτοιμα για τον προναγγελθέντα - εν χορδαίς όλων των οργάνων του συστήματος - θρίαμβο του Κώστα Μπακογιάννη, ήρθε ο αστάθμητος παράγων που λέγεται λαϊκή βούληση και συλλογική δυσαρέσκεια για να μετατρέψει τον γάμο σε κηδεία. Ήταν λοιπόν αναμενόμενο να ξεσπάσει ειρωνικά το διαδίκτυο απέναντι σ' όσους τηλεαστέρες τού μιλάνε κάθε βράδυ από καθέδρας με ψυχρό χαμόγελο που δεν επιτρέπει αμφισβήτηση. Είναι χαιρέκακοι οι χρήστες που ξεσάλωσαν; Ναι, στον βαθμό που είναι αντίστοιχα τόσο ισοπεδωτικοί  οι επώνυμοι διαχειριστές της μίας αλήθειας και οι επικυρίαρχοι των, επιλεκτικών, ειδήσεων. Αυτοί που θεωρούν το κοινό, όλους εμάς δηλαδή, μια απρόσωπη μάζα που υφίσταται μόνο και μόνο για να επικροτεί και για να επιδοκιμάζει. Για να καταναλώνει αμάσητη την "πληροφορία", έστω κι αν αυτή έρχεται σε κατάφωρη αντίθεση με την οδυνηρή καθημερινότητα που βιώνει καθημερινά. Όπως συνέβη με τον Μεγάλο Περίπατο που το κυρίαρχο, μηντιακό σύστημα δεν δίστασε ούτε στιγμή να μην εκθειάζει. Απαγορεύοντας τον οποιοδήποτε αντίλογο. 

Μόλις λοιπόν παρουσιάστηκε η πιο μικρή ρωγμή στον συμπαγή τοίχο- όπως συνέβη με το ντιμπέιτ Μπακογιάννη - Δούκα - τότε όλη η σκηνογραφία της επιτυχίας ανατράπηκε. Διερωτώμαι πάντως τι θα συνέβαινε αν είχε υπάρξει ανάλογα ντιμπέιτ μεταξύ του Αβατάρ του κ. Πατούλη, τον κ. Χαρδαλιά, και τους λοιπούς αντιπάλους του στην Αττική. Επειδή ο ρόλος της μικρής οθόνης στην εποχή της τηλεδημοκρατίας είναι καταλυτικός. Και για όσα δείχνει και, κυρίως, για όσα παραλείπει να δείχνει. Κυρίως για αυτά. 

Είπαμε: Εμφανίζομαι, άρα υπάρχω. Ο Βάλτερ Μπένγιαμιν το περιέγραψε με οξυδέρκεια ήδη από τα μέσα του '30: 

"Η ανθρωπότητα που κάποτε ήταν, κατά τον Όμηρο, θέαμα για τους θεούς του Ολύμπου, έχει γίνει τώρα θέαμα για τον εαυτό της. Η αλλοτρίωση της έχει φτάσει σε τέτοιο σημείο, που την κάνει να βιώνει την ίδια της την καταστροφή σαν αισθητική απόλαυση πρώτου μεγέθους".

Προσωπικά αποδίδω την ήττα της Ν.Δ τόσο στις Περιφέρειες όσο και σε Αθήνα - Θεσσαλονίκη, κυρίως στη μη προσέλευση των ίδιων των ψηφοφόρων του κυβερνητικού κόμματος. Δηλαδή μία απευθείας αμφισβήτηση των επιλογών αλλά και της πρακτικής Μητσοτάκη. Ο ίδιος μάλιστα πρωθυπουργός ενόχλησε κάθε νοήμονα πολίτη με την κατάφωρη, προσωπική του στήριξη - παρέμβαση των τελευταίων ημερών στις κατ' όνομα ανεξάρτητες Περιφέρειες αλλά και τον ανηψιό του τον ίδιο. Η δημοκρατία είναι ένα πολύ λεπτεπίλεπτο όργανο για να παίζεται με τόσο άγαρμπο, εκκωφαντικό τρόπο. Κι ο μέχρι προχτές παντοδύναμος πρωθυπουργός, ιδιαίτερα μετά την ραγδαία αποδρομή του ΣΥΡΙΖΑ,  σήμερα μοιάζει αρκετά ευάλωτος. Τόσος νεποτισμός δεν θα μπορούσε παρά να ενοχλήσει ακόμη και τη Σία! 

ΥΓ 1. Ο Δημήτρης Τσίρκας έγραψε: 

" Όχι, δεν είναι ένδειξη μισογυνισμού, σεξισμού, αντιφεμινισμού και οποιουδήποτε άλλου -ισμού, η χθεσινή καθολική, πλην, όμως αυθόρμητη, σάτιρα της Σίας Κοσιώνη, μαζί με τον Κώστα Μπακογιάννη. 

Το ζεύγος Μπακογιάννη – Κοσιώνη είναι η απόλυτη ενσάρκωση του σφιχτού και απροκάλυπτου εναγκαλισμού της πολιτικής με τη μηντιακή εξουσία στην Ελλάδα. Κάπως έτσι προκύπτει η θέση 107 της Ελλάδας στην παγκόσμια κατάταξη της Ελευθερίας του Τύπου. Είναι μάλιστα τόσο μεγάλη η σιγουριά και η αλαζονεία τους που δεν σκέφτηκαν καν το ενδεχόμενο της ήττας χθες, ώστε να προστατεύσουν την εκλεκτή τους από το δημόσιο κάζο, βάζοντας κάποιον άλλον να παρουσιάσει τα αποτελέσματα.

Η Σία Κοσιώνη δεν σατιρίστηκε ούτε ως γυναίκα, ούτε ως δημοσιογράφος, αλλά ως εξέχουσα μέτοχος και συνεργός ενός φαύλου και ολοκληρωτικού συστήματος εξουσίας που φαλκιδεύει τη λαϊκή κυριαρχία και λυμαίνεται τη χώρα. Και αυτό δεν είναι μικροπρέπεια, σεξισμός, μνησικακία. Είναι μια υγιής, υγιέστατη ταξική και δημοκρατική αντίδραση του κόσμου". Προσυπογράφω!

ΥΓ 2. Από την άλλη πλευρά, κάποιοι αναγνώρισαν ότι το σκληρότερο επάγγελμα της προηγούμενης Κυριακής ήταν να είσαι τηλεπαρουσιάστρια και να πρέπει να παρουσιάσεις την ήττα του δημάρχου - άντρα σου χαμογελώντας. Αυτό, στην θεατρική ορολογία λέγεται μπρεχτική αποστασιοποίηση (Verfremdungseffekt). Ελληνιστί Respect!

Βάλετε ελεύθερα λεζάντες στις φωτό.