Το δικό μου πανεπιστήμιο

Άκουγα τον κ. Βερέμη πρόεδρο του Εθνικού Συμβούλιου Παιδείας, στο «Κόκκινο 105,5» και δεν πίστευα τ’ αυτιά μου: «Αυτά που λέει ο υπουργός Παιδείας για τα ιδιωτικά πανεπιστήμια είναι μπούρδες (sic). Σας διαβεβαιώ ότι τα ιδιωτικά πανεπιστήμια στην Ε.Ε. είναι ελάχιστα και κυρίως μεταπτυχιακού χαρακτήρα… ». Για να συμπληρώσει η τ. πρόεδρος της Βουλής κ. Μπενάκη: «Κρίνω άστοχη την ανακίνηση αυτή τη στιγμή του άρθρου 16 από τη κυβέρνηση…». Απ’ την άλλη πλευρά διακεκριμένα μέλη του ΣΥΡΙΖΑ αποφεύγουν να καταδικάσουν κατηγορηματικά τους προπηλακισμούς ή τους τραυματισμούς πρυτάνεων, την αρπαγή των καλπών και τη βία στα πανεπιστήμια. Φοιτητικές παρατάξεις επίσης ζητούν την κατάργηση του πρόσφατου νόμου για την παιδεία ξεχνώντας ότι αυτός είναι νόμος του κράτους και πιστεύουν πως με καταλήψεις ή συλλαλητήρια κι όχι εκλογές θα φύγει, το εκλεγμένο, πάντως, κράτος της δεξιάς. Τέλος, η αναρχία, αυτή η ουτοπία του πραγματικού και η πολιτική του θέλει να κάνει την πολιτική ποίηση (Μπακούνιν, περιοδικό Avantgarde, 1878) , στην Ελλάδα εξισούται με την αγράμματη εξαχρίωση, τους βανδαλισμούς ιστορικών μνημείων ή το κάψιμο των… αντιφρονούντων.

Προσωπικά πιστεύω σ’ ένα πανεπιστήμιο ανοιχτό σ’ όλες τις ιδέες, ανεξάρτητο από όποια κομματική καθοδήγηση, εχθρικό προς κάθε μορφή βίας, φιλικό στη διαφορά, ανεξίθρησκο, ανήσυχο και ερωτευμένο με την αλήθεια· μιαν έννοια που σταθερά οφείλουμε να επανορίζουμε. Ένα πανεπιστήμιο που θα καθοδηγεί τη κοινωνία και δεν θα καθοδηγείται από την αγορά και που θα είναι πολιτικό επειδή ακριβώς θα περιφρονεί τις μικροπολιτικές εκείνων των κομμάτων που βούλονται να το χρησιμοποιήσουν. Τρίπτυχό του: Γνώση, Έρευνα, Ελευθερία. Χωρίς να ξεχνάω πως το πανεπιστήμιο αποτελεί σταθερό βαρόμετρο που αντανακλά τη κρίση ή την παρακμή ολόκληρης της κοινωνίας , θέλω να πιστεύω πως είναι το μέγιστο οχυρό σ’ αυτό το έλλειμμα.

Τι έσπρωξε όμως τη κυβέρνηση ν’ ανακινήσει τώρα τη «μπούρδα» των ιδιωτικών πανεπιστημίων προκαλώντας την, αναμενόμενη, έκρηξη των ακραίων στοιχείων; Νηφάλιοι σχολιαστές διείδαν μια προσπάθεια αποπροσανατολισμού της κοινής γνώμης κι ένα γαργάλημα του θυμικού της. Εφόσον το εύκολο συμπέρασμα είναι πως για όλα φταίνε τα «κωλόπαιδα» ή οι «τεμπέληδες καθηγητές». Κι ας είναι η πολιτεία που έχει απλώσει 22 υπολειτουργούντα πανεπιστήμια σε πόλεις ή νησιά με κριτήρια εσωτερικού τουρισμού ή βουλευτικών ρουσφετιών. Πανεπιστήμια χωρίς υποδομές και χρήματα σε προκάτ αίθουσες. Κι ότι στοχεύει να βελτιώσει αυτά τ’ άθλια δημόσια πανεπιστήμια αναγορεύοντας τα εργαστήρια ελεύθερων σπουδών σε άθλια ιδιωτικά πανεπιστήμια! Ώστε η ιδιωτεία να συναντά το στυγνό ψηφοθηρικό συμφέρον…