Ζήμενς του πνεύματος

Μνήμη Νίκου Καρούζου, ακτήμονος ποιητή, 20 χρόνια από το θάνατό του (1926-1990)

Κακό που λέτε δεν είναι το ΔΝΤ. Πρώτον γιατί εμείς το καλέσαμε και δεύτερον γιατί ξελάσπωσε, έστω και προσωρινά, την αβροδίαιτη όσο και ανεύθυνη ηγεσία μας. Κακοί είναι όσοι μας έφτασαν ως εδώ φορτώνοντας το κόστος της ολικής αποτυχίας τους σ’ εκείνους έφταιγαν λιγότερο. Δηλαδή στους πιο αδύναμους. Κακοί, και συνάμα ελάχιστοι, είναι και οι πνευματικοί ταγοί μας επειδή βουτηγμένοι στη ναρκισσευόμενη τους νιρβάνα και τα παιχνίδια καριερίστικης προβολής ούτε προειδοποίησαν εγκαίρως έναν λαό ράθυμο από την εύκολη ηδονή της ήσσονος προσπάθειας και εξανδραποδισμένο από μιαν ηλίθια εκπαίδευση και την πιο χυδαία τηλεόραση, ούτε τώρα έχουν το κύρος να μιλήσουν για τα νέα δεινά που επέρχονται. Βλέπετε το βήμα της αγοράς (που το ελέγχουν οι αγοραίοι του βήματος), παρέχεται με το αζημίωτο στο γιό του Πλεύρη και στον πρόεδρό του. Κάθε βράδυ! Απ’ την άλλη, υπερεκτιμημένοι ποιητές που δεν φτάνουν στο νυχάκι του Αναγνωστάκη ή του Λειβαδίτη απολαμβάνουν τιμητικές εκδόσεις χωρίς βέβαια κανείς να τους ρωτάει «Γιατί έγινες καλέ πρόεδρος της πολιτιστικής Ολυμπιάδας;» . Έτεροι πατρίκιοι της Αριστεράς παριστάνουν τώρα τον θρηνωδό Ιερεμία όντας μέχρι πρότινος σημιτοφύλακες ενός άθλιου καθεστώτος και χρυσοπληρωμένοι πρόεδροι του… εθελοντισμού! Διερωτώμαι τι παραπάνω έκανε ο Γεωργαλάς ως ιδεολογικός προπαγανδιστής του Παπαδόπουλου. Για αυτή τη Ζήμενς των λογίων ούτε λόγος. Είπαμε: οι άνθρωποι ζούνε στο κόσμο τους περιφρονώντας βαθιά κατά βάθος και τον κόσμο και τους ανθρώπους του. Κι επιμένουν να κάνουν… τέχνη, καλά και σώνει, ως τα ογδόντα τους, ιδιαιτέρως το θέρος στην Τήνο ή την Άνδρο, έτσι ώστε δείχνοντας πράγματα χιλιοειπωμένα να δώσουν βαρυσήμαντες συνεντεύξεις υπενθυμίζοντάς μας πόσο σπουδαίοι είναι. Και πόσο αλλού βέβαια νυχτωμένοι. Αφού έγιναν εκατομμυριούχοι εξαπατώντας κατ’ ουσίαν νεόπλουτους αφελείς, τώρα θλίβονται για την δυστυχία των άλλων και όχι για την δική τους γελοιότητα. Προσκολλημένοι σταθερά στα κόμματα εξουσίας βλέπουν τους βλαστούς τους σε βουλευτικούς θώκους ελέω τηλεόρασης και ηλιθίων πολιτικών που υπάρχουν μόνο μέσα από το νεποτισμό και την μετριοκρατία και αγνοούν πως είναι κι αυτοί υπεύθυνοι για τη κατάντια του τόπου και για την αργή, πλην ολέθρια, σήψη ενός ολόκληρου λαού. Τα αυτάρεσκα γελάκια τους πάντως δεν θ’ ανακόψουν τους ποταμούς δακρύων επικρεμάμενων ήδη στις όχθες εκείνων των ματιών που ξέχασαν να βλέπουν, πολύ περισσότερο, να νοιώθουν.

ΥΓ. Ζήτωσαν οι υιοί Βαρβιτσιώτη, Ζαγορίτη και Σια εν αναμονή υιών και θυγατέρων Λιάπη, Παναγιωτόπουλου, Αδώνιδος, Παγκάλου, Παπανδρέου Γ’, διδύμων κλπ. Το κληρονομικό μας κοινοβούλιο έχει θέσεις για όλους. Ο Χατζηνικολάου νάναι καλά που θα δώσει λόγο και στους κωφάλαλους. Ίτε παίδες αστών αστείων!