Το πόδι του Ραμσή

Καμία επανάσταση δεν γίνεται σωστά 

όσο την κάνουν άντρες μόνο.

Στο πόδι του τεράστιου αγάλματος του Ραμσή, 

στον δεύτερο καταρράκτη του Αμπού Σιμπέλ 

εφτά μισθοφόροι απ´ τα παράλια της Ιωνίας 

τ´ όνομά τους χάραξαν στα ελληνικά.

Από τη Μίλητο ως τα σύνορα της Νουβίας

τα χρήματα τους έφεραν και ο πόλεμος

που άλλοι επανάσταση τον έλεγαν

για να μην τον πουν συμφέρον.

Τα ήξερε ο Ηρόδοτος αυτά σαν έγραφε

πως στη Ναύκρατιν οι ταξιδιώτες έβρισκαν

τις πιο πρόθυμες εταίρες  μήπως ξεχάσουν

τις περιπλανήσεις, τις μάχες ή τον θάνατο,

που άλλοι από συμφέρον έλεγαν επανάσταση.

Στη Ναύκρατιν έφτασε κι ο Κάρασος

απ´ τη Λέσβο, αδελφός της Σαπφούς,

μ´ ένα πλοίο γεμάτο κρασί και μια καρδιά 

από έρωτα ξέχειλη για την Ροδώπη,

την εταίρα με το τριανταφυλλένιο πρόσωπο. 

Δεν πέρασε καιρός πολύς κι ο Κάρασος 

τα έχασε όλα, και το εμπόρευμα και το κορίτσι,

γι' αυτό κι έγινε μισθοφόρος σε μακρινά βασίλεια.

Έτσι πάντα συμβαίνει· περιπλανιούνται οι άντρες 

ανικανοποίητοι, στην πέτρα ένα όνομα χαράζοντας,

ενώ οι γυναίκες μια στρωμνή φτιάχνουν, 

ένα σπίτι, μια φωτιά και περιμένουν.