Δεν φοβάμαι τον θάνατο, τον ύπνο φοβάμαι.
Αυτόν που με διαλύει ανυπεράσπιστο.
Που έρχεται με φαντάσματα ή εφιάλτες
σαν προσομοίωση πολλών νυχτερινών,
μικρών θανάτων. Δεν φοβάμαι τον θάνατο. Μια ζωή τον σπουδάζω, τον ημερώνω,
τον φωτίζω, τον περιμένω. Με περιέργεια!
Ξέρω...μόνο εκείνος δεν θα με προδώσει
και ότι θα φτάσει αφεύκτως, στην ώρα του
μαζί μου να μείνει στον άπαντα αιώνα.
Μοναδικό μου περιουσιακό στοιχείο.
Τον ύπνο φοβάμαι. Αυτός με βασανίζει.
Κι όταν έρχεται κι όταν δεν έρχεται.
Κι αν ο θάνατος με βρει στον ύπνο μου
αυτό θα σημαίνει ότι υπάρχει κόλαση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου