Αυτό ήταν λοιπόν. Πιάσαμε πάτο. Το σύστημα κατάρρευσε και αδυνατεί όχι ν' αναπαραχθεί αλλά ούτε καν να προστατεύσει τους οργανικούς εκπροσώπους του. Ξέρετε, αυτούς τους σοβαροφανείς, γραβατωμένους κυρίους Τίποτε, που αφού διέγραψαν μιαν «λαμπρή» σταδιοδρομία ιδεολογικού δωσιλογισμού, επικύψεων και συμψηφισμών κατέλαβαν, εντέλει, τους θώκους των ονείρων τους και οδήγησαν με στιβαρό βραχίονα την πατρίδα στα σημερινά της χάλια. Πολιτική, πνευματική, οικονομική και λοιπή ηγεσία τα 'φτυσε. Πώς το λένε. Η ροή των γεγονότων είναι τέτοια που δεν ξέρεις ποιος ταγός θα εκπαραθυρωθεί αύριο, ποιος λαγός θ' αποδειχθεί οσονούπω αλεπού, ποιος καλλιτέχνης θ' αλλαξοπιστήσει, ποιο σύστημα αξιών ή θεσμικό πλαίσιο θ' ακυρωθεί μετά πολλών επαίνων, ποιο κυβερνητικό σχήμα θ' ανατραπεί ως ατελέσφορο και θ' αντικατασταθεί από το... κενό. Ζερό, μηδέν, κενό σύνολο, χάλια μαύρα, τέλος εποχής, τέρμα τα δίφραγκα, στάση (γενικώς και εμπορίου), πώς το λένε. Πάμε γι' άλλα!
Ποιος να το 'λεγε πως η δεύτερη τετραετία Καραμανλή θα αποτελούσε το Βατερλό όχι της Δεξιάς, όχι του Κέντρου, όχι του εγχώριου Νεοφιλελευθερισμού, όχι της συντηρητικής παράταξης αλλά ολόκληρου του μεταπολιτευτικού οικοδομήματος και του κυρίαρχου επί δεκαετίες δικομματισμού! Οικογενειοκρατία, νεποτισμός, αδιαφάνεια, θεσμικά πραξικοπήματα, αναξιοκρατία, βάρβαρος-προγλωσσικός καπιταλισμός, πελατειακό-κομματικό σύστημα, καταλήστευση του κράτους στο πλαίσιο της «συνεργασίας» πολιτικών, επιχειρηματιών και ΜΜΕ, ιδού τα βάθρα μιας Μηχανής, ιδού οι ιμάντες ενός Οργανισμού που βγήκε πλέον μπιελάρ. Δοξάστε τους! Πα-τα-τράκ! Πάτος, τρακ!
Ο πρωθυπουργός, παρά τις πανθομολογούμενες καλές του προθέσεις, αποδεικνύεται ο μοιραίος άνθρωπος του Συστήματος κυρίως γιατί διεκδίκησε εντελώς απαράσκευος την εξουσία και γιατί; από άγνοια ή αβελτηρία ή και τα δύο, δεν τόλμησε στοιχειώδεις μεταρρυθμιστικές κινήσεις, σπαταλώντας χρόνο και εξανεμίζοντας την εμπιστοσύνη ενός ευρέος φάσματος πολιτών που τον έβλεπαν σαν ανανεωτή. Και που τώρα είναι βαθύτατα απογοητευμένοι. Λάθος μέγα και μεθοδολογική έλλειψη διότι φορτώσαμε ρομαντικά ένα πρόσωπο με υψηλές προσδοκίες, αγνοώντας ότι το πρόσωπο αυτό ήταν απλώς ο νέος εκπρόσωπος ενός παλαιού, αμαρτωλού και απαρχαιωμένου συστήματος. Ενας Σημίτης που δεν είχε καν τα προσόντα του πραγματικού Σημίτη.
Ο τόπος μας, βαθύτατα συντηρητικός και γεμάτος μικροαστικά ανακλαστικά ώς τα όρια της χυδαιότητας, απώλεσε τις τελευταίες δεκαετίες και την από αιώνων καλλιεργημένη ροπή του προς το μετριοπαθές, το κομψό και το ανθρώπινο. Αυτή η ανατροπή των σχέσεων με τους συνανθρώπους και το περιβάλλον στο όνομα ενός ιδεοληπτικού γιγαντισμού που αφορούσε τόσο τα άτομα όσο και την κυρίαρχη ιδεολογία -αφόρητος εγωτισμός συνδυασμένος με πατριδοκαπηλική ρητορεία και βουλιμικό καταναλωτισμό- διέβρωσε κοινωνικές τάξεις, ανθρώπινες συμπεριφορές, πνευματικές αντιστάσεις. Αν ονομάσετε τον παραχθέντα πολτό Ν.Δ., ΠΑΣΟΚ ή ό,τι άλλο βούλεσθε, μικρή σημασία έχει. Τα μεγέθη πλέον εκπίπτουν ακατάσχετα ώσπου να γίνουν αξιοθρήνητα, οι ηγέτες είναι φαιδροί στην οιηματική αμηχανία τους, ο πολύς κόσμος βουλιάζει στην αμάθεια και την αγωνία τής, ει δυνατόν αβρόχοις ποσίν, επιβίωσης. Κανείς δεν θέλει να ρισκάρει τίποτε, να θυσιάσει το απειροελάχιστο από την πολύτιμη «ατομικότητά» του, για κάτι που να υπερβαίνει τα όρια του αφαλού του, με αποτέλεσμα να κυριαρχούν γύρω μας η αγένεια, η επιθετικότητα, το παραλήρημα, η γελοιότητα και η νευρωτική κατάθλιψη. Οι Μάκηδες και Λάκηδες, οι μαφιόζοι και οι λακέδες είναι απλώς επιφαινόμενα.
Σ'αυτό το συντηρητικό αδιέξοδο εγκλωβίστηκε εν πολλοίς κι εκείνη η Αριστερά που δεν παραδέχτηκε την κρίση της και που δεν ανέτρεψε τις πεπαλαιωμένες Αφηγήσεις και τις εδραίες σίγουρες Ερμηνείες. Σ' αυτή λοιπόν τη φάση όποιος δείξει πρώτος αφενός την προσωπική αδυναμία, κι αφετέρου τα αόρατα ρούχα του βασιλιά θα αποτελέσει μιαν ουσιαστική ελπίδα για το δυσοίωνο μέλλον μας. Ενα κάποιο συλλογικό χαμόγελο ανατροπής (κι ανα-ντροπής).
ΥΓ.1 Οι άκρως επιτυχημένοι κύριοι Μάκης, Θέμος και Κύρτσος ξεκίνησαν τη θυελλώδη σταδιοδρομία τους από την ΚΝΕ.
ΥΓ.2 Ο Κούνδουρος έλεγε πρόσφατα πως ο Ζαχόπουλος είναι ο σωτήρας μας, γιατί επέβαλε στους πάντες να μιλήσουν για πολιτισμό.
ΥΓ.3 9 πολυεθνικές ελέγχουν το 90% της παγκόσμιας ενημέρωσης
ΥΓ.4 Προσωπικά θαυμάζω την αντοχή του κ. Βενιζέλου. Στις σφαλιάρες.
ΥΓ.5 Κοίτα να δεις που, έστω μακροπρόθεσμα, τα δάση εκδικούνται.
Ο Μ. Στεφανίδης (επιμένει να) είναι πρόεδρος του ΜΟΠΠ (Μη Ομίλου Προβληματικού Προβληματισμού)
Ποιος να το 'λεγε πως η δεύτερη τετραετία Καραμανλή θα αποτελούσε το Βατερλό όχι της Δεξιάς, όχι του Κέντρου, όχι του εγχώριου Νεοφιλελευθερισμού, όχι της συντηρητικής παράταξης αλλά ολόκληρου του μεταπολιτευτικού οικοδομήματος και του κυρίαρχου επί δεκαετίες δικομματισμού! Οικογενειοκρατία, νεποτισμός, αδιαφάνεια, θεσμικά πραξικοπήματα, αναξιοκρατία, βάρβαρος-προγλωσσικός καπιταλισμός, πελατειακό-κομματικό σύστημα, καταλήστευση του κράτους στο πλαίσιο της «συνεργασίας» πολιτικών, επιχειρηματιών και ΜΜΕ, ιδού τα βάθρα μιας Μηχανής, ιδού οι ιμάντες ενός Οργανισμού που βγήκε πλέον μπιελάρ. Δοξάστε τους! Πα-τα-τράκ! Πάτος, τρακ!
Ο πρωθυπουργός, παρά τις πανθομολογούμενες καλές του προθέσεις, αποδεικνύεται ο μοιραίος άνθρωπος του Συστήματος κυρίως γιατί διεκδίκησε εντελώς απαράσκευος την εξουσία και γιατί; από άγνοια ή αβελτηρία ή και τα δύο, δεν τόλμησε στοιχειώδεις μεταρρυθμιστικές κινήσεις, σπαταλώντας χρόνο και εξανεμίζοντας την εμπιστοσύνη ενός ευρέος φάσματος πολιτών που τον έβλεπαν σαν ανανεωτή. Και που τώρα είναι βαθύτατα απογοητευμένοι. Λάθος μέγα και μεθοδολογική έλλειψη διότι φορτώσαμε ρομαντικά ένα πρόσωπο με υψηλές προσδοκίες, αγνοώντας ότι το πρόσωπο αυτό ήταν απλώς ο νέος εκπρόσωπος ενός παλαιού, αμαρτωλού και απαρχαιωμένου συστήματος. Ενας Σημίτης που δεν είχε καν τα προσόντα του πραγματικού Σημίτη.
Ο τόπος μας, βαθύτατα συντηρητικός και γεμάτος μικροαστικά ανακλαστικά ώς τα όρια της χυδαιότητας, απώλεσε τις τελευταίες δεκαετίες και την από αιώνων καλλιεργημένη ροπή του προς το μετριοπαθές, το κομψό και το ανθρώπινο. Αυτή η ανατροπή των σχέσεων με τους συνανθρώπους και το περιβάλλον στο όνομα ενός ιδεοληπτικού γιγαντισμού που αφορούσε τόσο τα άτομα όσο και την κυρίαρχη ιδεολογία -αφόρητος εγωτισμός συνδυασμένος με πατριδοκαπηλική ρητορεία και βουλιμικό καταναλωτισμό- διέβρωσε κοινωνικές τάξεις, ανθρώπινες συμπεριφορές, πνευματικές αντιστάσεις. Αν ονομάσετε τον παραχθέντα πολτό Ν.Δ., ΠΑΣΟΚ ή ό,τι άλλο βούλεσθε, μικρή σημασία έχει. Τα μεγέθη πλέον εκπίπτουν ακατάσχετα ώσπου να γίνουν αξιοθρήνητα, οι ηγέτες είναι φαιδροί στην οιηματική αμηχανία τους, ο πολύς κόσμος βουλιάζει στην αμάθεια και την αγωνία τής, ει δυνατόν αβρόχοις ποσίν, επιβίωσης. Κανείς δεν θέλει να ρισκάρει τίποτε, να θυσιάσει το απειροελάχιστο από την πολύτιμη «ατομικότητά» του, για κάτι που να υπερβαίνει τα όρια του αφαλού του, με αποτέλεσμα να κυριαρχούν γύρω μας η αγένεια, η επιθετικότητα, το παραλήρημα, η γελοιότητα και η νευρωτική κατάθλιψη. Οι Μάκηδες και Λάκηδες, οι μαφιόζοι και οι λακέδες είναι απλώς επιφαινόμενα.
Σ'αυτό το συντηρητικό αδιέξοδο εγκλωβίστηκε εν πολλοίς κι εκείνη η Αριστερά που δεν παραδέχτηκε την κρίση της και που δεν ανέτρεψε τις πεπαλαιωμένες Αφηγήσεις και τις εδραίες σίγουρες Ερμηνείες. Σ' αυτή λοιπόν τη φάση όποιος δείξει πρώτος αφενός την προσωπική αδυναμία, κι αφετέρου τα αόρατα ρούχα του βασιλιά θα αποτελέσει μιαν ουσιαστική ελπίδα για το δυσοίωνο μέλλον μας. Ενα κάποιο συλλογικό χαμόγελο ανατροπής (κι ανα-ντροπής).
ΥΓ.1 Οι άκρως επιτυχημένοι κύριοι Μάκης, Θέμος και Κύρτσος ξεκίνησαν τη θυελλώδη σταδιοδρομία τους από την ΚΝΕ.
ΥΓ.2 Ο Κούνδουρος έλεγε πρόσφατα πως ο Ζαχόπουλος είναι ο σωτήρας μας, γιατί επέβαλε στους πάντες να μιλήσουν για πολιτισμό.
ΥΓ.3 9 πολυεθνικές ελέγχουν το 90% της παγκόσμιας ενημέρωσης
ΥΓ.4 Προσωπικά θαυμάζω την αντοχή του κ. Βενιζέλου. Στις σφαλιάρες.
ΥΓ.5 Κοίτα να δεις που, έστω μακροπρόθεσμα, τα δάση εκδικούνται.
Ο Μ. Στεφανίδης (επιμένει να) είναι πρόεδρος του ΜΟΠΠ (Μη Ομίλου Προβληματικού Προβληματισμού)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου