Πρόεδρος της δημοκρατίας είναι εκείνος ο κύριος που κατοικεί στο Προεδρικό Μέγαρο, απολαμβάνει τον σεβασμό του έθνους και μοιράζει σπαθάκια στους Ευέλπιδες. Μεταξύ των υποχρεώσεων του είναι η δεξίωση της 24η Ιουλίου (κατά σύμπτωση ημέρα και των γενεθλίων μου). Τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας επιλέγει ο πρωθυπουργός από το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης για να έχει το κεφάλι του ήσυχο. Εννοείται πως δεν θα τον ψήφιζε ποτέ εάν ήταν εν ενέργεια πολιτικός. Το γεγονός αυτό δίνει στον θεσμό απαράμιλλο κύρος. Το πρόεδρο επίσης τον ξεχωρίζουμε γιατί στις στρατιωτικές παρελάσεις στέκεται ένα βήμα μπροστά και φορά –υποχρεωτικά- μαύρο κοστούμι, λευκό πουκάμισο και γκρι μπλε ή γκρι αρζάν γραβάτα. Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας δεν φοράει παπιγιόν στις παρελάσεις αλλά μόνο στις δεξιώσεις. Αλλιώς, μπορεί να προκληθεί πολιτειακή κρίσις. Ο πρωθυπουργός υποχρεούται εκ του Συντάγματος να εύχεται εις τον Πρόεδρο της δημοκρατίας «αίσιον το νέον έτος» κάθε πρωτοχρονιά και να τον ενημερώνει αν ο μάγειρας του Πούτιν είναι καλύτερος από εκείνον της Μέρκελ ή του Σαρκοζί. Οι προνομίες του Προέδρου της Δημοκρατίας καθιστούν σχεδόν μονάρχη τον πρωθυπουργό και ανέφελο το πρωθυπουργοκεντρικό σύστημα εξουσίας. Έστω κιαν την ίδια στιγμή μαστίζει τη χώρα κρίση οικονομική, κοινωνική κλπ. Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας μπορεί να εκφέρει την άποψη του επί των ανωτέρω κρίσεων μόνον εις τον εξομολογητή του.
Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας επιβάλλεται να συγκινείται όταν επισκέπτεται ακριτικές περιοχές της χώρας και να συνοδεύεται από τη δημοσιογράφο Λένα Παγώνη οπότε προσκαλείται στο εξωτερικό. Ο Πρόεδρος καθίσταται σοφός άμα τη αναλήψει των καθηκόντων του όπως αλάθητος γίνεται ασκαρδαμυκτί κι εκείνος ο καρδινάλιος που εκλέγεται από το κονκλάβιο ως Πάπας Ρώμης. Για ευνόητους λόγους ο ημέτερος πρόεδρος δεν χρειάζεται να είναι αλάθητος. Αντιθέτως, αλάθητος θα έπρεπε να είναι ο πρωθυπουργός αλλά εμείς εδώ είμεθα ορθόδοξοι. Όσο πιο απαρατήρητος περνά ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας (όταν περνά) τόσο περισσότερο εγκωμιάζεται από τον τύπο για την άψογη άσκηση των υψηλών καθηκόντων του.
Μια ενδεχόμενη συνταγματική αναθεώρηση θα είχε λόγο ύπαρξης μόνο εάν ξαναμελετούσε τι είδους καθήκοντα προέδρου έχει ανάγκη η Δημοκρατία. Ίσως αυτά που πρωτοθέσπισε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής και ψαλίδισε ο Ανδρέας Παπανδρέου. Αλλιώς, μια τόσο έντονα συμβολική παρουσία καθίσταται επικίνδυνα αόρατη για έναν λαό που δεν διαθέτει ούτε φαντασία ούτε ροπή στη συμβολική σκέψη. Αντί λοιπόν για πρόεδρο της Δημοκρατίας θα μπορούσαμε να έχουμε ανεύθυνο Βασιλέα για να κάνει δημόσιες σχέσεις με τις εναπομείνασες βασιλικές οικογένειες, να φλερτάρει τις εγγονές της Γκρέης Κέλλυ και να του αφιερώνει ολοσέλιδα το Paris-Match. Επίσης θα μπορούσαμε να ιδιωτικοποιήσουμε την Προεδρία της Δημοκρατίας αναθέτοντας στον ΣΕΒ την εκλογή προέδρου και σε κάποια πολυεθνική τράπεζα το management. Η μετοχοποίηση του θεσμού θ΄ ανακούφιζε τον κρατικό προϋπολογισμό και θα έδινε ανάσες στο χρηματιστήριο. Τέλος ωραία λύσις θα ήτο να καταψύξουμε έναν υπερήλικα πολιτικό –υποχρεωτικά νεκρό για ανθρωπιστικούς λόγους –και να τον τοποθετήσουμε στο προεδρικό Μέγαρο όπως τον Λένιν στο Μαυσωλείο του. Κάτι τέτοιο θα έδινε θρησκευτική-μεταφυσική διάσταση στον θεσμό. Στη Μόσχα λοιπόν, αδέλφια, στη Μόσχα! (Παραλλαγή του «στη Τήλο, αδελφές, στη Τήλο!»)
Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας επιβάλλεται να συγκινείται όταν επισκέπτεται ακριτικές περιοχές της χώρας και να συνοδεύεται από τη δημοσιογράφο Λένα Παγώνη οπότε προσκαλείται στο εξωτερικό. Ο Πρόεδρος καθίσταται σοφός άμα τη αναλήψει των καθηκόντων του όπως αλάθητος γίνεται ασκαρδαμυκτί κι εκείνος ο καρδινάλιος που εκλέγεται από το κονκλάβιο ως Πάπας Ρώμης. Για ευνόητους λόγους ο ημέτερος πρόεδρος δεν χρειάζεται να είναι αλάθητος. Αντιθέτως, αλάθητος θα έπρεπε να είναι ο πρωθυπουργός αλλά εμείς εδώ είμεθα ορθόδοξοι. Όσο πιο απαρατήρητος περνά ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας (όταν περνά) τόσο περισσότερο εγκωμιάζεται από τον τύπο για την άψογη άσκηση των υψηλών καθηκόντων του.
Μια ενδεχόμενη συνταγματική αναθεώρηση θα είχε λόγο ύπαρξης μόνο εάν ξαναμελετούσε τι είδους καθήκοντα προέδρου έχει ανάγκη η Δημοκρατία. Ίσως αυτά που πρωτοθέσπισε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής και ψαλίδισε ο Ανδρέας Παπανδρέου. Αλλιώς, μια τόσο έντονα συμβολική παρουσία καθίσταται επικίνδυνα αόρατη για έναν λαό που δεν διαθέτει ούτε φαντασία ούτε ροπή στη συμβολική σκέψη. Αντί λοιπόν για πρόεδρο της Δημοκρατίας θα μπορούσαμε να έχουμε ανεύθυνο Βασιλέα για να κάνει δημόσιες σχέσεις με τις εναπομείνασες βασιλικές οικογένειες, να φλερτάρει τις εγγονές της Γκρέης Κέλλυ και να του αφιερώνει ολοσέλιδα το Paris-Match. Επίσης θα μπορούσαμε να ιδιωτικοποιήσουμε την Προεδρία της Δημοκρατίας αναθέτοντας στον ΣΕΒ την εκλογή προέδρου και σε κάποια πολυεθνική τράπεζα το management. Η μετοχοποίηση του θεσμού θ΄ ανακούφιζε τον κρατικό προϋπολογισμό και θα έδινε ανάσες στο χρηματιστήριο. Τέλος ωραία λύσις θα ήτο να καταψύξουμε έναν υπερήλικα πολιτικό –υποχρεωτικά νεκρό για ανθρωπιστικούς λόγους –και να τον τοποθετήσουμε στο προεδρικό Μέγαρο όπως τον Λένιν στο Μαυσωλείο του. Κάτι τέτοιο θα έδινε θρησκευτική-μεταφυσική διάσταση στον θεσμό. Στη Μόσχα λοιπόν, αδέλφια, στη Μόσχα! (Παραλλαγή του «στη Τήλο, αδελφές, στη Τήλο!»)
Για ευνοήτους λόγους λαμβάνω τον λόγο επί προσωπικού και δηλώνω υπευθύνως μεν αρμοδίως δε, πως ουδεμία έχω σχέση με την Λένα Παγώνη και πως είμαι αθώος.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ Δηλών
Τομάζος Παγώνης, υποψήφιος - πλην εν ζωή - πρόεδρος δημοκρατίας.
Ασχετο με το άρθρο σου,σχετικό με το βιβλίο σου " Εισαγωγή στην Ελληνική γλυπτική".
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν είχα αμφιβολίες για το αν αυτό που θα διάβαζα ήταν το κατάλληλο για το θέμα που
με ενδιέφερε.
Και κατάλληλο ήταν και πολύ ωραία γραμμένο.
Όσο ωραία μιλάς ( σε παρακολουθούσα κάποια χρόνια πρίν από το seven-x ) άλλο τόσο ωραία γράφεις.
Συγχαρητήρια !
Επίτρεψέ μου να κάνω μία ερώτηση :
Συχνά περιπλανιέμαι στο α΄Νεκροταφείο με σκοπό την άμεση επαφή μου με τα γλυπτά που υπάρχουν
στο χώρο του.
Έχω συναντήσει,μέχρι σήμερα, τους τάφους τριών μεγάλων γλυπτών μας : του Θωμά Θωμόπουλου,
του Νικόλαου Γεωργαντή και του Γιαννούλη Χαλεπά.
Του τελευταίου ( Χαλεπά ) υπάρχει φωτό από τον τάφο του στον πρόλογο του βιβλίου σου.
Θέλω να σε παρακαλέσω να μου πεις ποιός αναπαριστάται στο έργο του τάφου του Χαλεπά
και αν τα γλυπτά και των τριών τάφων ήταν επιλογή των καλλιτεχνών πρό του θανάτου τους.
Σε ευχαριστώ πολύ
Βερνάρδος
Βερνάρδε,
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτον Χαλεπά εικονίζεται ένας ανάγλυφος άγγελός του μεταφερμένος στο χαλκό μετά το θάνατό του από τις ανηψιές του. Τα άλλα δυο επιτύμβεια είναι επιλογές των δημιουργών τους.
Ευχαριστώ πολύ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕιναι μεγαλο το ζητημα που παραθετεις αλλα και τοσο "ακαιρο" προς συζητηση.Εδω οι αλλοι ακομα ασχολουνται με τη Θωδη και την Αντζελα τι πας εσυ και σκαλιζεις?
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο λάθος που εντοπίζω είναι στη χρήση της λέξης "ασκαρδαμυκτί".
ΑπάντησηΔιαγραφή:)