Η εποχή της (αν)αξιοπρέπειας

Τς, τς, τς! Που θα ’λεγε και ο αείμνηστος Τσιφόρος. Το πολιτικό, λέει, σύστημα λαδώνεται από εξωτερικούς ή εσωτερικούς λαδέμπορους και τα κόμματα εισπράττουν από πολυεθνικές, όπως η Siemens, παχυλές μίζες για να υπογράψουν συμφωνίες-μαμούθ. Πέφτω από τα σύννεφα! Υπάρχει γενικευμένη διαφθορά στα πολιτικά υποκείμενα, ενώ οι εξαγορές βασιλεύουν εδώ και δεκαετίες! Ξαναπέφτω! Τούτων δοθέντων, η τακτική Παυλίδη «δεν παραιτούμαι και κουνάω και το δάχτυλο» έχει μια λογική. Ενώ συγχρόνως αποτελεί και τη λογική του συστήματος. Εφόσον ουδείς παραιτείται και ουδείς τιμωρείται (εκτός ίσως της εθελουσίας αυτομαστίγωσης στο Σύνταγμα). Γιατί λοιπόν ενοχλεί η στάση του; Ο τέως υπουργός αγωνίζεται για να επιβιώσει σε μια πολιτική ζούγκλα, της οποίας δεν αποτελεί δα και το μόνο «θηρίο». Ομοια πράττοντες και οι λοιποί βουλευτές -δηλαδή φροντίζοντας το στενό πολιτικό τους μέλλον- θα ψηφίσουν τη μη παραπομπή του. Επειδή τώρα δεν είναι εποχή για ψήφο κατά συνείδηση. Αλλωστε και πότε ήταν; Θα μου πείτε, η εντιμότητα επιβάλλει σε έναν πολιτικό άνδρα να εγκαταλείψει τη θαλπωρή του Κοινοβουλίου, ώστε να αντιμετωπίσει το φυσικό του δικαστή με τους όρους που ισχύουν για τους υπόλοιπους Ελληνες πολίτες. Ειδικά όταν πρόκειται για κατηγορίες Χρηματιστηρίου και εκβίασης. Φρονώ όμως πως ούτε για υπερβολική επίδειξη ευθιξίας είναι επίσης η εποχή. Επειτα βέβαια διερωτώμεθα γιατί σπάνε βιτρίνες οι κουκουλοφόροι ή καταστρέφουν δημόσια περιουσία στα πανεπιστήμια. Επειδή αυτή είναι πρωτίστως μια εποχή γενικευμένης παραβατικότητας αλλά και υποκρισίας. Ενώ απολείπουν τα παραδείγματα και τα πρότυπα. Ωστε είναι χυδαιότητα να δείχνουμε με το δάχτυλο αποκλειστικά τους εξεγερμένους του περασμένου Δεκεμβρίου. Αυτή η κοινωνία είναι καταδικασμένη είτε να αντιμετωπίσει τα προβλήματά της κατάματα είτε να αυτοκτονήσει. Το ανησυχητικό έλλειμμα δημοκρατίας, η αργή και ναρκοθετημένη από έξωθεν παρεμβάσεις Δικαιοσύνη, η πολλαπλασιαζόμενη αναξιοκρατία σε κάθε τομέα και η έλλειψη ενός εθνικού οράματος που θα δώσει πάλι ψιχία ελπίδας στους πολλαπλώς απελπισμένους αποτελούν πληγές που χαίνουν στο σώμα της πατρίδας. Αντ’ αυτών η κυβέρνηση υπερήφανη προέκρινε τη μείωση των τιμών των Ι.Χ. -κατεξοχήν συμβόλων της μικροαστικής ευτυχίας. Ηρθε, επιτέλους, η ώρα να αγοράσω την τζιπάρα των ονείρων μου. Ουάου!

ΥΓ1. Δεν κολλάμε εμείς ιούς. Από ιούς είμαστε μαθημένοι. 

ΥΓ2. This is your night (Aristos)!