Το δράμα συνεχίζεται...

Την ώρα που ο Forrest Γ.Α.Π. ανακήρυσσε με ελεγχόμενη αηδία τον άσπονδο εχθρό του Βαγγέλη σε περίπου πρωθυπουργό, ο Πέτρος Φιλιππίδης έβαζε στο μάτι τον Αριστοφάνη και το «Tρικαλινό Τυρί» κατέβαινε Επίδαυρο. Υπάρχει νομοτελειακή σχέση στα παραπάνω. Η παρακμή της χώρας οφείλεται κυρίως στην ήττα του ωραίου από την ασχήμια, στο εκκωφαντικό θρίαμβο των μετρίων και στην υποχώρηση της ευφυΐας εμπρός στην ακατανίκητη δύναμη της ηλιθιότητας και της κατινιάς. Το τεράστιο δημοσιονομικό έλλειμμα είναι μάλλον δευτερεύων παράγοντας σε μια τόσο γενικευμένη μετάλλαξη αξιών και αξίων.

Ο Βενιζέλος, αδίστακτος και υπερόπτης, έχοντας – λόγω υπεροψίας- παντελή άγνοια του κινδύνου, παίζοντας προφανώς την τελευταία του ευκαιρία, ευφραδής του κοινότοπου και λεξιλάγνος ενός λαϊκισμού που φοράει άγαρμπα ακαδημαϊκή τήβεννο, πιστεύει ότι θα τα καταφέρει παρότι εκπροσωπεί τα πλέον σκοταδιστικά κομμάτια της ελληνικής κοινωνίας: τους θρησκόληπτους και τον Άνθιμο, τους αφιονισμένους του ποδοσφαίρου και τα μπαόκια, την «επιχειρηματικότητα» και τα ΜΜΕ – δηλαδή στην συνεργασία Λαμπράκη – Μπακατσέλου με ολίγη από Μπατατούδη – και τέλος το βαθύ, ηρωικό, «απροσκύνητο», αμετανόητο ΠΑΣΟΚ των φωτοπουλαίων των οποίων πλέον de jure και de facto ηγείται. Ο Βενιζέλος τόλμησε να πει κατά τη συζήτηση του μεσοπρόθεσμου, εγκαλώντας τον Σαμαρά για μειωμένη φιλοπατρία ότι παρά τις υψηλότερες δυνατότητές του, ο ίδιος αρκείται στα λιγότερα θυσιαζόμενος για τον τόπο! Παρόμοια αντιμετώπισε και τους ομόλογούς του στις Βρυξέλλες οι οποίοι απλώς τον αγνόησαν.

Έχετε ακούσει τα αγγλικά του Βενιζέλου; Τα γαλλικά του είναι χειρότερα! Ο ίδιος είναι ο ευφραδής ενός ακατάσχετου γλωσσικού κύματος το οποίο όμως δεν κουβαλάει κανένα ψάρι. Σημεία των καιρών.

Η μόνη επιτυχημένη θητεία του πολιτικού Βενιζέλου ήταν του κυβερνητικού εκπροσώπου. Αλλά και ο πρώην υπουργός οικονομικών, ο Παπακωνσταντίνου, έλαμπε ως κυβερνητικός εκπρόσωπος. Μετά τα σκάτωσε. Ομοίως ο κ. αντιπρόεδρος υπήρξε ολετήρας ως υπουργός τύπου, καταστροφή ως δικαιοσύνης, πύρινη λαίλαπα ως πολιτισμού. Ακόμη θυμόμαστε τα πανάκριβα ιδεολογήματα του, όπως λχ «ο πολιτισμός των πολιτισμών» ο και πολιτισμός των κολλητών καλούμενος.

Οι άνθρωποι αυτοί δεν έχουν καταλάβει τίποτε πέραν ίσως του 5 % της ηρωικής μείωσης των υπερβολικών αποδοχών τους. Έτσι, ο Βαγγέλης αντί να διαλύσει το κομματικό κράτος το οποίο και χρεοκόπησε, αγωνίζεται να το συντηρήσει με όποιο κόστος ποντάροντας στους συνδικαλιστές που είναι η ραχοκοκαλιά του ΠΑΣΟΚ και αφαιμάσσοντας και την τελευταία ικμάδα του ιδιωτικού τομέα. Το σύστημα είναι σύστημα επειδή είναι άδικο και ο αντιπρόεδρος είναι ο άνθρωπος του (χρόνια τώρα). Αν ήταν στη ΝΔ θα ήταν ο Ρουσόπουλος, στο ΚΚΕ η Κανέλλη, στο ΛΑΟΣ ο Καρατζαφέρης – Βορίδης σε οικονομική συσκευασία. Είναι όμως στο ΠΑΣΟΚ, είναι κυβέρνηση, είναι έτοιμος να (ξανα)κοροϊδέψει τους κουτόφραγκους στο εξωτερικό και να (ξανα)σχίσει τη γάτα στο εσωτερικό. Όλα αυτά βέβαια ως το φθινόπωρο. Οπότε και ο ευφυής Βαγγέλης θα (ξανα)διαπιστώσει πως όλα ήταν όνειρο θερινής νυκτός.... Κατά σύμπτωση τότε θα τερματίζει τις περιοδείες του με την «Ειρήνη» κι ο Φιλιππίδης μιμούμενος το Λαζόπουλο που μιμείται το Χατζηχρήστο και αφήνοντας, επιτέλους ήσυχο τον αρχαίο μας πρόγονο.

Λέτε να παρενέβη κι εδώ το ΔΝΤ;

ΥΓ.1 Δημοσιογράφοι και διαφημιστές μεθοδικά λοβοτόμησαν έναν προετοιμασμένο γενετικά κοινό. Το χρήμα και η κατανάλωση δηλαδή ως απόλυτες αξίες. Τι θα θυμάμαι από αυτό το καλοκαίρι: το πανικόβλητο ύφος του Γ.Α.Π. και το ιταμό του αντιπροέδρου. Παίζουν αμφότεροι, χάνουν αμφότεροι, αλλά εντελώς διαφορετικά πράγματα. Το τι χάνει ο τόπος θα το προσμετρήσουν οι επόμενες γενιές.

ΥΓ.2 Μόνη λύση: πρωθυπουργός ο Μάκης Ψωμιάδης. Εδώ κατάφερε, να ενώσει την Καβάλα με την Καλαμαριά. Δεν θα ενώσει ΝΔ ως ΠΑΣΟΚ;

ΥΓ.3 Η γενιά του Πολυτεχνείου κατάντησε η μουντζωμένη γενιά. Η βαθύτερη μελαγχολία των ημερών.