Το μοντέρνο σε όλες τις εκδοχές του συμποσούται στο ευφυές σύνθημα που διάβασα σε τοίχο των Εξαρχείων "Ήρθαν τ´ αύρια να διώξουν τα σήμερα". Το μοντέρνο επενδύει ανυποχώρητα στο μέλλον και αντιμετωπίζει το παρελθόν ως κληρονομιά μεν, ενοχλητική δε. Άρα μοντέρνος δεν μπορεί να είναι ο Bob Wilson με τη Lady Gaga του να ποζάρει ηλίθια ως δολοφονημένος Marat και να παρωδεί το κορυφαίο έργο της Επανάστασης του 1789 και τον πρώτο Άγιο της ιστορίας των νεότερων χρόνων. Πρόκειται απλώς για μια μεταμοντέρνα αμερικανιά που κάνει ταυτοχρόνως επίδειξη χρημάτων και χαμηλού γούστου. Όπως δεν είναι μοντέρνες οι illustrées αναπαραστάσεις του Greco στο φράχτη της υπό ανοικοδόμηση Εθνικής Πινακοθήκης. Το μυστήριο του δαιμόνιου Κρητικού δεν εικονογραφείται με τόσο ξεδιάντροπο-διαφημιστικό τρόπο. Στη μεταμοντέρνα εποχή, η εικόνα καταπίνει το λόγο και η φαντασμαγορία την εικόνα.
Αντίθετα στη μοντέρνα τέχνη, περισσότερο από το να συγκινηθείς, πρέπει να πιστέψεις. Ει δυνατόν, στο αόρατο. Μοντέρνος δηλαδή είναι ο Τερζόπουλος με τις "Βάκχες" του στη Μόσχα, ο Κουρεντζής αλλά και το γκράφιτι στο Πολυτεχνείο. Ό, τι δηλαδή αναπνέει εκτός της κυρίαρχης, ληθαργικής σύμβασης.
Αυτήν την ανοησία του φράχτη της ΕΠΜΑΣ που εξισώνει τη μεγάλη ζωγραφική με το offset και την εμπνευσμένη χειρονομία με τη λαμαρίνα (ή, μήπως, λα-Μαρίνα;) διαφημίζοντας πατριδοκαπηλικά τον "δικό" μας, κανείς ευαίσθητος δημοσιογράφος δεν σκέφτηκε να στηλιτεύσει. Επειδή εκεί αρχίζει και τελειώνει η αισθητική τους. Στη φαντασμαγορία μιας εικόνας χωρίς βάθος. Κατά τη γνώμη μου αυτό κι αν είναι βανδαλισμός. Η εποχή των εικόνων σημαίνει κυρίως την εξαχρείωσή τους.
ΥΓ. Τι συμβαίνει τελικά με την Εθνική Πινακοθήκη; Αληθεύει ότι γίνεται έρευνα για έλλειμμα 1.500.000 ευρώ στο ίδρυμα; Τι περιμένει το ΥΠΠΟ για να ξηλώσει ΔΣ και διεύθυνση; Υπενθυμίζω ότι από την εποχή Βουλγαράκης, ο γενικός επιθεωρητής δημόσιας διοίκησης είχε διαπιστώσει οικονομικές ατασθαλίες στην Πινακοθήκη. Ξέρω πως υπάρχει εκεί μια σπείρα που ακόμα δρα ανενόχλητη. Ως πότε;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου