Το κριτήριο στις προσεχείς και τις μεταπροσεχείς εκλογές θα είναι, νομίζω, το μη χείρον βέλτιστον. Υπάρχει μια κρίσιμη μάζα αριστερών ψηφοφόρων που θεωρεί πως είναι καλύτερο τη δεξιά πολιτική να την ασκούν επαγγελματίες δεξιοί κι όχι τυχοδιώκτες αριστεροί όπως επίσης υπάρχουν πολίτες θα θεωρήσουν το Κινάλ μια αξιόπιστη λύση απ'το πολιτικό αδιέξοδο. Υπάρχουν επίσης αριστεροί ψηφοφόροι που ψάχνονται αριστερότερα του ΣΥΡΙΖΑ ο οποίος βέβαια φρονεί πως η εξουσία και μόνη είναι ο τελικός σκοπός και ότι δικαιούται για έναν τέτοιο σκοπό να εξαντλεί τα όποια μέσα (συνεργασία με Καμμένο, συμπεριφορές Πολάκη, άνοιγμα στο κατεστημένο των κότερων, ψηφοθηρικές παροχές, ύμνους στον Τραμπ και την Μέρκελ κλπ.)
Τέλος υπάρχει και εκείνη η κρισιμότερη μάζα που περιμένει ως την τελευταία στιγμή και κρίνει συμπεριφορές και πολιτικές προτάσεις πιστεύοντας ότι οφείλουμε πλέον να υπερβούμε ως ψευδεπίγραφο το δίπολο Αριστερά - Δεξιά αλλά και ως πλαστογραφία του κοινού μέλλοντος και ότι ο Εμφύλιος, 70 χρόνια μετά, πρέπει να σταματήσει. Ό τι δηλαδή υποστηρίζει ο Γ. Καραμπελιάς, το ήθος και την αριστεροσύνη του οποίου δεν μπορεί κανείς να αμφισβητήσει. Ιδιαίτερα οι περί τον Τσίπρα.
Κι έρχομαι τώρα στον πιθανότερο επόμενο πρωθυπουργό και διερωτώμαι: Είναι δυνατόν να πιστεύει ο κ. Μητσοτάκης ότι περιμαζεύοντας αστείους τυχοδιώκτες τύπου Ψαριανού ανανεώνει την παράταξη του; Θα περίμενε κανείς από τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης ένα γενναίο άνοιγμα στην αξιοκρατία και το προοδευτικό κέντρο κι όχι να λειτουργεί σαν γαλάζιος Τσίπρας. Το ότι μάλιστα το κόμμα του δεν εξασφαλίζει αυτοδυναμία ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ διατηρεί διψήφιο ποσοστό (!) πρέπει να προβληματίσει τους επιτελείς του.
Κατά τα άλλα ο τόπος βουλιάζει γλυκά με οργανωμένες μειοψηφίες να καπελώνουν την τρομοκρατημένη πλειοψηφία, είτε δηλώνοντας αντιεξουσιαστές, είτε χούλιγκανς σε διατεταγμένη υπηρεσία, είτε χρυσαυγίτες σε νυχτερινά περίπολα. Με την αστυνομία σε ρόλο παθητικού θεατή. Ιδού κάποια πρόσφατα παραδείγματα:
Ομάδες αναρχικών (;) στήνουν ενέδρα και ξυλοκοπούν αστυνομικούς της ΔΙΑΣ ενώ κάθε Παρασκευή και Σάββατο η Τοσίτσα, η Σολωμού και η Στουρνάρη γίνονται πεδίο μάχης με το κέντρο κομμένο κυριολεκτικά στα δύο. Μετανάστες κατασκηνώνουν απειλώντας και χειροδικώντας στο Σύνταγμα ενώ στη Βουλή απέναντι τυχάρπαστοι εθνοπατέρες οχυρώνονται πίσω από την βουλευτική ασυλία την κατάργηση της οποίας όμως έχουν ψηφίσει πανηγυρικά. Γελοιότητα, υποκρισία, ασήμαντα μεγέθη πολλάκις και ηθικό πλεονέκτημα! Μια πατρίδα χωρίς έρμα, χωρίς μπούσουλα, χωρίς αξιοπρέπεια. Εδώ και χρόνια η δικαιοσύνη είναι η μεγάλη ασθενής με αποτέλεσμα πρακτικά την αρνησιδικία ενώ το σωφρονιστικό σύστημα έχει παραδοθεί στις ποικίλες μαφίες των φυλακών με την πολιτική ηγεσία να παρακολουθεί άβουλη τα τεκταινόμενα. Οι μεγαλοδικηγόροι χρόνια τώρα εξαγοράζουν δικαστές, αθωώνουν ναρκέμπορους, ξεπλένουν νονούς ... και βαφτιστήρια , διαπλέκονται γενικώς με την κατάλυση οποιασδήποτε έννοιας δικαίου και την ηγεσία της δικαιοσύνης, θεραπαινίδα της πολιτικής. Η παρακμή χειροπιαστή παντού. Από τα πανεπιστήμια ως τις φυλακές. Ο υπουργός Παιδείας ψηφοθηρώντας βαφτίζει εν μιά νυκτί τα ΤΕΙ σε πολυτεχνεία χωρίς αξιολόγηση και μελέτη με την ακαδημαϊκή ηγεσία, τους πρυτάνεις κλπ. να χειροκροτούν συγκινημένοι. Παρακμή και διάλυση λοιπόν με την αξιοκρατία και την αριστεία σταθερά στο στόχαστρο και την πνευματική ηγεσία να είναι κατώτερη των περιστάσεων, ευθέως ανάλογη προς την πολιτική.
Και τώρα η αποκορύφωση του δράματος:
Η Αθήνα, μια ευρωπαϊκή πρωτεύουσα, δραματικά υποβαθμισμένη, τριτοκοσμική, με ανθρώπους να κοιμούνται στην Αμαλίας και την Σταδίου, χωρίς πάρκα και πράσινο, χωρίς πεζοδρόμια και παρτέρια, βρώμικη και επικίνδυνη βλέπει το μετρό της να μην είναι πια αυτό που ήταν ενώ το τραμ από τον περασμένο Οκτώβρη δεν φτάνει στο Σύνταγμα! Έτσι, οι τουρίστες δεν μπορούν να το πάρουν για να προσεγγίσουν το παραλιακό μέτωπο ενώ τα πούλμαν τους βολοδέρνουν ανάμεσα σε Συγγρού και Ομόνοια δημιουργώντας κυκλοφοριακό κομφούζιο. Είμαστε και πάλι ως κράτος πολύ κακοί οικοδεσπότες. Και είμαστε, καταντήσαμε, ως πολίτες κατατονικοί και φοβισμένοι απέναντι σε κάθε είδους κρατική ή συντεχνιακή αυθαιρεσία. Κάποιοι θα ζητήσουν αύριο την ψήφο μας υποσχόμενοι πάλι τα μύρια όσα. Όμως ελάχιστοι θα προτείνουν λύσεις άμεσες, πρακτικές που θα βελτιώσουν την καθημερινότητα μας. Όπως π.χ η μονιμοποίηση των τηλεματικών ανακοινώσεων για τα δρομολόγια των λεωφορείων στις κεντρικές στάσεις. Αυτό το μέτρο επειδή απαλλάσσει όλους τους χρήστες των μαζικών μέσων μεταφοράς από την ανασφάλεια και το χάσιμο χρόνου, συνιστά πράξη πολιτισμού αλλά και κοινωνικής ευαισθησίας. Βελτιώνοντας τα δημόσια μέσα απαλλάσσουμε τις πόλεις μας από τον διαρκή καρκίνο τους, τα Ι.Χ τα οποία είτε κινούμενα, είτε σε στάση πνίγουν το αστικό τοπίο, τα πεζοδρόμια, τις πλατείες κλπ. Οι πεζοδρομήσεις, ιδιαίτερα στο κέντρο, γιατί σταμάτησαν; Δεν έχει γίνει κατανοητό ότι οι πεζοδρομήσεις έχουν σώσει κυριολεκτικά πόλεις που ήσαν αβίωτες παλαιότερα όπως π.χ η Λαμία, η Λάρισα ή η Κατερίνη; Οι λεωφορειόδρομοι γιατί δεν αστυνομεύονται; Οι κάμερες κυκλοφορίας γιατί δεν λειτουργούν; Πού είναι η τροχαία; Πού είναι η πεζή αστυνόμευση;
Κι ενώ όλα αυτά δημιουργούν ένα ζοφερό, ένα καταθλιπτικό κλίμα παρακμής και ενώ ουδείς μιλάει ούτε για την Ευρώπη, ούτε για τον κοινό μας ευρωπαϊκό πολιτισμό - η κατάντια του ΕΜΣΤ είναι χειροπιαστό παράδειγμα - ο κ. Τσίπρας υπουργοποιεί ευτυχής τον Θεοχαρόπουλο και ο κ. Μητσοτάκης υποδέχτηκε συγκινημένος στην ΝΔ του Κωνσταντίνου Καραμανλή τον Ψαριανό.
Μια χώρα σε ελεύθερη πτώση ...
Φωτογραφία: Η άλλη Γκουέρνικα, η καθημερινή μας Γκουέρνικα του Κυριάκου Κατζουράκη στον εκθεσιακό χώρο του ΜΙΕΤ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου