Άσθμα ηρωικό και πένθιμο

Άσθμα ηρωικό και πένθιμο

‌Πίνακας του Πέτρου Ζουμπουλάκη

 Από τη σειρά "Τα Μπαρ"

‌Μόλις τώρα κατάλαβα, σαν από επιφοίτηση, γιατί δεν εμβολιάζονται οι Έλληνες παρά τον κοινωνικό ορυμαγδό ή τους εκατοντάδες θανάτους εβδομαδιαίως. Κι ιδιαίτερα οι Βορειοελλαδίτες. Μα γιατί είναι απόγονοι των Μαραθωνομάχων και των Σαλαμινομάχων. Ή δε Βορειοελλαδίτες και των Μακεδονομάχων! Του ίδιου του Μεγαλέξανδρου. Εγγόνια των αγωνιστών του '21 και παιδιά των ηρώων του αλβανικού μετώπου. Όλων δηλαδή όσοι αψήφισαν τον κίνδυνο, δεν νοιάστηκαν ούτε για τη δική τους ζωή, ούτε για την ζωή των οικείων τους αλλά επέλεξαν τον κίνδυνο, τη διακινδύνευση κι ακόμα και τη θυσία την ίδια. Για την Ελλάδα ρε γαμώτο! Σαν τις Σουλιώτισσες, τη Τζαβέλαινα και τον Σαμουήλ στο Κούγκι. Οι Έλληνες απέδειξαν απ' την αρχαιότητα ακόμη έως πρόσφατα πως δεν γνωρίζουν τι σημαίνει φόβος και πως αψηφούν παλικαρίσια τον θάνατο. Γι' αυτό δεν εμβολιάζονται. Είναι θέμα εθνικών παραδόσεων και φυλετικού dna. Επειδή δεν είναι οι ατρόμητοι Ελληνάρες σαν τους Γάλλους πουρκουάδες που διερωτώντο γιατί να πολεμήσουν τον Χίτλερ, ούτε σαν τους ψοφοδεείς Ελβετούς που έχουν φτιάξει από ένα αμπρί σε κάθε τους σπίτι για τον φόβο ενός πυρηνικού πολέμου. Οι ατρόμητοι Έλληνες γνωρίζουν πολύ καλά ότι βιώνουμε έναν ιδιότυπο, τρίτο παγκόσμιο πόλεμο που έχει στείλει χιλιάδες ανθρώπους απ' όλο τον πλανήτη στον τάφο, έχει διαλύσει κοινωνίες, έχει καταβαραθρώσει οικονομίες αλλά και κράτη ολόκληρα και κρατάει σε ομηρία όλη την υφήλιο δύο χρόνια τώρα. Ότι μπορεί να μην υπάρχουν βομβαρδισμοί αλλά έχουμε ματωμένα χαρακώματα και νωπούς τάφους στα νοσοκομεία ή τα νεκροταφεία όλων των χωρών χωρίς εξαίρεση. Και όσοι επιβιώνουν από τις ΜΕΘ, δύσκολα θα αποφύγουν κάποιο παρεμφερές νόσημα για όλη τη ζωή τους. Ένα χρόνιο άσθμα ή μόνιμα αναπνευστικά προβλήματα ας πούμε. Κάτι σαν τα κρυοπαγήματα των Ευζώνων μας στα βουνά της Βορείου Ηπείρου που άφησαν κάποιες χιλιάδες μόνιμα ανάπηρους. Το ξέρουν αυτό πολύ καλά οι σύγχρονοι απόγονοι τους και μοιραία επιλέγουν το προς τον θάνατο καθήκον τους.

‌ Γι' αυτό σας λέω. Υπάρχει πολύ σοβαρός, αταβιστικός λόγος που οι Έλληνες δεν εμβολιάζονται. Λόγος ηρωικός όσο και πένθιμος όπως για το άσμα για τον χαμένο ανθυπολοχαγό της Αλβανίας. Βαθιά, υπαρξιακά πράγματα που μόνο ένας Βελόπουλος θα μπορούσε να εξηγήσει (και αν). Μα θα με ρωτήσετε κι εκείνοι που έχουν εμβολιαστεί και δεν είναι καθόλου λίγοι, δεν είναι Έλληνες; Είναι βέβαια αλλά τυγχάνουν απόγονοι των κιοτήδων, των προσκυνημένων, των δωσίλογων τολμώ να υποστηρίξω! Εκείνων που έλεγαν "σφάξε με πασά μου ν' αγιάσω" ή των άλλων που συνεργάστηκαν με τους κατακτητές. Φως φανάρι! Αυτοί, ντρέπομαι που το λέω, δεν έχουν σταλιά από το αίμα του Λεωνίδα, του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου, του Νικηταρά. Ούτε καν του τελευταίου νοσηλευτή του ΕΣΥ που αρνείται περήφανα και γενναία να εμβολιαστεί. Αυτού του σύγχρονου Αντρούτσου που η Πολιτεία θα έπρεπε να του στήσει μνημείο ανάλογο με εκείνο των νεκρών της ΕΡΤ. Για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νέοι. Επειδή δεν πεθαίνουν οι Έλληνες σαν ήρωες αλλά οι ήρωες ξέρουν να πεθαίνουν σαν Έλληνες! 

‌ 

ΥΓ. Τράβηξα τη φωτογραφία από το αυτοκίνητό μου ανήμερα 28η Οκτωβρίου στο ύψος των Προπυλαίων του Πανεπιστημίου Αθηνών.  Παρακολουθούσα από το Σύνταγμα ακόμα τον χωρίς κράνος, παράτολμο, μεσήλικα δικυκλιστή να κρατάει με το ένα χέρι τη σημαία και με το άλλο το τιμόνι κάνοντας επικίνδυνους ελιγμούς και οκτάρια ανάμεσα στα διερχόμενα αυτοκίνητα. Φυσούσε δυνατά και μπορούσε ανά πάσα στιγμή να χάσει την ισορροπία του πέφτοντας στις ρόδες των διπλανών του. Γιόρταζε προφανώς με τον δικό του τρόπο την επέτειο. Θέτοντας δηλαδή σε προφανή κίνδυνο και τη δική του ζωή και ίσως  όποιων άλλων έτυχαν να κινούνται δίπλα του. Ήρωας!