ιατί διάλεξε τη Μαριέττα ο Κώστας; Προφανώς για το ήθος, την ευρωπαϊκή εμπειρία, αλλά και την απήχηση που έχει κυρίως σε μη νεοδημοκράτες. Εφόσον οι νεοδημοκράτες δεν την ψήφισαν στις τελευταίες εκλογές και ο πρόεδρος της Ν.Δ. την απέκλεισε κατά τον πρώτο ανασχηματισμό της κυβέρνησής του. Εχουν λογική όλα αυτά; Εχουν! Την κυρίαρχη λογική του συστήματος που θέλει και τους πολιτικούς αναλώσιμα είδη στον αγώνα για την εξουσία. Επίσης, η πρόσφατη περιπέτεια της υγείας της κατέστησε την κ. Γιαννάκου ακόμη πιο συμπαθή στο Πανελλήνιο και συγχρόνως φόρτισε έτι περισσότερο τις ύψεις των ομοϊδεατών της. Τέλος, ας μην ξεχνάμε, η πρώην υπουργός Παιδείας διεκπεραίωσε, όπως διεκπεραίωσε, τη μόνη ολοκληρωμένη μεταρρύθμιση της πενταετούς θητείας της «νέας διακυβέρνησης», που θα ’λεγε ο Θοδωρής. Ο νόμος Γιαννάκου διοικεί ήδη τα πανεπιστήμια της χώρας. Επίσης, η Μαριέττα υπήρξε «παλικάρι» στη σύγκρουσή της με τους λογής ιδεοληπτικούς και τους επαγγελματίες της εθνικοφροσύνης υποστηρίζοντας το αυτονόητο: τα σχολικά βιβλία δεν τα ισάγουν ούτε τα αποσύρουν οι υπουργοί, ακόμα και όταν είναι προβληματικά, αλλά οι κατά νόμον θεσπισμένες, επιστημονικές επιτροπές. Δίνοντας ένα μάθημα σε παλιότερους και νεότερους συναδέλφους της υπουργούς που γίνονται κατά περίσταση και αναλόγως του χαρτοφυλακίου τους ειδικοί επί παντός επιστητού. Με ανάλογα προς τη Μαριέττα κριτήρια νομίζω ότι κινήθηκε και ο Γιώργος. Ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου είναι άφθαρτος, νέος πολιτικός, «γράφει» με επάρκεια στο γυαλί και δεν βαρύνεται με υπουργική θητεία. Πράγμα που θα πει ότι η πλειοψηφία των διατελεσάντων υπουργών είναι τζιζ για τους αρχηγούς τους. Σε εποχή σκανδάλων τις οίδε ποιος κρύβει τον τυχερό σκελετό στην ντουλάπα του. Η κίνηση ματ, βέβαια, έγινε από τον πιο ταλαντούχο δημαγωγό, τον κ. Ρίπλεϊ, του Κοινοβουλίου, τον άνθρωπο για όλες τις δουλειές: από άκρα δεξιά ως άκρα αριστερά. Τον πάλαι ποτέ τοποτηρητή του «στέμματος» και νυν αμερικανοφάγο. Το όνομα δε αυτής: Νίκη Τζαβέλλα!
ΥΓ. Ασχετο: Ακουγα στις φοιτητικές εκλογές συνεχώς Νταλάρα και «πάγωσε η τσιμινιέρα». Σε ποια εποχή ζούμε, Θεέ μου;
Λέει η Γκέρντα στον Ούλριχ (στο ''Ο άνθρωπος χωρίς ιδιότητες του Ρ.Μούζιλ) : Είστε αλαζόνας. Εμάς τους νεότερους δε θα μας καταλάβετε ποτέ! Και απαντά ο Ούλριχ : Θα σας αρκούσε αν ορκιζόμουν πως η γνώση είναι συγγενής της απληστίας, πως εκφράζει ένα μικροπρεπές ένστικτο αποταμίευσης, πως είναι ένας αλαζονικός εσωτερικός καπιταλισμός;
ΑπάντησηΔιαγραφήΜήπως και η τσιμινιέρα είναι και αυτή ένας καλά κρυμμένος καπιταλισμός και μάλιστα αλαζονικός και δεν το κατανοούμε ; Οπως πολύ σοφά λέτε και θα συμφωνήσω μαζί σας κραυγάζοντας μαζί σας : Ω θεέ μου !!!!!!!!!!!!!!