Που είναι ο παπά Τσάκαλος;

Tο θέαμα είναι το αντίθετο του διαλόγου.

Γκυ Ντεμπόρ

Ποιος εξαφάνισε τον παπά Τσάκαλο; Που πήγε ο κόκκινος παπάς; Ομοίως που εξαφανίστηκε ο πατήρ Δρακουμέλ Καρπαθίων, ο πολέμιος κάθε επιθυμίας και ο Σαβοναρόλα του κιτς και δεν τον βλέπουμε πια; Επίσης που είναι η Εύη Θώδη, η πρόεδρος του Ερωτοδικείου ή εκείνος ο Εισαγγελέας με την τρανσέξουαλ Τζένη; Μα εκεί που πάνε όλα τα τηλεοπτικά προϊόντα αφού πρώτα κλείσουν τον διασκεδαστικό κύκλο τους και καταθέσουν την όποια «υπεραξία» τους στα μηντιακά αφεντικά. Τα πιο έξυπνα προϊόντα αυτού του πολτού μεταλλάσσονται σαν τις αμοιβάδες για να αντέξουν περισσότερο. Τα πιο αφελή βυθίζονται εύκολα στον βόρβορο (π.χ. η Τζούλια). Έτσι ο Λάκης από Μήτσος έγινε γυφτοκήρυκας ή ο Αλέξης από βίαιο λαϊκό αγόρι μεταμορφώθηκε σε απατημένο σύζυγο με γρατζουνισμένο μάγουλο. Κι αυτές όμως οι μεταμορφώσεις είναι βραχείας διάρκειας εφόσον οι όροι του παιχνιδιού έχουν γίνει πια αμείλικτοι. Ακόμα κι η περσόνα της δεσποινίδος Αλεξανδράτου απειλείται με εξαφάνιση παρά τα ξεβρακώματα (για να μην πω τίποτε ασεμνότερο). Δεν βαριέστε, ο Μαλέλης ή η τζάμπα μάγκισσα Ανίτα θα βρουν νέα ψώνια από τον ανεξάντλητο θίασο καρικατούρας που έχει γίνει ο τόπος. Επειδή αυτή είναι η αληθινή κρίση και όχι η πρόσφατα ανακαλυφθείσα οικονομική. Κι ας φωνάζουμε για τη κρίση που σοβεί στην κοινωνία εδώ και δυο δεκαετίες εις ώτα μη ακουόντων: Για τη χυδαιότητα, τον αμοραλισμό, την ανθρώπινη μετάλλαξη, την έκπτωση οποιουδήποτε αξιακού συστήματος, την επίδειξη των μέτριων, την αμορφωσιά των πολλών, το ξεπούλημα της Ιστορίας, της Παράδοσης της συλλογικής Μνήμης, το ξεχαρβάλωμα του οποιουδήποτε παραγωγικού ιστού, τον παρασιτισμό, το μαύρο χρήμα που μεταμόρφωσε τους αξιοθρήνητους τίποτε σε αξιοθρήνητα κάτι. Για το κατινισμό τον των πολιτικών, των μεγαλοδημοσιογράφων και των πνευματικών παραγόντων, την αλλοτρίωση της νεολαίας, την παράδοση ενός ολόκληρου λαού στο κομματικό ψέμα και στο ισόποσο του, την τηλεοπτική φενάκη. Μόνο τυφλοί, ηλίθιοι, οι πράκτορες αλλοτρίων συμφερόντων που θα έλεγε κι ο Πάρις Πρέκας, διαπιστώνουν, τάχα μου αιφνιδιασμένοι, ότι η κρίση ενέσκηψε χτες. Η κρίση σοβεί από τότε που το λαϊκό έγινε λαϊκιστικό και η ιδεολογία επαγγελματισμός. Με τόσους μάλιστα νεογενίτσαρους η χώρα δεν χρειάζεται τη διεθνή νομισματοπιστωτική κρίση ή την «άκαρδη» κα. Μέρκελ για να βουλιάξει. Τα καταφέραμε μια χαρά κι από μόνοι μας. Γεμίσαμε, δανειζόμενοι, τον τόπο αυθαίρετα και Καγιέν, πισίνες στα νησιά της λειψυδρίας και σεκιουριτάδες για να μας προστατεύουν από την πλέμπα. Παραλίγο ο Μέγας Καρατζαφέρης να φέρει τον πολυτάλαντο Ψινάκη στο κοινοβούλιο για να ολοκληρωθεί η παράσταση του θεάτρου σκιών στην οποία όλοι πρωταγωνιστούμε. Οι γραφικοί στιλ Κουναλάκη ή Ανδρουλάκη πλέον δεν επαρκούν και οι επαγγελματίες τύπου Στάη ή Ευαγγελάτου εκτός εκράν είναι ανύπαρκτοι. Ο «εκδότης» Χατζηνικολάου καπνίζοντας πούρο ακούει τον καινούργιο Πάριο-προσφορά του εντύπου του και έπειτα συνομιλεί με τον οιονεί πρωθυπουργό Βγενόπουλο. Ο παπά Τσάκαλος για την ώρα σιωπά…