Συνολικές προβολές σελίδας

Κυριακή 20 Μαρτίου 2011

Απάντηση στο Νιόνιο


«Είμαι δεκαεξάρης, σας γαμώ τα Λύκεια»

Λαϊκισμός λαϊκοέντεχνος


Ο Διονύσης Σαββόπουλος σε συνέντευξή του στο «Ποντίκι» (10/3) δηλώνει εμφαντικά. «Τιμώ τον Πάγκαλο αλλά δεν τα φάγαμε μαζί». Για να τιμά τον κ. αντιπρόεδρο, προφανώς έχει το λόγο του, ως προς το δεύτερο όμως σκέλος της δήλωσής του υπάρχουν συγκεκριμένες ενστάσεις:

Αγαπητέ Νιόνιο, δυστυχώς μαζί τα φάγατε. Αυτοί ως εξουσία που συναλλάσσεται και εξαγοράζει, εσύ ως ευφυέστατος πλην θεσμικός καλλιτέχνης που παρέσχες αφειδώς στο σύστημα το άλλοθι που είχε ανάγκη. Επειδή έχει περάσει θλιβερά πολύς καιρός από το «Βρώμικο Ψωμί», την ελεγεία του Κοεμτζή, ή τον «Πολιτευτάκια». Αλλά ακόμη και από την εποχή που χλεύαζες τον τύπο εκείνο με την πιτυρίδα, το μούσι και το τσαντάκι, τον ενημερωμένο από τον Κακαουνάκη ή τους κωλοέλληνες που λίγο ρατσιστικά αμαύρωναν την αρχαιοελληνική (σου) καθαρότητα. Έπειτα ήρθαν τα μητσοτάκ, οι κολεγιές με την κυρία Μαρίκα, οι κρατικές, εθνικοπατριωτικές συναυλίες με τον υπουργό Βαρβιτσιώτη -είχες βλέπει και το γιό σου φαντάρο- αλλά και οι απίστευτα χαριτωμένες μεν, παπαροειδείς δε κοινότητες των Ελλήνων που με ορθοδοξίες και άλλες κοινοτοπίες φτιάχνουν άλλους γαλαξίες κλπ. Μετά ήρθε ο Μυλοπόταμος και οι Φιλιππινέζες συν τα πατριαρχεία . Εν ολίγοις ως main stream καλλιτέχνης κατάφερες, νόμισες, να έχεις και τον σκύλο και τη πίτα ακέραιους. Είναι έτσι όμως; Τι σχέση έχει ο Νιόνιος του «Κύτταρου» και του «Ροντέο» με το Μέγαρο και Παλλάς; Μονάχα το αναλλοίωτο στυλ ενός ταλέντου που ξέρει οβιδιακά να μεταλλάσσεται για να βρίσκεται πάντα στην επικαιρότητα. Να γιατί τα φάγατε μαζί. Προς θεού δεν υπαινίσσομαι αρπαχτές ή ποινικά κολάσιμες πράξεις. Υποστηρίζω ευθέως ότι κι εσύ υπήρξες από νωρίς τμήμα της συγκάλυψης. Της αποσιώπησης και της κυρίαρχης συναίνεσης οι οποίες καταδίκασαν αυτόν τον τόπο στη νιρβάνα της άγνοιας και στο σκοτάδι του «έχει ο Θεός». Σ΄ εκείνο το γιαλαντζί εκσυγχρονισμό δηλαδή όπου όλα αλλάζουνε κι όλα τα ίδια μένουν, αρκεί να μην θιγεί το star system και τα κυρίαρχα ιδεολογικά στερεότυπα. Αυτόν τον φασιστοειδή, πολυσυλλεκτικό λαϊκισμό, τέλος, που εξίσωσε την ποιότητα ζωής με τη χυδαία κατανάλωση και την τέχνη με τη φαντασμαγορία ή την άνευ όρων διασκέδαση. Αυτόν πληρώνουμε τώρα. Και ως προς αυτό φταίμε όλοι. Αφού οι κεφαλές του τόπου κοιτούσαν απλώς την καριέρα τους. Πλην ελαχίστων εξαιρέσεων. Όσων έγκαιρα προέβλεψαν την κρίση αποκαλύπτοντας και κριτικάροντας τους μηχανισμούς που την προκαλούσαν. Και γι αυτό υπέστησαν περιθωριοποιήσεις αποκλεισμούς κλπ. Μπορείς να το φανταστείς, εσύ ο αγαπημένος των ΜΜΕ, με το κάπως αφ΄ υψηλούς υφάκι; Διανοητές ή δημιουργοί όπως ο Παναγιώτης Κονδύλης ή ο προφητικός Βλάσης Κανιάρης του «Ελλάδα αλίμονο» από το 1980, ήσαν δια βίου αποσιωπημένοι από τα κυρίαρχα έντυπα και κάποια τσογλάνια της δημοσιογραφίας, Η λίστα λ.χ. των κομμένων από τον ΔΟΛ υπήρξε περιώνυμη. Αντίθετα οι εύκολες γραφίδες ή οι καλλιτέχνες – διακοσμητές, όλοι δηλαδή οι σημαιοφόροι μιας συγκίνησης σε τιμή ευκαιρίας, πρωταγωνιστούσαν. Αστειάκια, εξυπναδούλες, δηθενιές, κασσανδρισμοί εκ του ασφαλούς και στον ρόλο του Χορν ο Φασουλής. Επίσης, άλλοι «διεθνείς» μας συγγραφείς ή δαφνοστεφανωμένοι ποιητές της αριστεράς έπαιρναν αιωνόβιες εκπομπές στη τηλεόραση –για να ταυτίζεται στο διηνεκές η κουλτούρα με τη νύστα–, χρυσοφόρες θέσεις στο κράτος του ωραίου και παράλληλα έναν φωτοστέφανο που τους θεοποιούσε εν ζωή με το αζημίωτο. Να γιατί σταμάτησε να γράφει ο Μανόλης Αναγνωστάκης αν θυμάσαι, να γιατί αναχώρησαν αυτοβούλως ο Χειμωνάς κι ο Λάγιος, να γιατί μαράζωσαν εκτός κρατικών επιχορηγήσεων ο Νίκος Νικολαίδης ή ο Άρης Ρέτσος ενώ αντίθετα ο Δημήτρης Λιγνάδης ή Κακαουνάκης γελοιοποιούν την Επίδαυρο και δεν κουνιέται φύλλο!

Μεγάλε τραγικέ, της τέχνης, ρετιρέ

ευάερο, ευήλιο, διαμπερέ! (sic).

Τι πνεύμα! Τι δράμα, λοιπόν, η σιωπή των αμνών - διανοούμενων! Ο άλλος πικρόχολος Σαλονικιός φίλος σου Χριστιανόπουλος το είπε καλά. «Φανταστείτε που έχει φτάσει ο τόπος όταν θεωρούν μεγάλους ποιητές τη Δημουλά κι εμένα!». Εκεί φτάσαμε. Όλοι με όλα. Και με τον Κωστάκη και με τον Γιωργάκη. Και με τους «ομιχλιστές» και με τα κατά παραγγελίαν βραβεία ή το κρατικό χρήμα. Και κυρίως με ένα νεποτισμό που συνεχίζεται, αδιαμφισβήτητος, κι ένα υπουργείο πολιτισμού γεμάτο ανέμπνευστους κλειδοκράτορες που απλώς μοιράζουν πολιτιστικό χρήμα. Κανείς δεν αντιστέκεται; Αντιστεκόταν το «Αντί» γι΄ αυτό είχαμε καταντήσει γραφικοί οι συντάκτες του. Αντιστέκονται ακόμη κάποιοι δημοσιογράφοι που είναι εργαζόμενοι αλλά όχι υπάλληλοι του αφεντικού τους. Ούτε, πολύ χειρότερα, συνέταιροι. Όπως ο Στάθης ή ο Κ. Αγγελόπουλος ή ο πρόωρα αποσυρμένος -από αηδία- Βασίλης Καββαθάς. Καταλαβαίνεις βέβαια γιατί μου λείπει ο Μάνος Χατζιδάκις και ο ποιητικός – διαβρωτικός λόγος του. Η οξύτατη, παρέμβαση του στα κοινά που ήταν αριστοκρατική άλλα ποτέ αφ υψηλού. Τελικά όλοι όσοι αντιστέκονται είναι αριστοκράτες. Σαν τον Δήμο Θέο ή τον Κωστή Παπαγιώργη ή τον Δημήτρη Αληθεινό ή τον Νίκο Μπάικα ή τον συνθέτη Χάρη Βρόντο (απολυμένο πλέον από το Γ΄ πρόγραμμα)!

Έτσι λοιπόν σήμερα η αποστροφή σου για τους κωλοέλληνες επειδή είναι αφ υψηλού αλλά δεν αγγίζει την ουσία της νόσου, μου θυμίζει την σιδερωμένη έκφραση της Όλγας Τρέμη. Και δεν τσιμπάω. Όχι άλλη, μεταλλαγμένη ΚΝΕ πια στο δημόσιο βίο. Νιόνιο, υπήρξες ο πιο προικισμένος της γενιάς σου και έχεις γράψει συνταρακτικά πράγματα. Αλίμονο, σήμερα η μουσική σου προκαλεί συγκίνηση ή και νοσταλγία. Σίγουρα πάντως αμηχανία. Σου θυμίζω την Καλομοίρα στο Ηρώδειο του Μητρόπουλου και της Wiener Philarmoniker. Και ποτέ πια σοκ. Και αυτό είναι άδικο. Πρωτίστως για σένα…


ΥΓ 1

Τρώγαμε στο ουζερί του καπετάν Μιχάλη, στη Φειδίου, ο Γουδέλης, ο Καββαθάς και ο Βεριόπουλος όταν μας αιφνιδίασε μια εξαιρετική πλανόδια μπάντα. Ρουμάνοι και Αλβανοί αδελφωμένοι. Τι ρούμπες, τι σουίνγκ, τι αυτοσχεδιασμοί! Τι ηρωικό πράγμα τελικά η καθημερινότητα! Μαγεία. Αυτούς πρέπει να τους επιχορηγεί το ΥΠΠΟ, πέταξε ο Βασίλης και γελάσαμε. Τώρα όμως που καλοσκέφτομαι δεν είναι αστείο. Οι μπάντες αυτές διατηρούν ακόμη εκείνο τον αυτοσχεδιαστικό τρόπο της χαράς που τόσο λείπει στα μαραζωμένα μας στέκια. Θυμάσαι Νιόνιο;

Κι επίσης επειδή ισορροπούν ρωμαλέα πάνω στη τεντωμένη κλωστή της τέχνης και της επιβίωσης.


ΥΓ 2

Τελικά και από το υπόγειο φαίνεται η θάλασσα. Ευτυχώς. Μόνος που πέρασε πολύς καιρός χωρίς να γίνει το θαύμα σε αυτόν το τόπο. Τι κι αν κατεβαίνει ο Άγγελος; Βρίσκει στέρφα τη λίμνη.


ΥΓ 3

Όταν έμπαινε ο Δούρειος Ίππος, οι Τρώες έβλεπαν μπάλα στην τηλεόραση. Όπως και τώρα...


33 σχόλια:

  1. Εξαιρετικό και καίριο κείμενο, ελπίζω ότι έχω την άδειά σας να το αναδημοσιεύσω.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Τι του λες τώρα του Νιόνιου,έχει να πάει και στο Παλλάς,στο εξάωρο έπος του Παπαιωάννου τον Απρίλη!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ωραία τα λέτε, όπως τις περισσότερες φορές..
    Ένα σχόλιο από την ταπεινότητά μου : Ο εκσυγχρονισμός υπήρξε το άλλοθι της κονόμας..
    Ο Νιόνιος εκσυχγρονίστηκε όπως οι περισσότεροι της γενιάς του 60...

    Κωνσταντίνος Γυπαράκης
    kgyparakis@yahoo.gr

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Μπράβο σας, συνεχίστε. Έρημος είναι βέβαια, αλλά γι'αυτό ακριβώς αρμόζουν οι φωνές βοώντων.

    Γιάννης Καλατζόπουλος, ηθοποιός.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Ο ΣΑΒΒΟΠΟΥΛΟΣ ΕΙΝΑΙ ΠΟΙΗΤΗΣ

    ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΣΑΣ ΕΙΝΑΙ ΜΙΖΕΡΟ

    ΕΛΕΟΣ....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αγαπητε hristos kolovos επειδη τυγχανει να ειμαι "μοντελο" (χρονολογικο) και παρακολουθω τον Νιονιο μοιρεως μια ζωη ακουσον μεν διαφωνησε δε.Του Νιονιου και πολλων σοσιαλιζοντων αλλα με μεγα κενο στο μαλακο υπογαστριο τους συνεβει το εξεις ατυχημα,τοτε νεοι και αδυνατουληδες τραγουδουσαν ενα τραγουδι(μελλοντικων προσδοκιων)"θεια Μαρω θεια Μαρω δωσε και σε μας λιγο χαλβα" Δυστυχως οπως αποδειχθει ο "χαλβας" της θειας Μαρω ηταν πολυ γλυκος με αποτελεσμα οσοι εφαγαν να χοντρομπινεδιασουν αλλιως δεν εξηγειται ο Νιονιος (που ηταν η σημαια των αμφησβητουντων του συστηματος Χο Τσι Μιν κ.λ.π.)να δηλωνει επαισχυντα και διχως ιχνος ντροπης και ειναι τοσο μπινες που δεν μηλαει για παρτη του αλλα για την γενεια του και με ποιο δικαιωμα; Να χαιρεσε λοιπον τον ποιητη που διεκδικουσε την πατροτητα του "ντιπλαντα".........

      Διαγραφή
    2. Στο παραπανω σχολιο μου απο κεκτημενη ταχυτητα παρελυψα την δηλωση του Νιονιου " Ηταν λαθοε της γενιας να τα βαλει με τον Καραμανλη" τουτο για να μην μενουν κενα και να ειμαι σαφεστερος. Ευχαριστω!

      Διαγραφή
    3. συμφωνω απόλυτα με τον captAris...
      o Σαββόπουλος ξεπούλησε όπως πολλοί άλλοι τα ιδανικά μιας ολόκληρης γενιάς... (και δεν θα χρησιμοποιήσω το "Νιόνιος" γιατί αυτό παραπέμπει σε κάποιον πολύ οικείο, αλλά ο Σαββόπουλος είναι πλέον ξένος για εμάς που τον γνωρίσαμε ως τραγουδοποιό στο "Κύτταρο"...
      τελευταία, δε, συζητούσε κατ' ιδίαν με τον "εξ' απο 'δω" Γλύκξμπουργκ σε δεξίωση σε κάποιο νησί... κατα πως έγραψε ο τύπος...
      ez

      Διαγραφή
  6. Πολύ σωστά. Συνεχίστε! Έρημος είναι βέβαια, αλλά γι'αυτό ακριβώς οι φωνές βοώντων αρμόζουν.

    Γιάννης Καλατζόπουλος, ηθοποιός.
    Blogger Καλατζό.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Ξεδοντιασμένες κοινοτυπίες από βολεμένους στη "δόξα" τους δημιουργούς.

    Θα συμφωνήσω με το κείμενο. Επειδή κυκλοφορώ και συζητώ ακόμα με νέους, κανέναν δεν ενδιαφέρει ο Σαββόπουλος (για να μη πω ότι το πιο ριζοσπαστικό κομμάτι της νεολαίας τον θεωρεί, το λιγότερο, γελοίο). Είναι που γέρασε ελλιποβαρώς, συνδαιτημόνας/διασκεδαστής στα σαλόνια της πνευματικής ηγεσίας που συμπορεύτηκε με τα λαμόγια που πτώχευσαν τη χώρα... Και εμένα ως μεσήλικα πλέον, έχει σταματήσει να με αφορά (όχι χωρίς κάποιο συναισθηματικό άλγος, αλλά κάπου πρέπει να αποφασίζουμε με ποιούς θα πάμε και ποιούς θ' αφήσουμε).

    Ευτυχώς βεβαίως που τα έργα από τη στιγμή που θα γεννηθούν λειτουργούν αυθύπαρκτα. Εκεί πρέπει να επενδύουμε, όχι στους τίκτωρες...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Για τον φάκελο του παλιού παλιάτσου:

    Μεταξύ 1975-80 είχε γίνει μια συναυλία συμπαράστασης σε κάποια χψω "ανατρεπτικά στοιχεία" .
    Μαζί με άλλους μουσικούς καλλιτέχνες θα συμμετείχε και ο Νιόνιος, ο οποίος αν δεν κάνω λάθος μόλις είχε γνωρίσει την Άννα (όχι του παλιού τραγουδιού του αλλά αυτή που τον μετάλλαξε).
    Τελικά ο Νιόνιος τη τελευταία στιγμή έστειλε δήλωση ότι δεν θα μπορέσει να συμμετάσχει "επειδή είχε αποκλειστεί από χιόνια στο Πήλιο".
    Τότε ο Λεωνίδας Χρηστάκης δημοσίευσε στο 'Ιδεοδρόμιο' μια φωτογραφία με ένα χιονισμένο τοπίο και την εξής λεζάντα:
    "Εικόνα από τη βαρυχειμωνιά που εμπόδισε τον Διονύση Σαββόπουλο να έρθει στη συναυλία για τους χψω".

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Πολυ σωστα...ΠΡΟΧΩΡΑ !

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Μήν ξεχνάμε ότι "μέντορας" τού Σαββόπουλου υπήρξε ο Ράμφος, ο οποίος τώρα είναι "μέντορας" τού ΓΑΠ καί πρωταγωνιστεί στήν καταστροφή τής Ελλάδας πίσω από τα παρασκήνεια, στό όνομα τού εκσυγχρονισμού καί για οποιοδήποτε κόστος!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Μπορεί κάποιος να διαφωνεί ή να συμφωνεί με τον κο Στεφανίδη. Δεν μπορεί όμως-κατά τη γνώμη μου-να αμφισβητεί την σοβαρὀτητα του και, κυρίως, το ἠθος που διατρέχει τα κριτικά του κείμενο.

    Με αυτά θέλω απλά να πω, ότι το ύφος του κου Στεφανίδη, είναι...απελπιστικά και κρίσιμα απαραίτητο στον δημόσιο διάλογο που γίνειται-στο βαθμό που γίνεται-της χώρας μας.

    Αναφορικά με τον κύριο Σαββόπουλο. Ασφαλώς κανείς, μα κανείς, δεν μπορεί να χαμηλώσει και να λιγοστέψει το μέγεθος του έργου του και το βάθος της επιρροής που αυτό άσκησε σε πάνω από μια γενιά Ελλήνων. Πως ήταν πάντα "δειλὀς" είναι γνωστό απο πάρα πολλά χρόνια. Αλλά δεν νομίζω πως για αυτό μπορεί να του ασκηθεί κριτική. Η δουλειά του, ήταν η μουσική, και την έκανε θαυμάσια. Μόνο, που και αυτός, όπως και πολλοί άλλοι, αποδείχθηκε εξαιρετικά λίγος απέναντι και στον ίδιο του τον εαυτό-΄οσο κι αν ακούγεται παράξενο αυτό. Θεώρησε τον εαυτό του πιο σπουδαίο απο ότι είναι στην πραγματικότητα και βούτηξε χωρίς αιδώ τα δάχτυλά του στα σορόπια της εξουσίας. Από το 1980 και ενετεύθεν, αν κρίνει κάποιος τον κοινωνικό του ρόλο, ασφαλώς και ήταν και συνεχίζει να είναι μέρος του ελληνικού προβλήματος.

    @Κύριε Κολοβέ....Ποιητής υπήρξε και ο Καρούζος. Και ο Σαχτούρης. Και άλλοι. Ήσαν όμως ταυτόχρονα υπερήφανοι και αξιοπρεπείς και δεν συναγελάστηκαν με την χαμέρπεια ούτε με την "ευκαιρία".

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. κύριε Στεφανίδη, την ίδια -επιεικώς ίδια- συμπεριφορά δεν έχετε με τον κο Σ. ;
    η μήπως οι καλλιτέχνες που "υποστηρίξατε" ; δεν είναι οι αποσιωποιητές για εξυπηρέτηση του χρήματος ; για μια θέση στο δημόσιο, για άλλη μια έκθεσούλα ; Για ποια τέχνη αποσιώπησης - "ταλαντούχας" απονέκρωσης μιλάτε τόσα χρόνια; Και τώρα τι ρόλο τάχα - άλλο ένα άλλοθι ενσαρκώνετε;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Το δειλός δεν είναι μέγα έγκλημα. Μπορεί κάποιος να φοβάται. Είναι ελάττωμα αν θέλετε. Αυτό που είναι εντελώς απαράδεκτο για δημιουργό είναι να είναι συνειδητός ΨΕΥΤΗΣ. Κι ο Νιόνιος, από τότε που τον γνωρίζω, (1968) δεν πίστεψε ποτέ τα μεγάλα λόγια που είπε (κυρίως στους νέους).
    ΓΠ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Υποκλίνομαι!!!
    Κανένα σχόλιο που θα αποδυνάμωνε ένα τόσο δυνατό κείμενο!
    Χάρης Καφετζόπουλος – ποιητής

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Προτείνω σε ένδειξη διαμαρτυρίας να σταματήσουμε να τραγουδάμε τα τραγούδια του και να αναπαράγουμε τα ρητά του. Έτσι θα περάσει στη λήθη της ιστορίας!
    Προσωπικά το σχόλιο μου προκάλεσε συγκίνηση μόνο και μόνο με τις αναφορές του σε λίγα από αυτά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Νομίζω οτι επιβάλλέται στη σύγχρονη Ελλάδα η εκφραση « μαζί τα φάγαμε » να απαλλαγεί απο τη μεταφορική της ιδιότητα. Συμφωνώ οτι οτι έχει ευθύνες και ο Σαββόπουλος όπως και όλοι οι καλλιτέχνες και οι άνθρωποι του πνεύματος στην Ελλάδα. Μου θυμίζει λίγο την τυφλή βία το κείμενό σας. Νομίζω οτι επιβάλλεται σήμερα να ξεχωρίζουμε επιτέλους το ποιός φέρει την ευθύνη για ακριβώς ποιο πράγμα και να απονέμουμε τα του « καίσαρως τω καίσαρι ». Ο Σαββόπουλος κοινωνικά υπάρχει με την ιδιότητα του καλλιτέχνη και του πολίτη. Ακόμα κι αν βρισκόντουσαν στον λογαριαμό του κάποια εκατομμύρια ευρώ απο μίζες δεν θα μπορούσε να χαρακτηριστεί διεφθαρμένος. Θα ήταν ένας πολίτης που παρανόμησε και θα έπρεπε να παραπεμφθει στη « δικαισύνη ». (Να ! μια μαγική λέξη που υπάρχει μόνο σε αναφορές στην Ελλάδα. Η αναφορική λοιπόν λειτουργία της δικαοσύνης.) Σαν καλλιτέχνης θα είχε και έχει ηθική υποχρέωση και ευθύνη, για την οποία βρίσκεται και έχει βρεθεί και στο παρελθόν υπόλογος στο κοινό του.

    Ένας πολιτικός απο την άλλη μερια μπορεί να χαρακτηριστεί διεφθαρμένος ως προς τη συνειδιτή παράβαση του « καθήκοντος » που έχει να υπερασπίσει το δημόσιο καλό και συμφέρον.

    Προσεγγίσεις σαν και αυτή που κάνατε καταλήγουν την σκέψη στο οτι « Ολα είναι σχετικά » και οτι τελικά όλοι « μαζί τα φάγαμε ». Δεν τα φάγαμε μαζί.
    Μονοι τους τα φαγανε.


    Στον κόσμο ολόκληρο υπάρχει διαφθορά. Ολες οι χώρες έχουν διεφθαρμένους πολιτικούς και πολίτες που παραβαίνουν τους νόμους. Ο οποιοσδήποτε αν του δινόταν η ευκαιρία θα έκλεβε. Οταν το κράτος είναι σαθρό αυτό ακριβώς δεν μπορεί να αποτρέψει.. την φυσική ροπή του ανθρώπου προς την παρανομία.

    Στη σημερινή κρίση όλα έχουν γίνει σχετικά και παίζουν με τις λέξεις και το μυαλό μας. Σήμερα λοιπόν οφείλουμε να προσπαθούμε να είμαστε ψύχραιμοι και να ξαναδίνουμε εμείς τη σημασία στα πράγματα.

    E.

    dhanevad@yahoo.co.uk

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Αγαπητέ Ε,
    Δυστυχώς -ή μάλλον ευτυχώς, ευτυχέστατα- τη συλλογική Ιστορία την γράφουμε όλοι μας. Κι ο καθένας χωριστά. Επίσης ο βίος κάποιου κρίνεται από την συνολική του πορεία κι όχι αποσπασματικά. Έτσί, άνθρωποι που θαυμάσαμε και αγαπήσαμε απαιτούμε, πράγμα όχι εύκολο στη σημερινή ισοπεδωτική εποχή, να στέκονται πάντα στο αρχικό ύψος του θαυμασμού μας. Αυτό σημαίνει ήθος πολίτη και χάρισμα καλλιτέχνη. Συμψηφισμός εδώ δεν επιτρέπονται. Ας πούμε λοιπόν αλήθειες, έστω κι αν πονάνε. Απ' την άλλη, δεν γράφω ποτέ για επιφαινόμενα της κρίσης -π.χ τον Νταλάρα και τη συζύγο του- αλλά για πρωταγωνιστές του πνευματικού μας δράματος: Φερ' ειπείν για τον Τσουκαλά στο πρόσωπο του οποίου τόσα επενδύσαμε ως αριστεροί ωέοι, για τον Τσόκλη και τον άκρως εμπορεύσιμο ναρκισισμό του. Το φαντάζεσθε ζάμπλουτοι καλλιτέχνες δηλώνουν -ακόμα- ψίχουλα στην ευφορία και παίρνουν σύνταξη απορίας από το ΥΠ.ΠΟ. Κατά αναμφισβήτητη μαρτυρία του Κώστα Γεωργουσόπουλου, ο Τσόκλης πήρε το 1999 σύνταξη 170.000 δρχ από το ΥΠ.ΠΟ δηλώνοντας ετήσιο εισόδημα κατώτερο των 4.000.000 δρχ. Γι' αυτό σας το λέω. Η μία ιστορία φέρνει την άλλη και "όλοι μαζί τα έφαγαν". Οι ερίφηδες! Εξ ου καιη σιωπή των αμνών και των εριφίων.
    Δεν είναι ντροπή, τέλος, εγώ ν' αμείβομαι από την "Ελευθεροτυπία" 150 ευρώ την επιφυλλίδα και ο Φυντανίδης 45.000 ευρώ μηνιαίως; Είναι αυτό δημοκρατία, αξιοκρατία, αριστεροσύνη ή απλώς ακόρεστος φαταουλισμός;
    Μάνος Στεφανίδης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. μεγάλες αλήθειες που δεν μπορούν να κρυφτούν όσο και να το προσπαθήσουν μερικοί,δυστιχώς πολοί,που τελικά απαξίωσαν τον εαυτό τους,και απογοήτευσαν την κοινωνία μας γιατί είχαν όλα τα φόντα να αντισταθούν και δεν το κάνανε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Καταρχήν μια σημείωση (ο πειρασμός να διορθώσω έστω μια φορά κείμενο σας, είναι μεγάλος, οπότε δεν μπορώ να αντισταθώ). Ο προγυμναστής του φροντιστηρίου με την πυτιρίδα, το μούσι και το τσαντάκι που ενημερωνόταν από τον Κακαουνάκη, εμφανίστηκε μετά το Μητσοτάκ, συγκεκριμένα στο δίσκο "Μην πετάξεις τίποτα" του 1994 (ο χειρότερος κατά τη γνώμη μου δίσκος του Σαββόπουλου).
    Άνθρωποι σαν το Μανόλη Αναγνωστάκη (που απ'ότι κατάλαβα τον εκτιμάτε, εγώ τον λατρεύω) με κάνουν να προσπαθώ να μην ξεχωρίζω το δημιουργό από το έργο τέχνης, ενώ ο Σαββόπουλος με ωθεί στο ακριβώς αντίθετο. Θα διαφωνήσω όμως πλήρως με το ότι, όπως υποστηρίζει ο spacefreak, δεν εμπνέουν τα τραγούδια του κανέναν νέο. Ίσως αναφέρεται στους νέους αυτούς που καταναλώνουν τον κάθε καινούριο χαρωπό τραγουδοποιό με τον οποίο κάνει συνεργασίες ο Σαββόπουλος για να είναι επίκαιρος σε όλους (δεν αναφέρομαι πάντως στο Θανάση Παπακωνσταντίνου). Είμαι 31 χρονών, λατρεύω πολλά απ'τα τραγούδια του, όπως και πολλοί φίλοι μου, και μας εμπνέουν πολύ. Και από άποψη μουσικής καλλιτεχνικής ικανότητας, τον θεωρώ ανώτερο και από το Θεοδωράκη (τον οποίο λατρεύω επίσης) και από το Χατζιδάκι

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. ΠΕΣΤΑ ΜΑΝΟ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΕ !!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. Δεν μπορώ παρά να γυρνάω ξανά και ξανά σ' αυτό το κείμενο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. ΥΓ 3 Όταν έμπαινε ο Δούρειος Ίππος, οι Τρώες έβλεπαν μπάλα στην τηλεόραση. Όπως και τώρα...
    Αυτή είναι δυστυχώς η πικρή αλήθεια. Τίποτα δεν φάγαμε μαζί...μαζί όμως βλέπουμε μπάλα και δεν υπάρχει ούτε μια δυνατή φωνή από τους ανθρώπους του "πνεύματος"....να ανάψει μια σπίθα. Τόση μα τόση σιωπή. Ας θυμηθούμε την Σπηλιά του Πλάτωνα. ΄Ενας χρειάζεται για να μας βοηθήσει να δούμε τον ήλιο.
    Ευχαριστώ και καλή μπάλα
    Ελένη Βλαχούση

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. O SAVOPOULOS SIMADEPSE MIA OLOKLIRI GENIA ME TA TRAGOUDIA TOU.OLA TA ALLA EINAI ARISTEROULIDES...POU TON ZILEVOUN AFORITA.DEN ME AFOROUN.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  24. ...............Αντε να πω κι εγω δυο κουβεντουλες σαν σχολιο στα παραπανω ..
    .Κατ αρχην το γεγονος οτι ο Σ. δεν ακουγεται απ τους νεους προσωπικα νομιζω οτι δεν ΤΙΜΑ ΤΟΥς ΝΕΟΥΣ(σε καμμια περιπτωση δεν υποτιμα τον Σ.!(εξ αλλου ας αναλογιστουμε ποσοι αραγε απ τους νεους τον ακουγαμ(ν)ε το '70???ΕΛΑΧΙΣΤΟΙ!!! Κυριολεκτικα μετρημενοι!) .....Στο κατω κατω τι αραγε ακουν σημερα οι "νεοι" ????Τις "χοντραδες) του Μικρουτσικου ???
    "Σταυρος του Νοτου" και παρεμφερεις σαχλαμαρες ,για να μην αναφερω και τα πιο συγχρονα ξεφτιλισμενα!!
    2ον/Απο την ολη συζητηση εδω δεν μπορεσα τελικα να καταλαβω για ποιο(συγκεκριμενο) "αδικημα" κατηγορειται ο Σ....
    Εχω παντως την υποψια οτι πολλοι θα ηθελαν να βλεπουν τον "αγαπημενο" τους τροβαδουρο να σερνεται "ανενταχτος" και αλητακος (καπου στα Εξαρχεια) με την κιθαρα στην πλατη και να "κατακεραυνωνει" το κακο "συστημα"! (βαθεια νυχτα και οσοι εχουν αντιρρηση στον αλλο "μεγαλο" τροβαδουρο (τον ΒΟΒΒΥ ,ντε) ο οποιος περιφερεται εδω και τριανταπεντε χρονια μηρυκαζοντας τα ιδια και τα ιδια "επαναστατικα" (αλλα του '60!!!)...Ο "δικος" μας τουλαχιστον μεχρι προ τινος κατι παρηγε!Οι αναφορες του Στεφανιδη για αρπαχτες απο καποιους επωνυμους ζωγραφους δημιουργουν καποιους συνειρμους αλλα και παλι αδυνατω να κατανοησω το που ενεχεται ο Σ.
    3ον/ Οπως και να το κανουμε ο Σ. καταφερε κατι που, εξ οσων γνωριζω, ισως αποτελει παγκοσμιο μουσικο φαινομενο....Εννοω εγραψε ποιηση (και καπου καπου "τραγουδακια",ειναι αληθεια) μελοποιησε και τα απεδωσε ο ιδιος ...Ο Μεγας Μαγος Χατζιδακις υστερει ως προς το πρωτο αν και ο συνολικος "λογος" του γενικα υπερτερει...
    Και εν πασει περιπτωσει ,διαβαζοντας τα παραπανω ,μουρχεται στο νου το του Σ. "Τωρα με χειρουργει μια αλλοιθωρη "νεολαια"...μια τσογλανοπαρεα που κανει κριτικη"!!!
    Υ.Γ 1. ...Κε Στεφανιδη μηπως μπορειτε ν απαντησετε στα οσα καπου παραπανω σας καταλογιζει ο ανωνυμος???
    Υ. Γ. 2....Και κατι για τους κακεντρεχεις : Εχω κατι χρονια που επαψα ν ακουω τον Σ.Eξακολουθω ομως να τον θεωρω Μεγαλο--ισαξιο του Χατζιδακη!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  25. Και ο ποιητης εχει τα λαθη του!Δυσκολο να παρεις θεση!Ενα ομως ειναι σιγουρο οτι οποιος συναλλασεται με την εκαστοτε εξουσια μοιραζεται τα παντα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  26. Συμφωνώ απόλυτα με τα γραφόμενά σας. Γεμίσαμε καλοβολεμένους και μπουκωμένους ψευτοδιανοούμενους. Πράγματι μας λείπει πάρα πολύ ο λόγος και το πνεύμα του Χατζιδάκη , διόλου αριστοκρατικός και ελιτίστικος, αλλά αληθινός ,οξύς και ευθύβολος.
    Χαίρομαι ιδιαίτερα που σας ξανασυναντώ , καθώς υπήρξατε δάσκαλός μου των αρχαίων στο γνωστό φροντιστήριο της γ δέσμης εκεί στα Εξάρχεια, το χίλια εννιακόσια ογδοντακάτι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  27. Ο Σαββόπουλος τα έφαγε "μαζί" γιατί ήταν "θεσμικός" καλλιτέχνης κατά τα γραφόμενα σας. Υποθέτω εννοείτε ότι ήταν το νανούρισμα, η επίφαση ηθικής στο κατά τα άλλα σάπιο σύστημα της μεταπολίτευσης. Ενώ, εννοείτε, αν δεν ήταν συμβιβασμένος θα είχε το ηθικό πλεονέκτημα του διαμαρτυρόμενου.

    Μετά το 74 αυτή η ίδια "ηθικολογική" ρητορική που σας διέπει αγιοποίησε τον Καραμανλή και μετά το ΠΑΣΟΚ έως σήμερα τον ΣΥΡΙΖΑ και κύριος είδε τι άλλο αργότερα. Όχι, λάθος. Από ιδρύσεως του κράτους οι αντιπολιτευόμενοι χρησιμοποιούν αυτό το τέχνασμα. Η εξουσία είναι από την φύση της μια βρώμικη δουλειά. Πρέπει να εξουσιασεις, να στρέψεις την ελεύθερη βούληση πολλών ανθρώπων προς μια κοινή κατεύθυνση για χάριν, ελπίζεται, του κοινού καλού. Αυτό περιλαμβάνει πάντα εντάσεις και φθορά. Άσκηση ισχύος. Πειθαναγκασμό ή και χειραγώγηση. Κανείς, πρέπει να παραδεχθούμε αν είμαστε έντιμοι, δεν διοίκησε χωρίς να βάλει κόσμο να κάνει πράγματα παρά την θεληση του. Άρα ο πιο αποτελεσματικός τρόπος επίθεσης στην εξουσία είναι η ανάδειξη ακριβώς αυτού του χαρακτηριστικού της. Η επίθεση για "τα δεινά". Τα οποία πάντα υπάρχουν! Θυμηθείτε η Ελλάδα του 90 αναπολούσε την Ελλάδα του 60 "για την ανάπτυξη" οικονομικά όπως σήμερα αναπολούμε το 90...παρά τα θετικά τότε...

    Μεγάλη παρεκβαση για την τεχνική σας πίσω στον Σαββόπουλο.
    Τον εγκαλείτε λοιπόν για το έγκλημα να συνθέσει τραγούδια με προοδευτικό στίχο και μετά να μην τα καταθέσει, όπως μάλλον όφειλε, στα πόδια της ανένταχτης, μαχόμενης και διαρκώς ομφαλοσκοπούσας αριστεράς. Αντί αυτού έκανε απλές μικρές ενέσεις προοδευτικότητας σε μια κοινωνία που ερχόταν από την χούντα παραζαλισμένη και αμόρφωτη και τόλμησε να βιοποριστεί τελείως νόμιμα και μάλιστα ηθικά από την σύμπνοια της τέχνης του με την κρατούσα άποψη.
    Ουσιαστικά κ. Στεφανίδη, κατηγορείτε τον Νιόνιο ότι πήρε τα Άγια των Αγίων της αριστερής ορθοδοξίας και τα κατέθεσε μέσα στο Κοινό των συμφεροντολόγων, εν πολλοίς λαϊκιζοντων και στη πλειονότητα αμόρφωτων Ελλήνων που, αυτοί όχι ο Νιόνιος, άγονταν και εφέροντο από "Τσοβόλα" σε "Κάθαρση". Τον κατηγορείτε ότι δεν ανέδειξε την υποκρισία των υπουργών που τον τραγουδούσαν.
    Όμως εσείς ο ίδιος με το κείμενος σας κάνετε το ίδιο. Είστε συνειδητά ηή ασυνείδητα ένας μικρός Σαββοπουλος στον μικρόκοσμο σας. Δεν τονίζετε ότι ο λαϊκισμός του "πες τα χρυσοστομε" είναι ακριβώς η ίδια απενοχοποίηση του χρεωμένου υπερκαταναλωτή, ή του υποβόσκοντος τραμπούκου που θέλει στόχο για το ξέσπασμα του.
    Και ναι φυσικά είναι άλλο ένας Νιόνιος που ακουμπά εκατομμύρια με την μουσική του και εσείς που έχετε το μάλλον πιο περιορισμένο κοινό σας, αλλά τουλάχιστον με την τέχνη υπάρχει πάντα η ελπίδα να ξεντυθεί το εφήμερο και να μεταδώσει το αρχέτυπο. Εσείς με την (κατά)χρήση του γραπτού, ορθολογικού πεζού λόγου, τι άλλο θα καταδεικνυετε εκτός ίσως από την εφήμερη πικρία ενός μετανιωμενου ρεφραιν του Νιόνιου στα νιάτα σας.
    Τελικά μάλλον αυτό είναι και το μόνο, αλλά στο κάτω κάτω και αρκετό, σας ελαφρυντικό.
    Άδικος λοιπόν, αλλά λόγω εφηβικών πληγών, συγχωρούμενος κ. Στεφανίδη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή