Καταπληκτικό σόου τις προάλλες (28.2) στον Πρετεντέρη με πρωταγωνιστή τον “υβρισθέντα” εν Παρισίοις Πάγκαλο. Οι άνθρωποι αυτοί μπορεί να είναι μετριότατοι πολιτικοί, κυνικοί δημοσιογράφοι χωρίς καμία αίσθηση δεοντολογίας αλλά είναι εξαίρετοι ρολίστες. Μπριλάντε ηθοποιοί. Ο Πάγκαλος εν απολύτω φυσικότητι κατήγγελλε τη φραστική επίθεση που δέχτηκε στη Maison de la Grèce ονομάζοντάς την “φασιστική” και ο Πρετεντέρης εγκαλούσε το ΣΥΡΙΖΑ (ξανά) γιατί στην ανακοίνωση του δεν εξέφραζε αποτροπιασμό γι' αυτή τη βία (sic). Δηλαδή εκεί που μας χρώσταγαν, μας πήραν και το βόδι. Και τι βόδι!
Ο κ. Αντιπρόεδρος ως εκπρόσωπος της πιο αντιλαϊκής, αντικοινοβουλευτικής και ξενόδουλης εξουσίας που γνώρισε μεταπολιτευτικά ο τόπος και παράλληλα βασικός φορέας και εκφραστής του παραδοσιακού, παπανδρεϊκού λαϊκισμού ενοχλείται όταν οι νέοι, η γενιά των καταραμένων στην Ελλάδα του ΔΝΤ, εξεγείρονται και παρενοχλούν ή διακόπτουν τις πληθωρικές του παραστάσεις. “Δεν μ' αφήσουν να μιλήσω” εξεγείρεται ο σύζυγος της υποψήφιας δημάρχου συζύγου του, λες και δεν μονοπωλεί ο ίδιος κατ' αποκλειστικότητα κάθε μορφή ΜΜΕ της χώρας. Χωρίς βέβαια δυνατότητα αντιλόγου ή διαφωνίας. Εκτός κι αν μπορούν να θεωρηθούν αντίρρηση οι ερωτήσεις του... Πρετεντέρη. Ο οποίος ζήτησε να στηλιτευθεί η διακοπή της παγκάλειας ομιλίας χωρίς να θυμάται τις ύβρεις, τις αμετροέπειες ή τις προβοκατόρικες προκλήσεις τις οποίες εκ συστήματος εκστομίζει ο Αντιπρόεδρος. Το savoir vivre μας μάρανε. Λες και όλοι πρέπει να σκεφτόμαστε σαν την Όλγα Τρέμη. Δηλαδή και κερατάδες και λοβοτομημένοι. Ποιοι μιλάνε κι από πού; Απ' το κανάλι της επίσημης κυβερνητικής προπαγάνδας και της θεσμικής διαπλοκής κράτους και μηντιαρχών. Η αποθέωση ήταν όμως η έκκληση για στηλίτευση της βίας: “Χτες δεν αφήσανε τον Πρωτοπαπά να φάει, τον Πρωθυπουργό να μιλήσει. Αύριο;” Αύριο καλά θα κάνει όλο το συστημικό πλέγμα ν' ανησυχεί γιατί η λαϊκή οργή κουφοβράζει και η απελπισία περισσεύει. Και τότε οι εκπρόσωποι της εκφασισμένης εξουσίας, αυτής που ψεύδεται ασύστολα, που χρησιμοποιεί απροκάλυπτα βία εναντίον των πολιτών της, που αφήνει να αργοπεθαίνουν εκατοντάδες απεργοί πείνας,αυτή η ανάλγητη, ξεδιάντροπη εξουσία, αν προλάβει, ας συγγράψει το savoir vivre που της ταιριάζει.
ΥΓ.1 Να ένα ελάχιστο παράδειγμα του φασιστικού ευρέος Πασόκ. Πριν ένα μήνα ο Τήνιος ποιητής Ντίνος Σιώτης, βραβευμένος με το κρατικό βραβείο ποίησης, οργάνωσε ένα συνέδριο στο νησί του με θέμα “Η Παναγία στη Νεοελληνική Ποίηση”. Συμμετείχα κι εγώ με τίτλο εισήγησης τον “Θρησκευτικό Νίκο Καρούζο”. Κανονικά η εκδήλωση που μάλιστα τελούσε υπό την αιγίδα του Ιδρύματος της Παναγίας, θα πραγματοποίειτο στο Ίδρυμα Τηνιακού Πολιτισμού. Οι υπεύθυνοι του όμως, (σαν τσιφλικάδες ή κρατικοί συνδικαλιστές) αρνήθηκαν να φιλοξενήσουν την εκδήλωση γιατί, λέει, τους έχω βρίσει (sic) από το “Ποντίκι”. Η αλήθεια είναι ότι κατέγραψα απλώς το αδιανόητο γεγονός να είναι πρόεδρος ενός πνευματικού ιδρύματος κι ενός χώρου τέχνης όπως είναι το Ίδρυμα Τηνιακού Πολιτισμού ένας τεχνοκράτης. Ένας οικονομολόγος, τ. Υπουργός του Ανδρέα που μάλιστα σήμερα υπηρετεί στο ΔΝΤ και τη Νέα Υόρκη. Επίσης άσκησα κριτική στο ΔΣ του Ιδρύματος επειδή ενώ υπεραμύνεται του τηνιακού πολιτισμού αποκλείει συστηματικά το καθολικό άξονα αυτού του πολιτισμού, πράγμα που είναι ντροπή! Για όλα αυτά μ' έχουν πολλαπλώς αποκλείσει από τις δραστηριότητες τους, δεν μου επιτρέπουν να ξεναγήσω στην έκθεση Χαλεπά κλπ.
Άσχετο, κύριε Πρετεντέρη, αυτόν τον φασισμό, πως θα το χαρακτηρίζατε;
ΥΓ.2 Υπάρχει όμως βελούδινος φασισμός και στην Αριστερά. Η “Αυγή” λόγου χάρη, μετά 30 χρόνια συνεργασίας, μου λογόκρινε κείμενο επειδή, λέει, σχολίαζα αρνητικά την αναβάθμιση του συνθέτη Δ. Παπαδημητρίου από διευθυντή του Τρίτου -αποτυχημένου- σε δερβέναγα όλης της κρατικής ραδιοφωνίας, στο πλαίσιο του γενικότερου νεποτισμού και αναξιοκρατίας που μαστίζουν τη χώρα. Από πότε όμως η “Αυγή” κήδεται υπέρ των “οικογενειών” που κουμαντάρουν τον τόπο; Ο υπεύθυνος πολιτισμού της εφημερίδας έφερε ενστάσεις τύπου savoir vivre. Όμως αν δεν γίνουμε εμείς δυσάρεστοι σύντροφοι σε αυτή την διευρυμένη σιωπή αμνών και αμνοεριφίων, ποιος θα γίνει; Είναι δυνατόν δημοσιογράφοι της Αριστεράς να υποκύπτουν στις χάρες του life style; Ως εδώ δεν μας έφαγαν μόνο αφηρημένες ιδέες και πολιτικές αλλά και συγκεκριμένα πρόσωπα με συγκεκριμένες συμπεριφορές.
ΥΓ. 3 Για την πολιτιστική και κοινωνική διάσταση της γηπεδικής βίας, της ποδοσφαιρικής αποβλάκωσης που καθοδηγεί τεχνηέντως η κρατική προπαγάνδα και των φαινομένων τύπου τύπου Μαρινάκη και λοιπών “προέδρων” με τους τραμπούκους τους και τους αφιονισμένους οπαδικούς στρατούς, ποιος άραγε θα μιλήσει;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου