ΟΙ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ, ΤΟ ΚΩΝΕΙΟ ΚΑΙ Η ΦΕΤΑ

Η Σύγκλητος του Πανεπιστημίου Αθηνών διέπραξε ατόπημα κλείνοντας μια εβδομάδα το ίδρυμα ως πράξη αντίστασης (;) προς το νέο Νόμο. Κι αυτό γιατί δεν υπάρχει πιο απεχθής μορφή βίας στην εκπαίδευση από την “κατάληψη” των σχολών την κατάργηση δηλαδή de facto της παιδαγωγικής διαδικασίας. Η κοινωνία, δηλαδή όλοι μας, έχει πληρώσει επί δεκαετίες πολύ ακριβά αυτή την συνήθεια των κλειστών σχολείων η οποία από τη τριτοβάθμια εκπαίδευση έφτασε... αξιοκρατικά έως τα δημοτικά. Οι όποιες μάχες δίνονται στο φυσικό μας χώρο με τα πανεπιστήμια ανοικτά και με τη διαπάλη των σκέψεων ελεύθερη. Είναι περιττό να επισημάνουμε τη κρισιμότητα των στιγμών και την άθλια κατάσταση της χώρας. Το ακόμα πιο άθλιο επίπεδο των πανεπιστημίων, των φοιτητών και των πτυχιούχων τους. Και αυτό δεν οφείλεται βέβαια στο νέο Νόμο. Οφείλεται σε μια χρόνια κακοδαιμονία στην οποία οι πάντες λίγο ως πολύ έχουμε συμβάλει. Είναι λοιπόν τουλάχιστον αφελές να ισχυρίζεται η Σύγκλητος ότι ο Νόμος Διαμαντοπούλου “υποβαθμίζει σπουδές και πτυχία” (sic), “προωθεί τον αυταρχισμό” (!), “αποσυνδέει την έρευνα από την αποστολή του Πανεπιστημίου” (!!!). Επειδή όλα αυτά ίσχυσαν απόλυτα επί έτη και μακάρι ο νέος Ν. να τα δαμάσει. Αν τον αφήσουμε βέβαια να λειτουργήσει προτείνοντας αλλαγές στα δυσλειτουργικά του σημεία. Η κεντρική του όμως σύλληψη είναι ορθή και για αυτό υπερψηφίστηκε από τα 4/5 της Βουλής. Ποιός έχει το δικαίωμα να απαξιώνει την δημοκρατική διαδικασία, τους θεσμούς; Τι παράδειγμα δίνουμε στους φοιτητές μας; Εάν κλείνει η Σύγκλητος το Πανεπιστήμιο τι περιμένουμε να πράξουν στη συνέχεια οι φοιτητές παρά να ακυρώσουν την μορφωτική λειτουργία σε όλη τη χώρα; Έστω και αν όλοι γνωρίζουμε πως ο χαμένος εκπαιδευτικός χρόνος δεν αναπληρώνεται ποτέ και σαν καρκίνος ακολουθεί εσαεί τους εκπαιδευομένους ως τα ελλειπτικά και ετεροβαρή πτυχία τους.

Τώρα είναι η μοναδική ευκαιρία να διώξουμε τα κόμματα και τους απαράδεκτους μηχανισμούς τους από τα Πανεπιστήμια. Ναι στην πολιτική σκέψη και δράση, όχι στη κομματική σπέκουλα και το καπέλωμα των παρατάξεων. Ο τόπος το έχει πληρώσει πολύ ακριβά.

Τέλος τι σημαίνει η φράση “Δεν εφαρμόζουμε το Νόμο”; Εκφερόμενη μάλιστα από τα χείλη διδασκάλων; Έχουμε απολέσει πια και τον ύστατο κόκκο ευθύνης; Μια τέτοια στάση δεν βγάζει ξανά στους δρόμους χιλιάδες κόσμο για να κάψει ό, τι έχει μείνει άκαυτο; Αγαπητοί διδάσκαλοι της φιλοσοφίας αν ασπαζόταν τις απόψεις σας ο Σωκράτης δεν θα έπινε ποτέ κώνειο αλλά θα βολευόταν “να μην εφαρμόζει το Νόμο”. Γελοιότητες. Όπως και οι καταγγελίες ότι ο Ν. “εισάγει επιχειρηματικές λογικές”. Λες και υπάρχει Πανεπιστήμιο στην Εσπερία που να μην ψαρεύει χιλιάδες φοιτητές, δηλαδή κέρδος, απ' όλο τον κόσμο πουλώντας πανάκριβα το υψηλό, εκπαιδευτικό προϊόν του. Λες και δεν σπουδάζουν εκατοντάδες χιλιάδες φοιτητές μας στην Αγγλία, τη Γαλλία, την Ιταλία, ακόμη και τη Βουλγαρία. Κι εμείς αδυνατούμε να πουλήσουμε σωστά το μοναδικό μας προϊόν με διεθνή κατοχύρωση: την αρχαιογνωσία. Δηλαδή τα αρχαία Ελληνικά, την αρχαιολογική μέθοδο, την ιστορία και θεωρία της αρχαίας τέχνης, τα γράμματα και τις τέχνες του Βυζαντίου. Να διδάξουμε, με άλλα λόγια, στον κόσμο αρχαία και νέα ελληνικά με όρους υπεροχής. Σαν την “φέτα” των ανθρωπιστικών επιστημών. Πολυάριθμοι σπουδαστές από τη Ρωσία και τη Κίνα το περιμένουν. Αρκεί να βγούμε από τη μιζέρια της μόνιμης άρνησης. Από τη κατάρα των κλειστών πανεπιστημίων.

ΥΓ. 1 Αντί η Σύγκλητος να καταλαμβάνει εαυτήν δεν θα μπορούσε να εισηγηθεί κύκλο μαθημάτων π.χ του αρχαίου Δράματος και στην αγγλική, δεν θα μπορούσαν οι φιλοσοφικές σχολές της χώρας να προτείνουν δίγλωσσα μαθήματα σε επίπεδο Master με θέμα λ.χ Ρωσία-Βυζάντιο, Μ. Αλέξανδρος-Αραβικός κόσμος, ελληνική φιλοσοφία-Κίνα ώστε να προσεταιρισθούν και ξενόγλωσσα ακροατήρια; Γιατί είναι κακό να γίνουμε ελκυστικότεροι;

ΥΓ. 2 Σκέφτηκε κανείς να συνδυάσει τα αρχαιογνωστικά μαθήματα με τα αρχαιογνωστικά μουσεία ώστε να εκπαιδεύσουμε μουσειολόγους-συντηρητές υψηλού επιπέδου, όπως συμβαίνει στην Ιταλία;

ΥΓ. 3 Γνωρίζει άραγε η κοινωνία ότι τα 2/3 των μαθημάτων συνήθως γίνονται ενώπιον μιας φούχτας φοιτητών; Τέτοια κατάντια.

ΥΓ. 4 Δυο ιδιώτες με πενιχρά μέσα εκδίδουν τα “Athens Review of Books” και “Books Journal ” στα οποία γράφουν πάμπολλοι πανεπιστημιακοί και έχουν μεγάλη απήχηση. Δεν θα μπορούσε το ΕΚΠΑ να εκδίδει κάτι ανάλογο αντί του παλαιομοδίτικου και βαρετού “Εδώ Πανεπιστήμιο” με τις συνεντεύξεις του... Θάνου Μικρούτσικου; Αντέχουμε , άραγε, κι άλλο λαϊκισμό;

Μάνος Στεφανίδης

επ. καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών

Τμήμα Θεατρικών Σπουδών