Βομβίδια - Η ντροπή των διανοουμένων

• Σκέφτομαι πως για λόγους αισθητικής και μόνο ο νέος πρωθυπουργός έπρεπε ν' αποκλείσει τον Άδωνι από την κυβέρνησή του.

• Και να μας απαλλάξει από τους δυο αντιπροέδρους στο πλαίσιο της ίδιας λογικής.

• Γελοίος και επικίνδυνος ο ΓΑΠ. Να φανταστείτε επέμενε στον Ρουμελιώτη.

• Στους αποτυχημένους, εκτός του Μπεγλίτη που “είδε” πραξικόπημα και καρατόμησε την ηγεσία του στρατεύματος, βάλτε και τον “πρώην” επιτυχημένο” Χρυσοχοΐδη.

• Ένας φαφλατάς επηρμένος επαρχιώτης, που δεν έκανε απολύτως τίποτε για την ανάπτυξη.

• Αλλά βέβαια έχει βλέψεις για την ηγεσία του Πασόκ. Κι αυτός!

• Η συνωμοσία των μετρίων.

• Είναι παρήγορο πάντως -όταν δεν είναι απλώς ύποπτο -ότι αυτά που γράφαμε προ εικοσαετίας καταγγέλλοντας τον λαϊκισμό, τη φτήνια και τη λογική της αρπαχτής, τα γράφουν σήμερα, με τον ανάλογο στόμφο, μεγαλοδημοσιογράφοι -στηρίγματα του Συστήματος.

• Το περίεργο πάντως είναι -και το ύποπτο επίσης- ότι όλοι αυτοί, αν και δημοσιογράφοι, δηλαδή κυνηγοί της είδησης και υπηρέτες της αποκάλυψης, απλώς σχολιάζουν αφ' υψηλού, μιλώντας γενικόλογα και βέβαια αποφεύγοντας τις ad hominem αναφορές, τις προσωπικές επιθέσεις.

• Η κοινωνία, το πολιτικό σύστημα, οι ελίτ, τα διαπλεκόμενα συμφέροντα, κλπ. Το συμπέρασμα είναι σαφές Είτε λόγω των αφεντικών τους, είτε εξαιτίας προσωπικών σχέσεων με την εξουσία, αποφεύγουν σαν τον διάβολο το λιβάνι τις προσωπικές επιθέσεις. Ως “διανοούμενοι” της γελοιότητας απλώς θεωρητικολογούν θηρεύοντας -τάχα- ύφος, εκφράζουν το spleen της εποχής κι έπειτα αποσύρονται στην Εκάλη όπου και κατοικούν για contemplatio.

• Πχ οι πολιτιστικοί συντάκτες της Καθημερινής. Γράφουν για όλα γεμάτοι γενικόλογο λυρισμό πλην του Γερουλάνου, του βίου και των επιτευγμάτων του (ή, καλύτερα των μη επιτευγμάτων του) στο δραχμοφόρο ΥΠΠΟΤ. Που το είπαν έτσι για να ομοηχεί με το τζακπότ.

• Τέλος, ας αναφερθούμε στους συνεργάτες-επιφυλλιδογράφους των εφημερίδων που, για να δουν τα κείμενά τους δημοσιευμένα, υφίστανται παντοίους εξευτελισμούς από τα μαντρόσκυλα της σύνταξης, πληρώνονται πενταροδεκάρες και, το κυριότερο, προσέχουν σαν τα μάτια τους να μην βλάψουν, έστω και άθελά τους, τα συμφέροντα της εργοδοσίας.

• Γιατί αν τα βλάψουν, τότε σφαγιάζονται απότομα και μπαίνουν στην λίστα των προγραμμένων που διατηρεί κάθε εφημερίδα που σέβεται τον εαυτό της.

• Ο ΔΟΛ υπήρξε πρωταθλητής στο είδος, η Καθημερινή και το Έθνος έπονται. Το δράμα των διανοουμένων του τόπου είναι πως για να υπάρξουν -νομίζουν- οφείλουν να έχουν την έγκριση του Ψυχάρη, του Μπόμπολα ή του Παπαχελά.

• Απ' την άλλη, το Σύστημα παίζει συνεχώς Στέλιο Ράμφο, ο οποίος πάντως φθέγγεται αφελείς κοινοτοπίες με το ύφος του γκουρού της πατρίδας. Παιδιά προς θεού μη σπάσουμε τα αυγά.

• Κι ας μην ξεχνάμε, ο Ράμφος είναι ο άνθρωπος που δίδασκε ελληνικά στον Forrest ΓΑΠ.

• Τελικό συμπέρασμα: Την κυβέρνηση απαρτίζουν επαγγελματίες-τραπεζίτες, επαγγελματίες- λαϊκιστές, επαγγελματίες-πατριώτες.

• Πρόκειται για μιαν έντιμη χαρτογράφηση του εθνικού μας πρόσωπο σήμερα.

• Κι όσοι λένε για τον Βορίδη, ας μην ξεχνάνε τη Φώφη ή τη Ξινογιαννακο-πως τη λένε.

• Ας μην ξεχνάνε Παπουτσή, Πάγκαλο ή Βενιζέλο.

• Επειδή η πολιτική γελοιότητα του τόπου δεν έχει τέλος.

• -Τι να σου κάνουν και οι ταλαίπωροι, υποτελείς διανοούμενοι;