Καλώς ήρθε ο Σεπτέμβρης! Οι εξετάσεις θα γίνουν κανονικά!

Genève, 22 Αυγούστου 2012

Αναμνηστική πλάκα από την διαμονή του Καποδίστρια (1822-27) στην πόλη του Καλβίνου 

Αύγουστος, μπαρόκ φως που αντιστέκεται μέσα στον Σεπτέμβριο. Και μελτέμια που αν δεν αναζωπυρώνουν φωτιές, δροσίζουν τον Homo neopasokodemocraticus που ξιφουλκεί ακόμα στα νησιά. Μεταφέροντας εκεί τη νεύρωση της πρωτεύουσας. Τη διάθεση αρπαγής μιας φέτας γης για να καταστεί βίλα, τουτέστιν ατομικός παράδεισος. Έστω κι αν η γύρω φύση υποβαθμίζεται ανεπανόρθωτα από την εισβολή. Και το κάλλος όπως το έχτισε η συλλογική προσπάθεια προσβάλλεται ανεπίτρεπτα. Άνδρος, Τήνος, Πάρος, Νάξος, Μήλος γίνονται όλο και πιο πολύ Μύκονος. Η οποία πάλι έχει γίνει Γλυφάδα, Λούτσα και ολίγον από Εκάλη, χωρίς όμως τα δέντρα. Εξ άλλου τι να τα κάνεις τα δέντρα; Ούτως ή άλλως κάποτε θα καούν. Είναι θέμα χρόνου και κυβερνητικής πολιτικής. Άσε που είναι το καύσιμο το οποίο χρειάζονται οι νεοπασοκοδημοκράτες για να πάρουν τα πάνω τους. Ν’ ανοίξουν οι δουλειές δηλαδή πριν ανοίξουν οι κρουνοί τ’ ουρανού και αρχίσουν οι πλημμύρες των αναρχοαυθαιρέτων πλην πολυτελών, νέων συνοικιών. Εφόσον όλα και όλοι στην Ελλάδα διαβιώνουν στο κρίσιμο όριο ανάμεσα στο Νόμο και, προσέξτε, όχι την παρανομία αλλά τη μη εφαρμογή ή την αναστολή του Νόμου λόγω ανωτέρας (;) βίας. Θα ονόμαζα τη κατάσταση αυτή α-νομία και θα την όριζα ως το ουτοπικό εκείνο σημείο όπου νόμος, διατάξεις, υποχρεώσεις και ευθύνες αρχίζουν ακριβώς ένα μέτρο μετά από μας. Ούτως ή άλλως ο Έλλην έχει το πατροπαράδοτο δικαίωμα πριν να εφαρμόζει τον νόμο, να τον κρίνει πρώτα και, αν δεν τον βολεύει, να τον απορρίψει στηριζόμενος στην ισχύ ετέρου νόμου -και «εταίρας» διάταξης- που λέγεται «ωχαδερφετώρα» ή «δενβαριεσαιποιοςμαςβλέπει» και υπάγεται στο συνταγματικώς κατοχυρωμένο αξίωμα του «Σταρχιδισμού» και του «Δενγαμιέταιτώρα». Ούτως εχόντων των πραγμάτων που θα έλεγαν ο γίγας της σκέψης Αβραμό ή ο τιτάνας Ευθυμίου –τον αναφέρω για να ευθυμήσουμε λίγο- η κατάσταση είναι άκρως κωλοστριμωχτή (ο σχετικός πολιτικός όρος ανήκει στην μακαρίτισσα τη μανούλα μου). Που θα πει πως θα ξαναειπωθούν οι ίδιες ουρανομήκεις ανοησίες απ’ τα μπαλκόνια ή τηλεπαράθυρα ενώ οι ίδιοι βαρετοί και ανερωτικοί τύποι θα ζητήσουν τη ψήφο μας για να πραγματοποιήσουν, επιτέλους, το λειψανέβατο και αναιμικό από την αμαρτία του ανέμπνευστου, εργολαβικό όραμά τους. Το θέμα είναι αν εμείς θέλουμε να πραγματοποιήσουμε τη ατομική επανάστασή μας. Περιφρονώντας τους νεοπασοκοδημοκράτες, το πελατειακό κράτος που εκπροσωπούν και το κράτος που θέλουν να μας κάνουν.

Δημοσιεύθηκε στους "4Τροχούς" τον Αύγουστο του 2007