Η αρχαϊκή γλυπτική είναι κορυφαία στιγμή στην παγκόσμια τέχνη. Πολύ πιο εκτεθειμένη απά την κλασική, τέλεια πριν από το τέλειο. Κατέχει ένα μυστικό ενέργειας, κάτι που αναβλύζει από το πυρήνα της ύλης και που το βρίσκουμε αργότερα να σκαρφαλώνει στην πρόσοψη του καθεδρικού της Αμιένης, να καταβυθίζεται στο σπαραγμό των γέρικων Πιετά του Μικελάντζελο ώσπου να γίνει το ίδιο το χέρι του θεού, ο ίδιος ο μετέωρος διασκελισμός του ανθρώπου στον Ροντέν. Έπειτα αυτή η φόρμα συρρικνώνεται, φτάνοντας στα έσχατα της όρια, γίνεται ένα μήλο ρικνό όσο πιο ρυτιδωμένο εξωτερικά τόσο πιο εύγευστο από μέσα, με μια απροσδιόριστη γεύση αλκοόλ στο βάθος. Νοσηρό μαζί και ελπιδοφόρο. Μια σκιά που κουβαλάει τη ψυχή της. Ένα σύρμα που πάλλεται από ζωικούς χυμούς. Τα ξυλοειδή αγγεία ενός μίσχου.Μοναξιά που έχει το πρόσωπο μιας γυναίκας, η απελπισία που έχει το πρόσωπο ενός άνδρα. Η γλυπτική του Τζιακομέτι. Πρόκειται για τους Κούρους του 6ου αιώνα που μετέφεραν την ενέργεια τους στη καρδιά του 20ού. Το μήλο του Πάριδος,μαραγκιασμένο από την πολυχρησία, τους πολέμους,τις γενοκτονίες, την απώλεια κάθε νοήματος. Δυσκολεύομαι να φανταστώ τι μπορεί να είναι η γλυπτική μετά τον Τζιακομέτι. Αν μπορεί κάτι να ανταποκρίνεται,πια,σε έναν τέτοιο όρο.
ΥΓ. 1 Οι Καρυάτιδες της Αμφίπολης είναι έργα αναφοράς που πλαισιώνουν μεν την ιστορία της τέχνης αλλά δεν τη δημιουργούν. Βρίσκονται καθ´ οδόν προς την τυποποίηση, δηλαδή την εξαφάνιση. Φαντάσματά τους θα αναβιώνουν στην αρχιτεκτονική του Μανιερισμού ή του Μπαρόκ έχοντας εντελώς διαφορετική λειτουργία και σχεδόν καθόλου ενέργεια. Αντίθετα, οι "βαδίζοντες" του Τζιακομέτι κατάγονται απευθείας από τους μετωπικούς, χαρούμενους Κούρους της Αττικής μόνο που αυτοί δεν ξέρουν που να πάνε. Δεν έχουν που να πάνε...
ΥΓ. 2. Μην ξεχνάτε ότι οι Σφίγγες της Αμφίπολης αναφέρονται άμεσα στον μαγικό- μυθικό κόσμο της Ανατολής. Αυτόν που αρχικά υποτάχτηκε στη μακεδονική σάρισα και λίγο αργότερα στις ρωμαϊκές κοόρτεις. Κοσμοπολιτισμός και πλανητική πολιτική. Στην ακρόπολη του Αλατσά Χουγιούκ στην καρδιά της Μικράς Ασίας μας υποδέχονται από το 14ο αιώνα π.Χ. δυο υπερμεγέθεις σφίγγες. Λεπτομέρεια: Οι Χετταίοι ήταν ινδοευρωπαίοι και η πρωτεύουσά τους, η Χαττούσα στην Καππαδοκία, ήταν ισοδύναμη των Μυκηνών στην Αργολίδα. Οι αυτοκρατορίες συνήθως επιλέγουν κοινά σύμβολα ισχύος. Π.χ. προσέξτε την πορεία του αετού από τη Ρώμη και το Βυζάντιο στο Ναπολέοντα και τον Χίτλερ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου