Το ποίημα της αγοράς

‌

‌Η αγορά κινεί τον κόσμο, αυτό ανέκαθεν συνέβαινε και πάντα θα συμβαίνει. 

Με τον καθένα στο πόστο που τάχθηκε.

Λεφτά, άλλωστε, υπάρχουν, πάντα υπήρχαν.

‌Για παράδειγμα οι παπάδες, οι ιερείς ημών

‌που τόσο ευλαβικά προσεύχονται

 το πρωί υπέρ υγείας και το βράδυ πάλι

 υπέρ αναπαύσεως που προσεύχονται,

στην ίδια πάντα τιμή, 20 ευρώ περίπου.

‌ Ω, είκοσι ευρώ για τον Παράδεισο 

ή και‌ για την Κόλαση; Τίποτα δεν είναι!

‌Δείτε επίσης πόσο πολύ μοιάζουν

‌οι τράπεζες και οι καθεδρικοί ναοί,

‌οι τραπεζίτες και οι μητροπολίτες,

‌τα αυτοκίνητα και τα μέγαρα τους.

       Σκληρά εργαζόμενοι επαγγελματίες, σύμβολα ευμάρειας αλλά και ηθικής,

εξαίρετο παράδειγμα για όλους.

Επίσκοποι, τραπεζίτες και γκάνγκστερ.

Επειδή είναι ο επαγγελματισμός,

‌ είναι κι η συνέπεια που κρατούν

‌ το θαύμα της αγοράς σε ισορροπία.

 Ή μήπως δεν χρειάζεται, τάχα, ο Θεός

 για ν' ανταποκρίνεται η αγορά

‌ στην μεγαλειώδη αποστολή της,

και ‌να μην καταστρέφεται το προϊόν της;

‌Οι στρατηγοί πάλι πολεμάνε το πρωί 

και ξεκουράζονται το βράδυ, κάποτε

 χάνουν, κάποτε νικούν ή πεθαίνουν,

‌ μα πάντα θα υπάρχει ένα μνημείο

‌ για αυτούς, ένα παράσημο ή μια δάφνη, 

ένα  επαγγελματικό δάκρυ στην άκρη 

έτσι ώστε να δουλεύουν οι γλύπτες

‌ και οι ποιητές και οι ηθοποιοί. Οι ζογκλέρ,

‌οι ρήτορες, τα κώλγκερλ κι οι λογοκλόποι.

Προτομές, πίνακες, ποιήματα, αφίσες

‌παραστάσεις, παρελάσεις, εκπομπές, φωτογραφίες, τραγωδίες και λοιπά.

‌Μα κι οι πολιτικοί με την σειρά τους

για να βγάζουν δεκάρικους κι ο κόσμος

 να μην κουράζεται να χειροκροτεί, 

και να παθιάζεται και να κλαίει γοερά.

‌ Το πρωί να χειροκροτούν θερμά

‌ τους ζωντανούς και το βράδι πάλι

‌ να  χειροκροτούν τους πεθαμένους, 

αφού όλοι οι πόλεμοι συνεχίζονται 

κι αφού κάποια στιγμή ο κάθε

 ηττημένος θα υπάρξει λίγο νικητής

‌ κι ο κάθε νικητής θα υποχρεωθεί

‌ να γονατίσει, να παραδοθεί. Έστω για λίγο.

‌Οι δικαστές πάλι, σοβαροί, αυστηροί

 και ανεπίληπτοι επαγγελματίες, δικάζουν

 και καταδικάζουν το πρωί, δικάζουν

 και αθωώνουν το βράδυ,‌ εκτελούν ήσυχα

 τα ξημερώματα, ανάλογα την προσφορά,  κίνηση να υπάρχει, να φέρνουν τους υπόδικους‌ κι η αγορά να δουλεύει,

 να στέκεται‌ ο κόσμος στην τροχιά του, 

η δουλειά να τελειώνει. Κι οι δικηγόροι 

ξέρουν ‌τη δουλειά όταν βέβαια είναι

 σωστοί επαγγελματίες, δηλαδή ξέρουν 

ποιος δικαστής είναι ο καλύτερος,

‌ ο πιο εχέμυθος, ο πιο συνεργάσιμος,

 ποιος είναι ο πιο λογικός και ζητάει τα λιγότερα, ποιός είναι ο πιο αποδοτικός.

 Γιατί κι οι φυλακές είναι λάθος, ό τι να πω,

 να παραμένουν συνεχώς γεμάτες, 

δεν είναι ανθρωπιστικό, ούτε πολιτισμένο

 να ξεχειλίζουν‌ από δυστυχισμένους 

που βρίσκονται έτσι κι εκτός αγοράς.

 Κάνει κακό, ευρύτερα, στην αγορά

 γιατί έτσι η αγορά γίνεται μαύρη

‌ κι αυτό δεν συμφέρει στο κράτος, 

 και στην οικονομία. Η αγορά πρέπει

‌ να είναι ελεύθερη, πόσες φορές πρέπει

 να το πω, ελεύθερη, απόλυτα

‌ σαν ιερή ιδέα και σαν θρησκεία 

‌ώστε να επιτελεί την αποστολή της

 τόσο εδώ στη γη όσο κι εκεί ψηλά, επάνω.

‌Οι φόροι είναι -ως γνωστόν- ο άρτος 

των Αγγέλων, είναι το αίμα του Θεού.

Οι φόροι μας συγκρατούν το Σύστημα!

 Κι ονομάζουμε Σύστημα τα πάντα όσα

 ευνοούν την αγορά μα και την αύρα

‌ της αγοράς. Είναι, δηλαδή, οι χονδρέμποροι

‌οι άγγελοι του Συστήματος κι οι τραπεζίτες, 

οι άγιοι και οι απόστολοι. Οι πελάτες πάλι

‌ είν' οι ήρωες της αγοράς, και τα κορίτσια 

της νύχτας, τα πολύτιμα, τρυφερά

‌ κι αξιαγάπητα της εμπορεύματα,  

είναι κι οι τζογαδόροι, είναι οι μποξέρ,

‌οι τσιλιαδόροι, οι γκρουπιέρες μαζί 

‌με τους γκρουπιέρηδες. Επίσης είναι

‌οι αλογομούρηδες κι οι ερωτευμένοι

 με τα καζίνα. Στον ουρανό επάνω 

είναι ο Θεός, είναι κι οι άγγελοι του, 

‌είναι ο διάβολος, οι σατανάδες του, 

είναι ένας ολόκληρος κόσμος δίκαια μοιρασμένος, σοφά ισορροπημένος. 

Τα ίδια ισχύουν και εδώ κάτω, επί της γης!

 Κέρδη, υπερκέρδη αλλά και ζημίες ισοφαρίζονται, δουλειά να υπάρχει,

 ως επί της γης και εν τω ουρανώ, επαγγελματικά πράγματα, το είπαμε,

γιατί και η μεταφυσική χρειάζεται,

‌ό, τι κι αν πεις, τη φυσική της.