Ολα μπερδεύονται γλυκά. Αν μη τι άλλο, ζούμε ενδιαφέρουσες στιγμές. Με τρικυμίες στο ποτήρι ή εν κρανίω. Σε απόσταση ασφαλείας, βεβαίως, από το αυθεντικό δράμα. Τώρα, βλέπετε, οι μάχες δίνονται για μια χούφτα ευρώ παραπάνω. Κι όχι για ιδέες ποτισμένες στο αίμα. Ελπίδα μας είναι το «και μη χειρότερα». Ο Αλέξης, στη χαρούμενη αθωότητά του, είπε πως μετά τον υπαρκτό σοσιαλισμό πεθαίνει και ο υπαρκτός καπιταλισμός. Sancta Simplicitas! Αμ δε… Ο καπιταλισμός απλώς μετασχηματίζεται, αναδιανέμεται και… αντέχει. Αυτά που σταδιακά αποβιώνουν είναι οι πολιτικές κοινωνικής πρόνοιας, τα εργασιακά δικαιώματα, η αλληλεγγύη και, τέλος, το κύρος του εθνικού κράτους. Σήμερα ζούμε σε έναν υπερεθνικό πολτό, όπου όλοι στρέφονται εναντίον όλων. Τα μείζονα και τα ελάσσονα διευθετούνται από μετριότητες. Η Ε.Ε., στηριγμένη σε ένα απόλυτο laissez faire, laissez passer, αναρωτιέται τι της συμβαίνει και ματαιώθηκαν όλες οι προβλέψεις. Και ακυρώθηκαν όλοι οι γκουρού, πολιτικοί και οικονομολόγοι. Κι εμείς; Οντες το «μαύρο πρόβατο» πια της ευρωζώνης, καθόμαστε φρόνιμα, μήπως και μας αγνοήσουν στην αναμπουμπούλα. Οι φωνές απευθύνονται αποκλειστικά στην εσωτερική κατανάλωση. Η άνοδος του Γιώργου αφύπνισε τον Κώστα, ο οποίος πάντως ανέκαθεν διέθετε και ωραίες ιδέες και πειθώ. Στην εφαρμογή υστερούσε. Ο ΣΥΡΙΖΑ, πάλι, κατρακυλάει γλυκά, έχοντας αποσπάσει το θαυμασμό και των επαναστατών και των ρεβιζιονιστών. Το πρόβλημα των κομμάτων μας είναι ο κομματικός στρατός τους, τον οποίο και ΔΕΝ απογαλακτίζουν. Παράδειγμα οι πρόσφατες κρίσεις στις Ενοπλες Δυνάμεις ή η τοποθέτηση του κ. Σταμάτη Μαύρου ως κρατικού επιτρόπου στην Protonbank. Προηγούμενες θέσεις του: πρόεδρος ΟΝΝΕΔ και Οργανισμού Προώθησης Ελληνικού Πολιτισμού. Πάνω στη σύγχυση, η Μαργαρίτα Θεοδωράκη, συναινούντος του Μίκη, έδωσε τους «Λιποτάκτες» και το «Μαουτχάουζεν» στην κ. Θεοδωρίδου για το Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης. Το ήθος γίνεται έτσι κολακεία της επικαιρότητας και η στάση χάνεται στο μεταμοντέρνο, μπουζουκλερί χυλό. Κρίμα…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου