Α, τι γοητευτικά κινδυνώδες πράγμα το θέατρο! Οπου χίλιες εικόνες δεν αντέχουν το βάρος μιας λέξης. Αλλά και το αντίθετο. Μια εικόνα που π.χ. «αναπαριστά» τη βροχή να ισοφαρίζει όλες τις βροχές μιας ζωής, που έτυχε να σου υγράνουν το πρόσωπο. Στο θέατρο το ταπεινό πανί γίνεται βελούδο και το κλάμα είναι πάντα καθαρτήριο. Σαν τα πολύτιμα δάκρυα της Κάτιας Γέρου στην εμπνευσμένη συρραφή από μονολόγους Λόρκα, Ανουίγ, Μπρεχτ και Τένεσι Ουίλιαμς, που παρουσίασε το ΔΗΠΕΘΕ Αγρινίου. Εξαίρετο μνημόσυνο στον Κουν.
Τόσο απλό πράγμα το θέατρο επειδή είναι τόσο σύνθετο. Με ένα πιάνο, λίγα κεριά, ένα κρεβάτι, τη μουσική του Χατζιδάκι και ένα σώμα που μεταφέρει έντιμα τα πάθη και τις χαρές αυτού του κόσμου. Ετσι καταλαβαίνω πώς η συγκίνηση γίνεται αισθητική λύτρωση. Αλλιώς, μένει κούφιος εντυπωσιασμός για τους ρηχούς της ατάκας και τους σνομπ της εικόνας.
Αυτούς, δηλαδή, που ξιπάζονται ότι τάχα ζωντανεύει η ζωγραφική άμα τη μηχανοποιήσεις ως video και λησμονούν τη σιωπηλή ενέργεια που κρύβει μια νεκρή φύση του Μοράντι ή του Διαμαντόπουλου. Ποια είναι πιο ζωντανή; Μια στατική φιγούρα του Giacometti ή ένας βιντεοσκοπημένος άνθρωπος που περπατά;
Στην εποχή των άδειων εικόνων η αδυναμία μας να εμψυχώσουμε τις εικόνες είναι δραματικά ψηλαφητή. Ετσι άνθρωποι που αντάλλαξαν την ιερότητα της Τέχνης με το θέαμα, και το σανίδι με τους πολυχώρους και τα στάδια, μπορούν μεν σήμερα να εγκαινιάζουν μουσεία, μπιενάλε, θέατρα, αλλά αυτόν τον κόμπο της λυτρωτικής συγκίνησης δεν μπορούν πια να τον προκαλέσουν. Η πονηρία τρώει το ταλέντο και ο εξυπνακισμός την εξυπνάδα.
Επειδή ο πραγματικός σου Τιτανικός παίζεται όταν διακοσμείς την αποθέωση της Πέγκυς Ζήνα, εσύ δεν είσαι πλέον ο ρήγας του εαυτού σου αλλά ένας ακόμα σαματατζής για τα αγράμματα ΜΜΕ.
Συνεντεύξεις, φωτογραφήσεις, κοινοτοπία και πουθενά μια σταγόνα αλήθειας. Εμείς βέβαια ομνύουμε σε Σκαλκώτα, Καρούζο, Παπαλουκά, Ροντίρη, Μητρόπουλο, Παξινού και Ζαβιτσιάνου και υποκλινόμαστε στην Κ. Χέλμη και την παράσταση του Ευαγγελάτου.
* Ουρά παγωνιού/σε πισινό μαϊμούς/τούτος ο κόσμος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου