ΣΠΕΥΣΑΤΕ, ΤΡΕΞΑΤΕ Η ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ «Ο ΟΜΕΡ ΠΡΙΟΝΗΣ ΔΗΜΑΡΧΟΣ» ΤΕΛΕΙΩΝΕΙ ΣΕ ΛΙΓΟ.

Ο Νικήτας Κακλαμάνης αναδεικνύεται πραγματικά ο απόλυτος “κύριος Τίποτα” της πρωτεύουσας.

Πίσω από ένα αντισυμβατικό και μειλίχιο ύφος τελικά κρύβεται ένας λαϊκιστής σατραπίσκος που την προσωπική τους ανικανότητα κρύβει έντεχνα μέσα σε μηντιακές και επικοινωνιακές μπουρμπουλήθρες.

Η 4ετής θητεία του θα μπορούσε να γίνει θέατρο σκιών – κυριολεκτικά – υπό τον τίτλο «Ο Ομέρ Πριόνης Δήμαρχος».

Κι όμως αντ’ αυτού, ο “εναλλακτικός” Νικήτας υπεραμύνεται του «έργου» του, κλείνει το μάτι στην ακροδεξιά και αφήνει ανέγγιχτους τους μαφιόζικους μηχανισμούς του Δήμου της Αθήνας, οι οποίοι εξάλλου και τον στηρίζουν. Παράλληλα σηκώνει το “αντιμνημονιακό” λεβέντικο του παράστημα. Βέβαια αυτά όλα για όσους διαθέτουν αδύναμη μνήμη.

Ο πολιτικάντης της «Πολιτικής Άνοιξης» που έγινε υπουργός υγείας επί Κωστάκη, την έκανε με ελαφρά πηδηματάκια από τις ευθύνες ενός υπουργείου – ωρολογιακής βόμβας – για να κρεμάσει λαμπιόνια στην Ομόνοια.

Η χειροπιαστή ανεπάρκεια του αλλά και οι άψογες δημόσιες σχέσεις του, κατατρόπωσαν κι αυτόν ακόμη τον “καγκελάριο” Αβραμόπουλο.

Επί των ημερών Κακλαμάνη τα γκέτο στο κέντρο της πόλης νομιμοποιήθηκαν de facto, ιστορικές περιοχές όπως η Ομόνοια, του Ψυρρή, η πλατεία Κοτζιά, η πλατεία Θεάτρου, η πλατεία Καραϊσκάκη, ερήμωσαν ή παραδόθηκαν στις μαφίες των ναρκωτικών, της πορνείας ή του trafficking των μεταναστών. Ενώ η αστυνόμευση – προληπτική ή κατασταλτική – καθεύδει για να μην θιγούν επώνυμα ή ανώνυμα συμφέροντα.

Ο Κακλαμάνης, εκφραστής μιας πολιτικής που αφήνει τον Δήμο υπερχρεωμένο και τη χώρα στα πρόθυρα της πτώχευσης, έχει το θράσος να παρουσιάζει το άσπρο – μαύρο ως … αντιμνημονιακός … τσάμπα μάγκας. Οι ένοχοι γίνονται κήνσορες – σημεία των καιρών – και οι … κότες, κοκοράκια.

Η υποψηφιότητα Καμίνη δίνει μοναδική προοπτική σ’ έναν χώρο που τον θέλουν καταδικασμένο. Είναι η τελευταία ευκαιρία μιας πόλης που αξίζει καλύτερη τύχη.

Ας μην την απεμπολήσουμε….