Le bon Dieu
Ξύπνησε αχάραγα ο καλός θεός,
πρώτος-πρώτος πήγε στη δουλειά του.
Γι άλλη μια μέρα κούρντισε,
ξεσκόνισε αγόγγυστα τον κόσμο,
έλεγξε τους τροχούς και τους ιμάντες,
λάδωσε την πετσικαρισμένη μηχανή
κι ούτε ένα παράπονο
ούτε μια βαρυγκώμια, για τον αιώνα
που δεν σώνει, με την απέραντη
τη τόση μοναξιά του.
Αυτό να βλέπετε και να παρηγοριέστε
εσείς, οι μοναχικοί και οι πεφορτισμένοι
του σύμπαντος κόσμου...
Η προσευχή του Ησαύ
Κύριε, πόσες φόρες δεν αντάλλαξα
το Σαίξπηρ με μια λιακάδα
μια φεγγαράδα δεν με απομάκρυνε
από τόσα σοφά βιβλία, τόση σοβαρή δουλειά.
Κύριε, συγκινήθηκα μόνο με όσα
πρόλαβα, το δάκρυ μου σταγόνα
δεν μπόρεσε να εξαγοράσει
έναν ωκεανό ομορφιάς.
Κύριε, το ξέρω, έχασα τα πιο
σημαντικά, αφέθηκα στ' ασήμαντα
μοίρασα το καιρό μου στα δεύτερα
έχασα τη ψυχή μου κυνηγώντας,
Κύριε, το εφήμερο, την ηδονή στιγμής.
Οκνηρός μαζί και αναποφάσιστος
πούλησα τα μεγάλα αντί πινακίου φακής
και το χειρότερο ούτε στιγμή
Κύριε, δεν ένοιωσα χορτάτος.
Και μόνο γι αυτό όμως
Οικτίρμων φανού στον δούλο σου
κι ευσπλαχνικός. Κύριε...
Μαντινάδα
Άλλοι γεννιούνται κυνηγοί
μ' άλλοι κυνηγημένοι
γι αυτό κι η δόλια μου καρδιά
ας μην τη περιμένει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου