Βομβίδια πολιτιστικής αφασίας.

• Οι άνθρωποι ξεβρακώνονται μόνοι τους. Το σύστημα αυτογελοιοποιείται γελοιοποιώντας παράλληλα όσους τόσα χρόνια το στήριξαν, ψηφίζοντάς το.

• Εννοώ τον κυρίαρχο λαό βεβαίως.

• «Λαός», η πιο χύμα έννοια και κοινωνιολογικά και πολιτικά και φιλοσοφικά. Σε βαθμό που ρομαντισμός και μαρξισμός να μπλέκουν τα μπούτια τους. (Με την καλή έννοια).

• Ο Σημίτης που λέτε, αναστήθηκε από το πουθενά για να καταγγείλει το Μνημόνιο δυο χρόνια μετά την έλευσή του και να ψέξει τον Forrest ΓΑΠ ως ανίκανο. Τον άνθρωπο δηλαδή στον οποίο ο ίδιος έδωσε το δαχτυλίδι της διαδοχής.

• Το άκρον άωτον του πολιτικού αμοραλισμού και της ηθικής καταβαράθρωσης.

• Ελπίζω πια να έχουμε καταλάβει ότι και ο Σημίτης υπήρξε το ίδιο ολέθριος σαν το Γιωργάκη και τον Κωστάκη.

• Οι οποίοι αυτοδικαίως ξανά απέκτησαν τα υποκοριστικά που τόσο τους πάνε (πάναι babylino).

• Το παρατηρήσατε; Ο κάθε πρώην πρωθυπουργός, ο κάθε πρώην υπουργός Οικονομίας είναι σήμερα ένας ανύπαρκτος. Ο «αόρατος άνθρωπος»...

• Και βέβαια ουδείς βλέπει της φυλακής τα σίδερα. Βλέπεις ο λαός είναι μεγάθυμος.

• Βγήκε και ο κυρ Χριστιανόπουλος στο μεϊντάνι, ενθουσιασμένος για τη σημασία που του δώσανε και παρότι δε ξέρει τίποτε και δε βλέπει τηλεόραση, μια χαρά τα χειρίζεται τα media .Καλύτερα κι απ' τον Κούγια.

• Πέταξε λοιπόν τις βόμβες του στη Τσαπανίδου, την οποία θεωρεί ανάξια για να της μιλάει αλλά της μίλησε και μάλιστα την περιφρονεί ενώ, λογικά, δεν τη ξέρει εφόσον δε βλέπει τηλεόραση και δε διαβάζει εφημερίδες. Σωστός ο άνδρας!

• Αν ήταν βέβαια κανένας φαντάρος, θα τον εκτιμούσε περισσότερο (Βρε καυλώστον!)

• Η Τσαπανίδου πάλι, εμβρόντητη, έβαλε τα κλάματα από υστερία επειδή άκουσε έναν λόγο που δεν ήταν προκατασκευασμένος ούτε προσαρμοσμένος στις διανοητικές αντοχές του Πορτοσάλτε.

• Ο λόγος ενός ποιητή αποδεικνύεται μέσα στη γενικότερη μιζέρια αντιτηλεοπτικότατα τηλεοπτικός. Σε σας μιλάω κ. Διαμαντάκου μου.
  

• Ο κυρ Ντίνος που λέτε, από όλες τις ιδιότητες του ινδάλματός του, του Καβάφη, πήρε μόνον δύο. Και μ’ αυτές πορεύεται αθώος (;) στον κόσμο των μετρίων οι οποίοι και τον αποθεώνουν όταν δεν τον λυπούνται ως ακίνδυνο.

• Η μία είναι η ακατασίγαστη κακία.