Η Προσευχή του Πολίτη

   
    Μαντινάδα
    (μνήμη Αρχέλαου)
    Στον κόσμο δεν ματάγινε τέτοιο κουτί-ρημάδι
    Σύριζα ρίχνεις το πρωί, Νου Δου βγαίνει το βράδυ

Θεέ μου! Τώρα που τελείωσαν η εκλογές και ώσπου να καταλάβω γιατί έγιναν και ξανάγιναν και τι άλλαξε σε σχέση με την κυβέρνηση Παπαδήμου, σε παρακαλώ κανε να μην ξαναδώ, τουλάχιστον για δεκαπέντε μέρες, τον κ. Στρατούλη, τον κ. Μηλιό, την κ. Κωσταντοπούλου, τον κ. Βορίδη, τον κ. 'Αδωνι, τον κ. Βενιζέλο, την κ. Ρεπούση, τον κ. Μιχελάκη και την κ. Λιάνα στην τηλεόραση. Το ξέρω ζητάω πολλά, το ξέρω πως αν και Μεγαλοδύναμος δεν έχεις και μεγάλη εξουσία στο χώρο της τέταρτης εξουσίας αλλά Θεέ μου κάνε κάτι! Βλέπεις Θεέ μου; Δεν σου ζητάω να μην ξαναδώ τη Στάη ή τον Πρετεντέρη. Ξέρω ότι και τα πιο τρελά θαύματα έχουν την αίσθηση του εφικτού και πως η πραγματικότητα είναι μια κόλαση που απλώς  γράφει στην είσοδο “Ενδεχομένως Παράδεισος”. Έπειτα είναι είμαι ευτυχής που δεν βλέπω τον Χατζηνικολάου, την Πετρούλα, το Μάκη, τον Τράγκα ή την μαντάμ Φραπελιά. Δεν είναι λίγα όλα αυτά Πανάγαθε και δεν υποτιμώ καθόλου τη διπλωματική σου παρέμβαση σχετικά. Εκτός κι αν μερικοί άθεοι πιστεύουν ότι έχουν εξαφανιστεί όλοι αυτοί χωρίς μεταφυσική παρέμβαση! Οπότε σύντριψε τους Κύριε ως σκεύη κεραμέως. Μήπως και μάθουν!

 Ας αφήσουν αυτό το λαό λοιπόν αφού τον σώσανε όπως τον σώσανε, να ξαναγυρίσει στις δουλειές του αν έχει δουλειές και ας αφήσουν τη Κυβέρνηση που όλοι συγκρότησαν όπως συγκρότησαν, να κάνει κάποια δουλειά μπας και βρουν δουλειά κάποιοι από τους χιλιάδες χιλιάδων που την έχουν χάσει. Και προπαντός όχι άλλα λόγια, όχι άλλα “όνειρα”, όχι άλλοι αγώνες εκ του ασφαλούς και χωρίς ρίσκο, όχι άλλος αριστερός επαγγελματισμός, όχι άλλες πομφόλυγες αλλά και λίγη σιωπή και ο ελάχιστος διαλογισμός μπας και αντιληφθούμε το τι μας συμβαίνει κατά βάθος. Σε τι δηλαδή φταίμε και εμείς αφού οι προειρημένοι κύριοι δεν πρόλαβαν ούτε να μας το πουν, ούτε να μας το εξηγήσουν επειδή έπρεπε να λένε άλλα. Τώρα, για λίγο, σιωπή. Α, λίγη, κατευναστική ησυχία. Εφόσον ότι ήταν να γίνει, έγινε και ότι είναι να γίνει, ελάχιστα μπορούμε να το επηρεάσουμε ώστε να μην γίνει αν συνεχίσουμε να έχουμε τέτοια νοοτροπία “αναβλητικότητας”, τέτοια “ενημέρωση”. Θεέ μου κάνε κάτι! Καν' τους να σιωπήσουν για ελάχιστο μήπως και γίνουν ελάχιστα δημιουργικοί, καν' τους να διαβάσουν κανένα βιβλίο, να στοχαστούν ανάλογα, να δουν κάποια αξιόλογη παράσταση, να ακούσουν λίγη μουσική. Και αν, ο μη γένοιτο, ξαναπαρουσιαστούν, να τους ρωτάνε μόνο για βιβλία, μόνο για μουσικές.  Αυτό και αν είναι θαύμα! Η δε τηλεόραση να δείχνει αντί πολιτικών αναλύσεων και πολιτικών αναλυτών που χρειάζονται επειγόντως ψυχανάλυση και φαρμακευτική αγωγή – με τη καλή έννοια Λιάνα μου – φιλοσόφους, καλλιτέχνες, επιστήμονες και ντοκιμαντέρ για τον Αμαζόνιο που καταστέφεται και για τα μνημεία της κλασικής Ελλάδας που έχουν είδη καταστραφεί. Θέλω να πω, Θεέ μου, πως εκτός από λόγια του αέρα από αέρος χρειαζόμαστε επειγόντως περισσότερη παιδεία, καλλιέργεια, ουσιαστική ενημέρωση δηλαδή ουσιαστικότερη ευαισθητοποίηση. Γι' αυτήν την δύστυχη πατρίδα.
Αμήν.

Υ.Γ.
Παντού βιντεοοθόνες, παντού video walls, παντού κάμερες που καταγράφουν, κάμερες που εκπέμπουν screens που κάτι παίζουν, μια αέναη ροή εικόνων παντού, ένας συνεχής βομβαρδισμός κινουμένων μορφών που σε καταδιώκει όπου και αν βρίσκεσαι. Στις καφετέριες, στις τράπεζες, στο μετρό, στις πλατείες, στα δημόσια γραφεία, στα τεράστια πολυκαταστήματα, στα μαγαζιά στοιχημάτων, στη κεντρική αγορά(!), στα κομμωτήρια, στα εστιατόρια, στις γκαλερί... παντού! Μια κινούμενη εικόνα σε ακολουθεί παντού τιμωρώντας σε με θόρυβο και οπτική ρύπανση. Καθηλώνοντας το βλέμμα σου για να μη μπορεί να σκεφτεί τίποτε άλλο. Όλη σουτ η ύπαρξη παγιδευμένη έτσι σε μια ληθαργική εικόνα που σε απορροφά ώστε και το θυμικό και το λογικό να ατονούν. Η δικτατορία της εικόνας, η εξάρτηση από την εικόνα, η κατάλυση του λόγου, η ανέχεια των λόγων, ο εφιάλτης του Orwell είναι ήδη εδώ...

Μάνος Στεφανίδης
Μελλοντικός υπουργός περιττών υποθέσεων,
προταθείς από το κίνημα όλων όσων ξύνονται
ενώ δεν έχουν φαγούρα και το κόμμα παλιμπαίδων.