(Τιμή και δόξα στον Άγιο Βαλεντίνο, το Μεγαλομάρτυρα, των ρόουζ)
Μακάρι ο θεός του πόθου τόσο να με μίκραινε
ώστε να χωρέσω στων μάτιων σου την ίριδα.
Εκεί να βούταγα, εκεί να κολυμπούσα,
εκεί να μάζευα τις κίτρινες, τις πράσινες
κι όλες τις βιολέ κηλίδες που κρύβονται
στο βλέμμα σου σαν σε βυθό μιας λίμνης.
Έπειτα να τις φύτευα σε σύννεφα από ζάχαρη-
άχνη και με τα δάκρυα μου να τις πότιζα,
λιλιπούτειος κηπουρός, ώσπου να δέσουν
οι καρποί και τα λουλούδια τους ν' ανθίσουν.
Μακάρι εκεί να κολυμπούσα, άνθη να μάζευα
αφού μια τέτοια μόνο ανθοδέσμη σου ταιριάζει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου