Τι κατάλαβα από τις πρόσφατες εκλογές;

Στις 25 ψηφίζουμε, στις 26 φεύγουν.

Αλέξης

Πρώτον και κύριον ότι ο σοφός λαός ψήφισε- ένας στους δέκα- Χρυσή Αυγή. Δεύτερον, ότι δεν ντρέπονται να το ομολογούν. Τρίτον, ενώ περίμενα να βγει νοκ αουτ ο Βενιζέλος, βγήκε ο κυρ Φώτης, ο ιεροκήρυκας της comme il faut Αριστεράς. Τέταρτον, ότι ο Τσίπρας κέρδισε μεν στην Ελλάδα, αλλά το κόμμα του καταποντίστηκε στην Ευρώπη. Κι αυτό κάτι σημαίνει για την Αριστερά, για τους επαγγελματίες της, δηλαδή όσους μιλούν εξ ονόματός της με τρόπο αφοριστικό και για όλους εμάς τους υπόλοιπους που την υποστηρίζουμε και την ονειρευόμαστε αλλιώς. Πέμπτον, ότι ο Σύριζα ξεπέρασε τα όριά του πιάνοντας ταβάνι στη χαλαρή ψήφο των Ευρωεκλογών, χωρίς όμως να υπερβεί το σύνολο των – αξιοθρήνητων- επιδόσεων των δύο κυβερνητικών εταίρων. Όπερ άτοπον. Έκτον, ότι όσο κι αν προβάρουν κουστουμάκια και πόζες εξουσίας οι επώνυμοι Συριζαίοι, το σύστημα είναι σε θέση –ακόμη- να τους ακυρώσει και να τους γελοιοποιήσει. Έβδομον, ότι ο συντηρητικός Κάμερον έκανε στη Μέρκελ ό,τι δεν μπόρεσε να κάνει ο Τσίπρας (για τον Σαμαρά ούτε λόγος να γίνεται). Δηλαδή έβαλε veto στο πουλαίν της Καγκελαρίου, τον γραφειοκράτη από το Λουξεμβούργο Ζαν-Κλωντ Γιούνκερ. Και η σιδηρά φράου είπε «Γιαβόλ»! Συμπέρασμα: Η πολιτική είναι ένα παιχνίδι τακτικών κινήσεων και όχι εντυπώσεων.

Επίσης τα χειμερινά ανάκτορα είναι διαφορετικά από τα ... χιμαιρινά και δεν καταλαμβάνονται κατ’ ανάγκην εξ εφόδου. Χρειάζεται και τρόπος! Επίσης, άλλο συμπέρασμα, η Ευρώπη δεν αλλάζει, αν δεν αλλάξουν τις παλαιοκομματικές τους μεθόδους οι υποψήφιοι ανατροπείς του υφιστάμενου status quo. Με άλλα λόγια, η Ευρώπη είναι ένα πολύ βαθύ και σύνθετο πράγμα -για να θυμηθούμε τον απαράδεκτο σύντροφο Χριστόπουλο με την προγλωσσική ορολογία του, ή μήπως δεν τον λένε έτσι;- και απαιτεί πολυεπίπεδη μελέτη και εξάσκηση για να προσεγγιστεί. Αδέρφια, λίγη σοβαρότης. Όγδοον,ότι η κληρονομικότης καλά καρατεί και στην Αριστερά, εφόσον με το Ποτάμι εξελέγη ευρωβουλευτής ο υιός Κίρκος, όπως εξάλλου είχε εκλεγεί η έξαλλος κόρη Κωνσταντόπουλου ως εκπρόσωπος του εθνικού κοινοβουλίου. Στην Δεξιά θα λάμπουν εσαεί τα αστέρια των υιών Βαρβιτσιώτη, Τζιτζικώστα, Μητσοτάκη, Μπακογιάννη, τα ανήψια Καραμανλή, οι ψυχογιοί Αβέρωφ, οι γαμπροί Ράλλη, οι υιοί Παπαληγούρα κ.ο.κ. Ένατον, ότι ο βαθύτατα συντηρητικός –διάβαζε προνεωτερικός και πιστός της μαγικής σκέψης- λαός μας ψήφισε περιμένοντας να επανέλθουν οι παλιές, καλές (;) μέρες όπως εξάλλου το υπαινίχθηκε σαφώς ο εξίσου έξαλλος παλαιοκομματικός πολυτευτάκιας Βενιζέλος (ο αμαυρώνων εξακολουθητικώς τη μνήμη του Λευτέρη βεβαίως βεβαίως). Δέκατον ότι όποτε συγκρουστεί σε πανέλον συριζαίος με κουκουέ ο πρώτος έχει σαφές σύμπλεγμα κατωτερότητας έναντι του δευτέρου και ο δεύτερος φέρεται (στον πρώτο) σαν Λυκειάρχης σε μικρά Αρσακειάδα. Το δε κρίσιμο διακύβευμα είναι πάντα το εξής: - καταγγέλλεις βρε τον καπιταλισμό; Και αν ναι, τότε γιατί ψήφισες το Μάαστρχτ; Τέτοια πολιτική εμβρίθεια! Ε, λοιπόν, και εσείς, βρε σταλίνες, γιατί αγνοήσατε τη συμφωνία της Γιάλτας και κάνατε έναν πανάκριβο-σε αίμα- και καταδικασμένο –εκ των προτέρων-εμφύλιο; Αν δεν τα ξεκαθαρίσουμε αυτά τώρα, τότε, πότε; Επίσης, οι του ΚΚΕ αντιμετωπίζουν το Μαρξισμό θεολογικά, άρα γι’ αυτούς δεν υπάρχει το ιστορικό προτσές, η συγκυρία αλλά μόνο η ακολουθητέα γραμμή –έστω κι αν αυτή έχει εκτροχιαστεί τελεσίδικα- περισσότερο από μισό αιώνα. Με τέτοια μυαλά όμως δε μπορεί να υπάρχει ούτε Αριστερά, ούτε όραμα, ούτε προοπτική. Απ’ τη μια οι μικρέμποροι, απ’ την άλλη οι κολλημένοι, από εδώ οι αστοί που δήθεν πονάνε το πόπολο, απ’την άλλη οι δογματίλες που δε βλέπουν χωρίς τα κομματικά γυαλιά, τι μας μένει αδέρφια;

-Μα ...ο Ψαριανός! Αυτός ο πολιτικός ογκόλιθος που μόνο με τη σκέψη του, σαν το Δαλάι Λάμα, ταρακούνησε τον ετοιμόρροπο, ούτως ή άλλως, θρόνο του Φώτη, του Σεβασμιοτάτου Μητροπολίτου πάσης της ΔΗΜΑΡ. Τον έστειλε μιλάμε ο ογκόλιθος Ψαριανός στα...δημαράκια. Τόσο που ζήλεψε ο Τατσόπουλος και δήλωσε:
-“ Εγώ γιατί δεν παίζω και σ’ αυτό το έργο μωρέ;”

- Πέτρο προσωπικά δεν ξέρω, ρώτα τον Μουλόπουλο.

Προσωπικά πάντως, φίλτατοι, στην περίπτωση Ψαριανού, βλέπω κυρίως ζητήματα αισθητικής αλλά δυστυχώς από το κοινοβούλιο μας απέχει το κάλλος και δεν αναφέρομαι μόνο στους φασίστες.

Υ.Γ.1 Και άλλη επιτυχία του σοφού λαού: Δεν εξελέγει ο Π. Καψής αλλά η Καϊλή. Έτσι ήταν οι Πασόκοι εξαπανέκαθεν. Μερακλήδες!

Υ.Γ. 2 Η οποία από παπανδρεϊκιά έγινε πλέον βενιζέλα και ... κερδίζει. Έτσι είναι ο Βαγγέλας. Σταθερά παρών παρότι διέλυσε το ΠΑΣΟΚ και υπονόμευσε την Ελιά, μπορεί ακόμα, ελέω Σαμαρά, να μας κουνάει το δάχτυλο. Είναι να μην καμαρώνει;

Υ. Γ. 3 Ένα ερώτημα πάντως απασχολεί το πανελλήνιον. Πότε, θα υπουργοποιηθεί ο Τσουκαλάς και σε ποιο υπουργείο. (Μη διανοηθεί ο Σαμαράς να κάνει ανασχηματισμό χωρίς τον Τσουκαλά. Ή έστω τον Μητρόπουλο). Εξηγηθήκαμε; Εκτός κι αν υπουργοποιηθεί ο Ψαριανός, η σίγουρη αξία.

Υ.Γ.4 Και βέβαια τελικό συμπέρασμα είναι πως εμείς ψηφίσαμε μεν στις 25, αλλά αυτοί δεν έφυγαν στις 26. Μπορεί να μας εξηγήσει κάποιος το γιατί; Εκτός κι αν όλα θυσιάζονται στο βωμό των συνθημάτων.

Υ.Γ. 5 Μήπως έχει ο Αλέξης

κάποιο θέμα με τις λέξεις;