Φαντάσματα - Πολλαπλό ριφιφί στο Πανεπιστήμιο

Πάσχα στην Τήνο, η άλλη Ελλάδα

Αγαπητές φίλες και αγαπητοί φίλοι,

Γιορτάζοντας, τρόπος του λέγειν, την υπέρβαση των 300.000 επισκέψεων στην ιστοσελίδα, θέλω να σας ευχαριστήσω και για το ενδιαφέρον και για τη συντροφιά. Έστω και αν δεν μ´αφήνει να χαρώ το γεγονός η διάχυτη μελαγχολία των ημερών. 

Ο αδιέξοδος (;) πόλεμος που κάνει η χώρα απέναντι στο ευρωπαϊκό κατεστημένο, μάλλον όμως με λάθος τρόπο, αφού ο αρχικός Blitzkrieg εντυπώσεων του Τσίπρα κατάντησε χρονοβόρος πόλεμος χαρακωμάτων που ευνοεί αυτούς και αποδυναμώνει εμάς. Και αντί να υπάρχει μια ομοθυμία δυνάμεων προς επίτευξη του κοινού στόχου, η κυβέρνηση διασπάται σε μικρομέτωπα στα οποία κυριαρχούν η ιδεοληψία, η κομματική παράνοια, αλλά και η αδυναμία να δώσει αληθινές λύσεις σε αληθινά προβλήματα. Εξακολουθούμε να ζούμε με ψευτοδιλήμματα αλλά και την εγγενή υποκρισία και τα συντηρητικά ανακλαστικά με την οποία το κράτος αντιμετωπίζει τον εαυτό του. 

Τώρα που η μπαρούφα του αντιμνημονιακού αγώνα  -αφού το 70% των μνημονίων είναι ορθό!- ξεφούσκωσε, πρέπει να παραδεχτείτε πως η στήλη αυτή ανέκαθεν υποστήριζε πως το μνημόνιο είναι "αναγκαίο κακό", μας γλίτωσε ως τώρα από την ολική χρεοκοπία και αποτελεί το αποτέλεσμα και όχι το αίτιο των δεινών που υφιστάμεθα ως κοινωνία. Και ως προς αυτό έχει και η Αριστερά τις ευθύνες της με το συνεχή αντιπολιτευτικό αρνητισμό της, την παντελή έλλειψη συναινετικής κουλτούρας. 

Τη μελαγχολία μου επιτείνουν τα όσα συνέβησαν στα Προπύλαια και τα όσα σχεδιάζονται για την ανωτάτη παιδεία, λες και το μόνο μας πρόβλημα είναι οι "αιώνιοι", η μπαγιάτικη τσίχλα του ασύλου, η επιστροφή στο μαθητοπατερισμό, η απαξίωση της αξιολόγησης, η επιστροφή της αυθεντίας του φοιτητή-κομματικού εκπροσώπου και η εκδίκηση των παλιών βοηθών που ο παπανδρεϊκός νόμος πλαίσιο του '82 κατέστησε πρωτοβάθμιους καθηγητές με μιαν προς τα κάτω εξίσωση. Αντί για πρωτοποριακά προγράμματα έρευνας, άνοιγμα των πανεπιστημίων μας προς το εξωτερικό, μαθήματα που θα ενδιαφέρουν το διεθνές κοινό όπως π.χ συμβαίνει στη Μεγάλη Βρετανία, εμείς επιλέγουμε την οπισθοδρόμηση και την περιχαράκωση σε ξεθυμασμένα συνθήματα του παρελθόντος. 

Για να καταλάβετε πόσο ξέφραγο αμπέλι είναι το Πανεπιστήμιο απέναντι στον κάθε παραβατικό που βρίσκει εδώ τη χρυσή επαγγελματική του ευκαιρία ή τον κάθε παράφρονα που κάνει την επανάστασή του μέσα στο γραφείο μου σπάζοντας το λάπτοπ που μου εμπιστεύτηκε η πολιτεία, γνωστοποιώ, -δεν έχει γραφτεί πουθενά αλλού-, το ακόλουθο ενδεικτικό συμβάν:

Τη νύχτα της Μ. Παρασκευής προς Μ. Σάββατο, σπείρα κακοποιών, μάλλον οι γνωστοί Αλβανοί που κατοικοεδρεύουν στην Πανεπιστημιούπολη Ζωγράφου, διέρρηξαν την πλάγια πόρτα του πανεπιστημιακού κολυμβητηρίου -είναι αυτό που, αν θυμάστε, πλημμύρισε πέρσι- και με ριφιφί πέρασαν στο πρώτο όροφο της Φοιτητικής Εστίας επί της Ούλοφ Πάλμε, έσπασαν την πόρτα του λογιστηρίου και έσυραν το χρηματοκιβώτιο εκτός κτιρίου, βγαίνοντας από την είσοδο που μπήκαν. Δεν τους αντιλήφθηκε κανείς από τους φύλακες της Εστίας ή τους φυλακές των εισόδων της Πανεπιστημιούπολης. Το χρηματοκιβώτιο περιείχε 5000 € (πάλι καλά), ένσημα , αποδείξεις, κλπ. Το γεγονός δεν πήραν είδηση τα ΜΜΕ και ούτε βέβαια το ανέφεραν ο Πρύτανης ή ο Υπουργός Παιδείας. Εξάλλου οι κλοπές στα πανεπιστήμια είναι σχεδόν καθημερινό φαινόμενο και δεν ενοχλείται κανείς. Αρκεί να μην παραβιάζεται το άσυλο! λεπτομέρεια: Πριν από δυο μήνες είχαν ξαναπροσπαθήσει ανεπιτυχώς να μεταφέρουν το χρηματοκιβώτιο αλλά το εγκατέλειψαν μάλλον λόγω του βάρους. Επίσης ο παρακείμενος πανεπιστημιακός παιδικός σταθμός έχει διαρρηχθεί τρεις φορές το τελευταίο καιρό. 

Από εδώ αυτό το βήμα μια και είμαι κομμένος εδώ και χρόνια από τον "αστικό" τύπο, κάνω έκκληση σε διακεκριμένους ακαδημαϊκούς δασκάλους, παράλληλα έχουν πολιτικές και πολιτειακές ευθύνες, να εγκαταλείψουν τη σιωπή τους και να παρέμβουν δραστικά και άμεσα υπέρ ενός πανεπιστημίου που βουλιάζει. Και εννοώ πρωτίστως τον νυν Πρόεδρο της Δημοκρατίας κ. Π. Παυλόπουλο αλλά και τον πρώτο βουλευτή Επικρατείας του ΣΥΡΙΖΑ κ. Κ. Τσουκαλά. Η, τυχόν, σιωπή τους δεν θα είναι χρυσός αλλά απόδειξη συναυτουργίας.

Φίλες, φίλοι, διδακτικές υποχρεώσεις στο Freie Universität του Βερολίνο θα προκαλέσουν αραίωση των συναντήσεων μας ως τον Ιούνιο. Ελπίζω πως από εκεί, την "πρωτεύουσα του Κακού" θα σας εφοδιάζω με άλλα πιο αισιόδοξα. Και πάντως με λιγότερο μίσος, αυτό που τείνει να γίνει το εθνικό μας χαρακτηριστικό.

Καλή αντάμωση!

ΥΓ 1. Με κάνει έξαλλο το ότι η υπεύθυνη κυβέρνηση νομοθετεί με βάση τους εκβιασμούς ή τα "αιτήματα" ομάδας τρομοκρατών που αυτοαποκαλούνται αναρχικοί και πρεσβεύουν το χάος ως επανάσταση και τις πράξεις καταστροφής ως αισθητική και ιδεολογική έκφραση. Πως ακόμα σερνόμαστε πίσω από το "κράτος των Εξαρχείων" και ότι εφαρμόζουμε το νόμο à la carte και αυτό το θεωρούμε αριστερή άποψη. Πως δεν έχουμε βρει το θάρρος να κόψουμε το ομφάλιο λώρο από τις εξτρεμιστικές παιδικές μας ασθένειες και ότι ανεχόμαστε να θεωρείται ο αστυνομικός όχι μόνο ταξικός εχθρός αλλά και ταξικός στόχος. Έτσι πάντως πληθύνονται οι τάξεις της Χρυσής Αυγής επειδή κάθε δράση προκαλεί και αντίδραση όπως υπογράμμισε μαζί με άλλους και ο Μαρξ. Για αυτό και συμφωνώ με τις απόψεις του Πανούση περί "Αριστεράς του τίποτε", αρκεί να μην παλινωδεί ο ίδιος και να βρει το θάρρος και για το επόμενο πολιτικό βήμα.

ΥΓ 2. Μιλώντας για φαντάσματα τρόμαξα όταν είδα πλάι στο Βαρουφάκη και την Λαγκάρντ αυτόν τον σκοτεινό τύπο, τον Τάκη Ρουμελιώτη, άνθρωπο του Συστήματος (ακόμα και του εκκλησιαστικού!), πρώην έμπιστο σου Ανδρέα, έπειτα του Γιωργάκη και τέλος του Βενιζέλου -τους έστειλε και τους τρεις εν όψει νέων αφεντικών- αποδεικνύοντας το εξής δυσάρεστο: Ο ΣΥΡΙΖΑ στη κυβέρνηση, το ΠΑΣΟΚ, πάλι, στην εξουσία. 

Πειραιάς, οδός Καραΐσκου, κι αυτό είναι Ελλάδα

ΥΓ 3. Πόσο άλλο να αντέξει αυτή η πόλη την συνεχή κατάσταση πολιορκίας, την αυτεπίστροφη κουλτούρα του μίσους και την καθημερινή επαναστατική γυμναστική των καταστροφών την οποίαν αντιμετωπίζουν με χαζοχαρουμενισμό οι λογής υπεύθυνοι. Επειδή αγνοούν πως η παρακμή έχει μια δυναμική που δύσκολα αναχαιτίζεται. Προσωπικά, βλέποντας τους τουρίστες που βολοδέρνουν στο ανειρήνευτο κέντρο αισθάνομαι σαν κακός οικοδεσπότης και νομίζω πως δεν είμαι ο μόνος...

ΥΓ 4. Στη δεκαετία του '60 ο αριστερός σκηνοθέτης και enfant terrible της Avant-garde Pier-Paolo Pasolini έγραψε ενθουσιώδες ποίημα υπέρ των αστυφυλάκων και της προσφοράς τους στο προλεταριάτο επειδή και αυτοί είναι αληθινά παιδιά του λαού!

ΥΓ 5. Στο ανωτέρω διαρραγέν κολυμβητήριο, μερικοί φωστήρες έχουν γράψει: "Εσείς καίτε τα δάση μας, εμείς καίμε τις πόλεις σας" (sic). Πέραν της προφανούς ηλιθιότητας, θαυμάζει κανείς και το μικροαστικό αίσθημα ιδιοκτησίας που έχουν αυτοί οι, κατά τα άλλα, ανάρχες. Παιδιά, φτάνει πια με το ταξικό μίσος, είναι εξίσου επαναστατική και η ταξική αγάπη. Ερώτηση: Πότε πήγατε πεζοπορία στο δάσος σας την τελευταία φορά;