[...] Στο κυβερνητικό επιτελείο ελπίζουν ότι
τελικώς θα επικρατήσει ο ορθολογισμός και θα επιτευχθεί συμφωνία,
ανοίγοντας τον δρόμο για μία ομαλή και βιώσιμη σχέση με την Ευρωζώνη.
Αυτό είναι το καλό σενάριο. Από την άλλη πλευρά, όμως, οι αλλεπάλληλες
διαψεύσεις των δύο τελευταίων μηνών τους έχουν διδάξει να είναι πλέον
επιφυλακτικοί. Συνεχίζουν την αισιόδοξη ρητορική για να μην προκαλέσουν
οικονομικό πανικό, αλλά δεν αποκλείουν καθόλου το ενδεχόμενο η υπόθεση
να στραβώσει.
Όπως μας είπε κυβερνητική πηγή, «επειδή
από τη μια μεριά πρέπει να αποφύγουμε τον πανικό, αλλά από την άλλη
πρέπει και να μην αποκοιμίζουμε την κοινή γνώμη, εγώ προτιμώ να μιλάω
γι’ αυτό που επιδιώκουμε και όχι γι’ αυτό που θα συμβεί». Από τη μια η
κυβέρνηση έχει ανάγκη να καθησυχάσει την αγορά κι από την άλλη θέλει να
στείλει το μήνυμα ότι είναι αποφασισμένη ακόμα και για ρήξη εάν δεν της
αφήσουν άλλο δρόμο. Είναι ακριβώς αυτή η αντίφαση που παράγει
αντιφατικές δηλώσεις ενίοτε και από τους ίδιους αξιωματούχους.
Στην κυβέρνηση είναι πλέον πεπεισμένοι
πως τα γεράκια του ευρωιερατείου επιδιώκουν να την εξουθενώσουν πολιτικά
για να της επιβάλουν τον Ιούνιο ένα νέο Μνημόνιο. Η τακτική της
ελεγχόμενης ασφυξίας που παραλύει όλο αυτό το διάστημα την ελληνική
οικονομία και αποστραγγίζει κάθε ρευστότητα για να εξυπηρετηθούν οι
τρέχουσες δανειακές υποχρεώσεις, έχει στόχο να κάμψει κάθε αντίσταση και
να καταστήσει μονόδρομο την αποδοχή των μνημονιακών απαιτήσεων που
σήμερα η Αθήνα απορρίπτει.
Η ελπίδα του Τσίπρα είναι πως όταν ο
κόμπος θα φθάσει στο χτένι, λόγω και της γεωπολιτικής σημασίας που έχει η
Ελλάδα για τη Δύση, η αδιάλλακτη γραμμή Σόιμπλε θα καμφθεί και θα
επικρατήσουν οι μετριοπαθείς φωνές που επιδιώκουν ένα συμβιβασμό. Αυτό,
ωστόσο, δεν είναι τίποτα περισσότερο από μία προσδοκία. [...]
Από άρθρο του Σταύρου Λυγερού στην ιστοσελίδα των Εκδόσεων Ποιότητα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου