Το Μέλλον σαν Εφιάλτης

Πραγματικά λίγα είναι τα κείμενα από τα πολλά που διάβασα σχετικά με τα γεγονότα στον Έβρο τα οποία να ορθοτομούν τον λόγο της ψυχραιμίας. Επειδή οι πάντες ομιλούν - βλακωδώς - για αυτοσυγκράτηση, λες και δεν δείχνει η Ελλάδα αυτοσυγκράτηση. Λες και έχει τίποτα άλλο να επιδείξει αυτή την στιγμή της εθνικής ταπείνωσης καθώς είναι ριγμένη οικονομικά και ηθικά στο καναβάτσο. Από ενόχους πολιτικούς και ράθυμο, κατατονικό λαό. Του οποίου η φιλοπατρία έχει εξαντληθεί στις πόζες. Και τον οποίο έχουν διαβρώσει ατομικισμός και τρυφηλότητα. Καταναλώνω άρα Υπάρχω. Ιστορικός νόμος : Όσο πιο αδύναμος, τόσο πιο ευχειραγώγητος. Όψονται όποιοι κατάντησαν τη χώρα μας προτεκτοράτο. Και δεν είναι λίγοι.
Απαιτείται λοιπόν ψυχραιμία που όμως δεν δείχνει η ελληνική πλευρά αφού δεν έδειξε εγκαίρως προβλεπτικότητα. Αντιθέτως, η Ελλάδα δείχνει ή επανάπαυση ή πανικό. Πόσο μάλλον που η Ε. Ε και το ΝΑΤΟ εξαντλούνται σε ευχολόγια απέναντι σε μιαν σταθερά παραβατική Τουρκία. Η σοβούσα κρίση ανάμεσα σε Αθήνα και Άγκυρα είναι κρίση του διεθνούς δικαίου και της αμφίβολης αποτελεσματικότητας του.
Οι Τούρκοι, από την άλλη, είναι προφανές ότι θα εξαντλήσουν κάθε δυνατότητα τεχνητής όξυνσης καθώς έχουν ήδη ανοιχτά τέσσερα (4) μέτωπα και δεν φοβούνται την περαιτέρω επιδείνωση! Οφείλουν να παίξουν τον ρόλο τους ως περιφερειακής υπερδύναμης με κάθε κόστος. Το παιχνίδι χοντραίνει επικίνδυνα στη γειτονιά μας. Με την Κύπρο να σέρνει τον χορό ποντάροντας περισσότερα στο Ισραήλ παρά στο εθνικό κέντρο. Παράνοια!
Την ίδια στιγμή η Ελλάδα ασκεί, όπως ασκεί, την εξωτερική της πολιτική επιεικώς ερασιτεχνικότατα. Οπότε Έλληνας επίσημος προβαίνει σε δηλώσεις, ακολουθεί διπλωματικό επεισόδιο! Από τον ΠτΔ ως τον πρωθυπουργό και από τον Καμμένο ως τον Κοτζιά. Ο τελευταίος έχει άθλιες σχέσεις με την διπλωματική υπηρεσία και αυτό το πληρώνουμε καθημερινά. Δεν υπάρχει σχέδιο, είναι προφανές όπως και το ότι δεν επιδιώκονται μεθοδικά συμμαχίες στα διεθνή φόρα για να αντιμετωπιστεί η επιθετικότητα της γείτονος με το ανεξέλεγκτο, φασιστικό καθεστώς. Επίσης είναι ανύπαρκτη η εθνική συνεννόηση, το υπεράνω κομμάτων κοινό σχέδιο δράσης, κυρίως με ευθύνη του Σύριζα. Ο Βίτσας στο Πεντάγωνο ήταν μια εγγύηση. Σήμερα το στράτευμα είναι ανάστατο ενώ επιπλέον επίκεινται και οι κρίσεις των Αξιωματικών με ό τι αυτές συνεπάγονται στρατιωτικά, πολιτικά και ψυχολογικά. Το ηθικό του έθνους βρίσκεται στο ναδίρ και γιαυτό κάποιος έχει τεράστια ευθύνη.
Η επίσκεψη Ερντογάν τώρα πληρώνεται όπως και η διπλωματία της γραβάτας του Κοτζιά (good diplomacy)! Ο υπουργός εξωτερικών μοιάζει πολύ με τον προκάτοχό του Βενιζέλο. Υπερεκτιμά τον εαυτό του και υποτιμά όλους τους άλλους. Σε αυτή την χρονική στιγμή ο Γκαστόνε Αλέξης είναι φανερό ότι έχασε το τυχερό του άστρο. Μακάρι να μην φύγει από την εξουσία μετά από εθνική συμφορά όπως ο άλλος amateur, ο Ιωαννίδης. Μακάρι να μην αποδειχτεί ο μοιραίος Αλέξης.
ΥΓ. Στην φωτογραφία το συνταρακτικό Μνημείο της Περγάμου με τις ψυχές των αθώων χαραγμένες στο μάρμαρο σαν χορός αρχαίου δράματος. Η σύνθεση είναι του Βάσου Καπάνταη και έχει στηθεί έξω από την Εστία Νέας Σμύρνης. Επειδή όποιοι ξεχνούν το παρελθόν, είναι καταδικασμένοι να το ξαναζήσουν στο μέλλον σαν εφιάλτη.