ΝΤΡΟΠΗ ΚΥΡΊΑ ΚΟΣΚΙΝΆ

Ο Δήμος Τήνου ζήτησε για μια (1) ώρα το auditorium του Εθνικού Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης ώστε να παρουσιάσει τις εκδηλώσεις του για το φετινό έτος Χαλεπά (1851- 1938)... Μια συνταρακτική, για τον τόπο, επέτειο. Και προσωπικά παρακάλεσα την διευθύντρια να συναινέσει στο απλό και άκρως λογικό αίτημα. Ενώ λοιπόν αρχικά συμφώνησε, μετά υπαναχώρησε και μας παρέπεμψε στο Δ.Σ μέσα από μιαν απίστευτη γραφειοκρατία - να συνεδριάσει το όργανο, να αναβληθεί η συνεδρίαση, να δοθεί η άδεια, να μην δοθεί η άδεια κλπ. Κι όλα αυτά για μιαν συνέντευξη τύπου για τον μεγαλύτερο Έλληνα καλλιτέχνη της νεότερης Ελλάδας. Τον οποίο πολλαπλώς εκδικείται, ακόμη και τώρα, και η πολιτεία και οι διορισμένοι της πολιτιστικάριοι. Αδίκως ήλπιζα ότι η Κατερίνα Κοσκινά θα είναι διαφορετική από την Άννα Καφέτση. Αποτελούν και οι δύο τα προϊόντα της ίδιας πολιτικοϊδεολογικής συναλλαγής. Την Καφέτση την διόρισε ο Βενιζέλος, την Κοσκινά ο Σαμαράς. Δυστυχώς. Και οι δύο λογοδοτούν στις ίδιες, σκοτεινές δυνάμεις. Λυπάμαι γιατί αμφότερες έχουν υπάρξει φίλες μου. Γυναίκες, και πείτε με σεξιστή, είναι σήμερα η κατάρα των κρατικών μουσείων μας. Από τα αρχαιογνωστικά και τα βυζαντινά ως την Εθνική Πινακοθήκη και τα μουσεία σύγχρονης τέχνης.Με τις ίντριγκες, τις απύθμενες φιλοδοξίες, το ανύπαρκτο έργο. Μετριότητες που αναπαράγουν το μέτριο χωρίς δυνατότητα αντίδρασης. Περίμενα τουλάχιστον ο Σύριζα να άλλαζε τον κατάπτυστο βενιζέλειο νόμο όπου ο εκάστοτε υπουργός Πολιτισμού διορίζει το κάθε πουλαίν του ως διευθυντή στα μουσεία της δικαιοδοσίας του. Χωρίς ανοιχτές διαδικασίες επιλογής και αξιολόγηση υποψηφιοτήτων. Χωρίς αξιοκρατία. Νόμο που τότε στην Βουλή είχαν καταπολεμήσει και το ΚΚΕ και ο Συνασπισμός. Μάταια. Τα μουσεία και οι μοναδικοί σε παγκόσμιο επίπεδο αρχαιολογικοί μας χώροι που δεν αποτελούν μόνο ένδειξη πολιτισμού ή ευκαιρία διαπαιδαγώγησης αλλά και πηγή απίστευτων εσόδων, βουλιάζουν σήμερα από τον θανάσιμο εναγκαλισμό μιας παρωχημένης, γραφειοκρατικής διοίκησης. Χωρίς αυτοματισμούς, ηλεκτρονική μηχανογράφηση, εκπαιδευμένο προσωπικό, σωστούς μάνατζερς, φωτισμένες ηγεσίες. Με τους χώρους συχνά κλειστούς από έλλειψη προσωπικού! Σε μιαν Ελλάδα της ανεργίας και του υπερπλεονάζοντος προσωπικού στο δημόσιο! Αληθινή, γραφειοκρατική παράνοια! Χωρίς σύγχρονες, πρωτοποριακές ιδέες. Χωρίς καντίνα για νερό και χωρίς υποτυπώδες εστιατόριο ή πωλητήριο όπως π.χ η Αρχαία Ολυμπία και δη κατά την θερινή περίοδο!!! Η βαριά μας βιομηχανία, σύμφωνα με πλείστους δοκησίσοφους πολιτικούς. Επειδή δεν υπάρχει μια μεγαλύτερη ντροπή από τα κλειστά μουσεία και τις απροσπέλαστες αίθουσες και μάλιστα σε περιόδους τουριστικής αιχμής λόγω ... έλλειψης προσωπικού!

Αν ήμουν διευθυντής στο ΕΜΣΤ θα ζητούσα το γλυπτό από τον Δήμο Αθηναίων και θα εξέθετα την Κοιμωμένη στο κεντρικό χώρο υποδοχής του μουσείου για όλους τους τουριστικούς μήνες δείχνοντας τη σχέση του μνημείου με τα γλυπτά του Παρθενώνα και προβάλλοντας σε διαφάνειες όλο το έργο του ιδιοφυή Γιαννούλη. Κάνοντας καθημερινές ξεναγήσεις μέσω εθελοντών ιστορικών τέχνης σε μιαν άλλου τύπου άμιλλα και ζωντανεύοντας την τέχνη και την ιστορία της χωρίς χρήματα ή πρότζεκτ. Απλά με ιδέες και πάθος. "Γεμίζοντας" έτσι ένα κατά τα άλλα θλιβερά άδειο Μουσείο.

Έπειτα θα έμπαινα επικεφαλής μιας πανελλήνιας εκστρατείας ώστε να επιστρέψει φέτος που είναι το έτος Χαλεπά, η Κοιμωμένη στην Τήνο. Δεδομένου ότι συναινεί και η οικογένεια Αφεντάκη στην οποίαν ανήκει το μνημείο. Και μάλιστα στο Ίδρυμα Τηνιακού Πολιτισμού που διαθέτει την εγκυρότερη και ωραιότερη συλλογή έργων του μπάρμπα Γιαννούλη. Ώστε να τιμηθεί λόγω και έργω η μνήμη του μεγάλου καλλιτέχνη.
Μακριά από ίντριγκες, σκοπιμότητες και γραφειοκρατίες. Αυτά θα έκανα εγώ... Si j'étais roi.

ΥΓ. Τί λέω τώρα και σε ποιους. Αφού - και ευτυχώς να λέμε - ουσιαστικό ΥΠΠΟ είναι σήμερα το Ίδρυμα Νιάρχος. Το πτωχευμένο κράτος ούτε χρήματα διαθέτει ούτε φαντασία αλλά ούτε και προσωπικό για να πάρει την οποιαδήποτε πρωτοβουλία.