Στιχηρά και ηδυόμελα

Ολιγόστιχα

(Αναφορά στον Καρούζο)
 

Kalos & Klio, Art Athina 2014

Ψηφίζω την απελπισία μου

απέναντι σ’ όλη την παραπλανητική

θαλπωρή του κόσμου.

Γράφουμε

επειδή διστάζουμε να ζήσουμε.

Όπως ονειρευόμαστε

όταν φοβόμαστε να υπάρχουμε.

Δε μοιράζομαι τη λύπη μου

με κανέναν και για κανέναν λόγο.

Φοράω το πένθος μου

σαν φωτοστέφανο.

Ένα τίποτε η θλίψη μου,

όμως τόσο λάμπει μέσα μου.

Η θλίψη εντός μου ένα τίποτε

που αστραποβολεί.

Τόσα πυροτεχνήματα,

τόσες φωτοβολίδες,

μα η νύχτα ανένδοτη.

Άλλοι πιστεύουν στον φύλακα-άγγελό τους.

Εγώ στον θάνατο-πρωτοστάτη.

"Στοχάσου λιγάκι δίχως ανταλλάγματα:

δίχως αλήθεια και ψέμα".

Αχ! Νίκο, φεύγοντας
έρχεται κανείς.

We’ll meet again

Χρήστος Παλλαντζάς, Art Athina 2014

Το μόνο που ξέρω, το μόνο που νιώθω

είναι πως θα ξανασυναντηθούμε...

Δεν ξέρω πού, δεν ξέρω πώς ή πότε.

Ξέρω μόνο πως θα συναντηθούμε πάλι.

Δεν μπορεί παρά να ξανασυναντηθούμε.

Θα είναι μέρα ηλιόλουστη ή μήπως βράδυ;

Βράδυ μάλλον, με ένα από εκείνα τα φεγγάρια

που σου άρεσαν, μια πανσέληνο.

Εκτός κι αν είναι μέρα βροχερή, με κρύο.

Φοβάμαι πως θα είναι μέρα βροχερή,

φοβάμαι πως θα κάνει πολύ κρύο.

Θέλω να κάνει κρύο, μήπως και σε κρατήσω

περισσότερο στην αγκαλιά μου.

Το κρύο θα ’ναι το πρόσχημα, όπως τότε.

Θα αισθανθώ αμήχανα ή άδολη χαρά;

Θα σε γνωρίσω αμέσως ή με δυσκολία;

Θα χτυπήσει τρελά πάλι η καρδιά μου,

όπως κάθε φορά όταν σε συναντούσα;

Θα νιώσω λύπη, απογοήτευση ή πόνο;

Αυτά θα νιώσω, μα κι άλλα περισσότερα.

Και τότε οι παλιές οι πίκρες θα σβηστούν

και ίσως σε δω όπως ποτέ δε σε είδα.

Κι ίσως τότε να ξαναγεννηθείς στα μάτια μου

κι εγώ να ξεπλυθώ με δάκρυα απ’ τα δικά σου.