(μνήμη Βαρβάρας Στεφανίδου)
Δημόσια Λουτρά Παλατζιάν, Δραπετσώνα. Μεσοπόλεμος. Υποδειγματικά ανακαινισμένα σήμερα για να φιλοξενήσουν το πρότυπο, καλλιτεχνικό Γυμνάσιο που θεραπεύει τα εικαστικά, το χορό και το θέατρο. Με τους θόλους και την κεντρική αίθουσα που θυμίζουν ρωμαϊκές θέρμες. Frigidarium!
Εδώ, το αναφέρω για την ιστορία, έρχονταν η κυρία Βαρβάρα και η κυρία Σταυρούλα, από την οδό Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη, λίγο πιο πάνω, ανάμεσα στα Μανιάτικα και τα Ταμπούρια και έκαναν εκστασιασμένες χαμάμ σ' αυτά τα πολύπαθα, τα σοφά μάρμαρα, σ' εκείνα τα πολύπαθα χρόνια μετά την Κατοχή. Οι ατμοί τις καθάριζαν από τους ρύπους του φόβου, της ανέχειας, των καταθλίψεων και του θανάτου.
Εδώ θα έρχεται από φέτος, στην πρώτη τάξη του Γυμνασίου, η εγγονή της κυρίας Βαρβάρας και βαφτισιμιά του Φωκίωνα, γιού της κυρίας Σταυρούλας αλλά και αναδεξιμιού της κυρίας Βαρβάρας... Σάς μπέρδεψα; Είναι γιατί η ζωή κάνει συνέχεια κύκλους. Ζαλιστικούς, μεθυστικούς, αβάσταχτους...
Σημείωση: Ας διαβαστεί παρακαλώ το παρόν σημείωμα σε σχέσεις με εκείνο που αναφέρεται στα μνημεία του πειραϊκού κοιμητηρίου της Ανάστασης. Πρόκειται για δύο δραματικά διαφορετικούς τρόπους για να αντιμετωπίζει κανείς το παρελθόν. Την πολιτιστική κληρονομιά μας που λένε και οι επαγγελματίες. Μάρμαρα και μάρμαρα...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου