Οι αποδιοπομπαίοι...

Οι αποδιοπομπαίοι και οι πομπές τους

"Συγγνώμη κύριε, ποιός είστε;"

Κατερίνα Στανίση 

(Στο Ζάππειο, μια μέρα...χοροπηδούσα -

Με αφορμή την υπόθεση Πατούλη)

Αποκτήσαμε λοιπόν που λέτε και εμείς έναν, ακόμη, αποδιοπομπαίο τράγο. Το όνομα αυτού, του πλέον πρόσφατου, Γιώργος Πατούλης! Ένας άνθρωπος τον οποίο πλέον όλη η Ελλάδα βδελύσσεται και μισεί με πρώτο και καλύτερο τον πρωθυπουργό. Με δεύτερη - να τον μισεί - την Μισέλ Ομπάμα (αστειάκι για πολύ λίγους). Και όλα αυτά επειδή εν μέσω πυρκαγιών και εθνικού πένθους, αυτός συνελήφθη να χορεύει στο Ζάππειο! Καθ' ην στιγμή όλοι οι υπόλοιποι Έλληνες, κλεισμένοι στα σπίτια τους έκλαιγαν γοερά, δεν πήγαιναν σε ταβέρνες, δεν τραγουδούσαν, δεν χόρευαν σε γαμοβαφτίσια, σε πανηγύρια του θέρους ή σε μπιτσόμπαρα, δεν κολυμπούσαν, δεν έκαναν διακοπές, δεν έβγαζαν selfie αδιάκοπα, δεν καυλάντιζαν γενικώς, δεν διασκέδαζαν ειδικώς αλλά στηθοδέρνονταν φορώντας μαύρα. Από την άλλη, ο έρμος Πατούλης βρέθηκε την λάθος στιγμή, στο λάθος μέρος. Παρασύρθηκε σαν το μυγάκι από τα φώτα και τους προβολείς, τα λαμέ και τα χειροκροτήματα και πράττοντας τα εντελώς αντίθετα, δίκαια απαξιώνεται και απομονώνεται. Χάνοντας και το αξίωμα και τον λουφέ. Λουφές και απαλλαγή που λέμε.

 Βέβαια θα μου πείτε, και δεν θα διαφωνήσω, άλλο εμείς κι άλλο εκείνος που είναι δημόσιο πρόσωπο, δηλαδή παράδειγμα. Ποιός όμως είναι ο κ. Πατούλης; Ο κ. Πατούλης είναι, νομίζω, ο αιρετός δήμαρχος για δύο τουλάχιστον φορές στον κεντρικό και πολύ γνωστό Δήμο Αμαρουσίου. Επίσης είναι ο αιρετός πρόεδρος της πανελλήνιας (!) ομοσπονδίας των γιατρών. Ή, κάτι τέτοιο. Και βέβαια ο αιρετός και δαφνοστεφανωμένος υπέρ - περιφερειάρχης Αττικής, η πολύ επιτυχημένη επιλογή της Νέας Δημοκρατίας όσο και του κ. Μητσοτάκη αυτοπροσώπως. Ο άνθρωπος αυτός, δηλαδή, έχει ψηφιστεί από εκατοντάδες χιλιάδες συμπολιτών μας. Δηλαδή από όλους αυτούς που σήμερα τον αποκηρύσσουν.

 Τώρα ο Γιώργος Πατούλης βρίσκεται στα αζήτητα κι ο Γιώργος Χαρδαλιάς, το τανκ της κυβέρνησης - για αυτό είναι και υφυπουργός Εθνικής Άμυνας - επελαύνει μέχρι νεοτέρας. Το μέχρι πρότινος απόλυτο φαβορί, ο χρυσός περιφερειάρχης της γαλανόλευκης καρδιάς τους, ο επιχρυσωμένος ήρωας, φευ, έπαιξε το όνειρο του στην Ελλάδα, όπως τόσοι άλλοι, κι έχασε. Αφού ήρθε η στιγμή της πληρωμής. Η θεία δίκη!

 Η θεά Νέμεσις... που παίζει και στην Επίδαυρο. Μαζί με την Κιτσοπούλου. Επειδή, όλα κι όλα, η Ελλάδα δεν παίζει. (Μόνο εμπαίζεται). Κι επειδή η Ελλάδα αγαπάει να σιχαίνεται το πολιτικό και το πολιτιστικό κιτς που την αντικαθρεφτίζει απόλυτα. Το ψηφίζει, το χειροκροτεί κι έπειτα το φτύνει. Ο ορισμός της μανιοκατάθλιψης και της αχαριστίας. 

Η Ελλάδα και οι Έλληνες, μην σας φαίνεται παράξενο, είναι αμείλικτοι, δεν ανέχονται τα παραπτώματα, ιδιαίτερα τα φωτογραφημένα, ιδιαίτατα όταν τα διαπράττουν καθ' έξιν και οι ίδιοι. Επειδή πάντα θα βρεθεί κάποιος Πατούλης να του τα φορτώσουν. Ενώ έχουν ως εθνικό τους γνώρισμα, σεμνοπρεπώς, αφενός την υποκρισία και αφετέρου την αμνησία. Με αυτές τις δύο αρετές και πορεύονταν και πορεύονται. Γι' αυτό...Πού πας τώρα ρε Πατούλη;

ΥΓ. Όπως φαντάζομαι, όλοι αντιλαμβάνεστε, τον κύριο Πατούλη δεν τον συμπάθησα ποτέ ούτε βέβαια και τον ψήφισα. Κυρίως γιατί εκπροσωπεί εκείνο το πολιτικό ύφος κι εκείνη την αισθητική που απεχθάνομαι βαθιά. Όμως, διάβολε, τον Πατούλη τον έχουν ψηφίσει και ξαναψηφίσει η πλειονότητα των συμπατριωτών μου. Σε πολλές και διαφορετικές δημόσιες θέσεις. Γι' αυτό εξανίσταμαι. Γιατί όλα, παρ' ημίν, εξαντλούνται στην εικόνα - εν προκειμένω τη φωτογραφία - τη σπέκουλα και την επικοινωνία. Αυτή την ώρα άλλος έπρεπε να φύγει και άλλος φεύγει. Ενώ είναι τόσο πρόδηλο το παιχνίδι που παίζεται στα πυρακτωμένα παρασκήνια του Μαξίμου. Ο απαξιούμενος περιφερειάρχης μάλλον έχει συγκρουστεί με την αγία οικογένεια και πρέπει να αποχωρήσει από την κεντρική σκηνή. Εγώ, πάλι, ως μόνιμο πνεύμα αντιλογίας, δεν μπορώ να αποσιωπήσω το γεγονός. Τόσο απλά...

Κατά τ' άλλα, καλή εβδομάδα, καλή Τέρνα, δηλαδή με το καλό οι καλές ανεμογεννήτριες και, πάνω απ' όλα, καλό μήνα χωρίς φωτιές. Για να μην έχουμε ανάγκη ούτε τους νυν ούτε και τους επόμενους περιφερειάρχες. Αμήν!

Φωτογραφία: Το τελευταίο, μνημειακό γλυπτό του Μεμά Καλογηράτου "Ο Φρουρός του Ιονίου" που θα αποκαλυφθεί στις 10 Αυγούστου στο σπίτι - μουσείο του γλύπτη, τα Μαζαρακάτα Κεφαλονιάς.

Επειδή η τέχνη μπορεί να μιλήσει - και μάλιστα χωρίς λόγια - για όλα εκείνα που οι πολιτικοί αδυνατούν, αν και φλυαρώντας αδιάκοπα να πουν βραχυκυκλωμένοι στο αδιέξοδο της επικοινωνίας και τον βραχνά της "επιβίωσης".

ΥΓ. 1 Όπως έμαθα πρόσφατα - και όχι βέβαια από κάποιον "έγκριτο" δημοσιογράφο - ο Κώστας Μπακογιάννης και ο Πατούλης βρίσκονται από καιρό τα μαχαίρια. Ίσως αυτό εξηγεί αρκετά πράγματα. Εννοώ δεν αναφέρεται καθόλου Τα τεράστια χρέη και τα περίεργα δάνεια της περιφέρειας. Εμάς απασχολούν οι γυροβολιές!

ΥΓ. 2 Το ζεϊμπέκικο είναι, πάνω από όλα, ο χορός της απόγνωσης. Της συμβολικής συντριβής του αρσενικού. Του άντρα που εκτίθεται ολομόναχος στα μάτια της κοινωνίας. Το ζεϊμπέκικο είναι τελετουργία. Κι όχι βέβαια ο χορός της χαζοχαρούμενης επίδειξης. Νομίζω πως ο κ. Πατούλης το έχει μάθει, πλέον, πολύ καλά.

ΥΓ. 3 Και τώρα; Τώρα τί θα απογίνει ο Χάρης Ρώμας; Το απόλυτο, πολιτικό, αδιέξοδο.