*Εκπτώσεις παντού… Κάποιοι δεν αντέχουν το βάρος ούτε του ίδιου του ονόματός τους. Αγκυλωμένοι στην αισθητική προσταγή του φαίνεσθαι και στη μηντιακή εξίσωση του εμφανίζεσθαι άρα υπάρχειν, ονόματα-μύθοι επείγονται ν’ απομυθοποιηθούν πριν καν η Ιστορία τελεσιδικήσει για αυτά. Τι κάκιστο μάθημα αυτό το όλα-επιτρέπονται-επειδή-τίποτε-δεν-μπορεί-να-προκαλέσει-πραγματική-ντροπή για τους νεότερους. Λ.χ. η Κική Δημουλά και οι επαναληπτικά ατυχείς δηλώσεις της: πρώτα το ακόντιο του Καραμανλή, έπειτα οι φιλοφρονήσεις προς Γιωργάκη, τέλος ο ψιψινάκειος ενθουσιασμός. Είναι προφανές ότι η μεγάλη ποιήτρια κάνει κακές παρέες με άλλους ποιητές-ψιττακούς που ζηλεύουν το μέγεθός της και απεργάζονται δημόσιες σχέσεις προς πάσαν κατεύθυνσιν. Δεν είναι όμως ώρα πια να επιστρέψει στη σιωπή; Να εγκαταλείψει προβολείς και δηλώσεις; Την ασκητική της καθημερινότητας που δίδαξε με τόση ευαισθησία, δεν οφείλει να ακολουθήσει πρώτα η ίδια;
*Απ’ την άλλη ο άλλος μέγας, ο Μίκης. Ένας συνθέτης-σύμβολο των πιο ανυπόταχτων χαρακτηριστικών του έθνους (με ό, τι αυτό μπορεί, ακόμη, να σημαίνει). Πλήρης ημερών και όμως ακόμη δεν χόρτασε τη γοητεία της δημοσιότητας. Ο Μίκης είναι δίκαια κοσμοαγάπητος και, παραμένει, κεφάλαιο για τον τόπο. Γι’ αυτό οφείλει να μιλά και να εκτίθεται λιγότερο. Ειδικά τώρα. Τώρα που το οποίο μήνυμα συνθλίβεται και παραμορφώνεται από το κανιβαλισμό του Μέσου το οποίο το διακινεί. Καμία «σπίθα» δεν αντέχει τον κρυονικό εναγκαλισμό της δημοσιογραφικής αλητείας και της τηλεοπτικής εκπόρνευσης. Πράγματα που θα πει ότι δεν γίνεται ο Μίκης από τη μια να νομιμοποιεί στην υγείαν των φορολογούμενων κορόιδων μια αρπαχτή επαγγελματιών της showbiz στην ΕΡΤ και απ’ την άλλη ν’ απευθύνεται στο έθνος σαν πατερούλης της ανυπακοής και σαν Κάστρο της αντίστασης. Ο χρόνος πια παίζει περίεργα παιχνίδια σ’ όλους εφόσον «οι καιροί ου μενετοί».
*Τέλος ο φίλος μου ο Νίκος Κωνσταντόπουλος. Άραγε κατάλαβε πόσο με λύπησε όταν πήγε κι έγινε υπάλληλος εκείνων που χρόνια κατήγγελλε; (Για να κανιβαλίσουν μετά τ’ όνομά του με τις ξεδιάντροπες μεθόδους της Μαφίας).
Ας συλλογιστούμε τελικά όλοι πως το όνομά μας –μικρό ή μεγάλο- είναι ό, τι πιο ιερό έχουμε. Κι η απειλή της έκπτωσής του αφορά ακριβοδίκαια στον καθένα μας.
Προς ...Καραμανλή επιδαψιλεύσεις τιμών είχατε κάνει και εσείς ο ίδιος σε παλαιότερα, δημοσιευθέντα άρθρα σας. Πράγμα που απογοήτευσε πολλούς που περίμεναν με ανυπομονησία να διαβάσουν τα εβδομαδιαία άρθρα σας.
ΑπάντησηΔιαγραφή(όπως, θα συμπλήρωνα κι εγώ στο σχόλιο του ανωνύμου από πάνω, η συνεργασία σας με τον Ελεύθερο Τύπο της κ. Γιάννας των Ολυμπιακών Αγώνων "μας", καθώς και με το -απαίσιο και αισθητικά κατ' εμέ- Faq του κ. Λάλα μας)
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίμαστε αντιφατικά πλάσματα εμείς οι άνθρωποι και οι καιροί δύσκολοι και πονηροί... Ευτυχώς ή δυστυχώς, πλέον, απαιτούνται ισχυρότερες αντιστάσεις για να μην χάσουμε ότι μας έχει απομείνει.
Βασίλης Ν.
Πολύ εύστοχο άρθρο και χαίρομαι που πλέον (θα) σε διαβάζω και από εδώ..!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο έξυπνο πουλί πιάνεται... απ' το πουλί!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑδέλφια έχετε δίκαιο, mea culpa. Κρίνετε όμως τι γράφω κι όχι που γράφω. Τώρα πάλι υπάρχει αποκλεισμός μου απ' όλα τα έντυπα. Προς παραδειγματισμόν. Ο Καραμανλής όμως πώς σας ήρθε; Διαβάστε το επίκαιρο "Τα Χριστούγεννα του Κωστάκη" (http://archive.enet.gr/online/ss3?q=%F7%F1%E9%F3%F4%EF%F5%E3%E5%ED%ED%E1&a=%CC%DC%ED%EF%F5+%F3%F4%E5%F6%E1%ED%DF%E4%E7&pb=0&dt1=&dt2=&r=1&p=0&id=35933080) γραμμένο πριν πέντε χρόνια. Στη Γιάννα πάλι δεν άλλαξα ούτε απόψεις ούτε γραφή. Ήταν όμως λάθος μου. Αντέδρασα συναισθηματικά όταν με πούλησαν στην Ελευθεροτυπία.
Αγαπητέ Κύριε Στεφανίδη, εμείς πάντα θα διαβάζουμε τα γραπτά σας,έστω και αν διαφωνούμε με τη θεώρησή σας, κάποιες φορές. Εξ άλλου είστε από τις ελάχιστες εναπομείνασες πηγές όασης στον γραπτό λόγο αυτού του τόπου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑντωνία Σιμάτου
ΥΓ: Είχα ανωνύμως γράψει το σχόλιο για τις επιδαψιλεύσεις προς Καραμανλή.