Ο πρωθυπουργός είχε μόλις ξυπνήσει από τον απογευματινό του υπνάκο στο τριάρι του Λυκαβηττού και ήταν ευδιάθετος. Χτύπησε φιλικά τον φρουρό του στην πλάτη, έναν τετράγωνο, πρώην αρσιβαρίστα, λέγοντας: «Χοντρέ, πάμε». Ηδη στο Μαξίμου τον περίμεναν οι Τέσσερις παραγματικοί σωματοφύλακές του: ο Αγγέλου, ο Ρουσόπουλος, η Βυζοβίτη και ο Προκόπης, για ν' αρχίσει η κρίσιμη σύσκεψη: «Κύριοι, ο αγώνας μας εναντίον της διαφθοράς μπάζει», έκανε την αρχή ο πρωθυπουργός. «Ως εδώ και μη παρέκει. Είμαι αποφασισμένος να πάρω ακόμη πιο σκληρά μέτρα. Δεν μπορώ να έχω εμπιστοσύνη σε κανέναν πια. Ούτε και στον Κλαμαρή. Εσείς τι προτείνετε;», είπε και τους κοίταξε όλους ερευνητικά. «Ενα κρουασάν;», αντέτεινε η Βυζοβίτη, για να εισπράξει το παγωμένο βλέμμα του Θοδωρή. Ο Προκόπης έπαιζε αφηρημένος με τα λευκά τσουλούφια του. Εν τέλει, τον τόσο διαλογισμό έσπασε ο Αγγέλου: «Αν δεν κάνετε, κ. πρόεδρε, αμέσως ανασχηματισμό, πράγμα που κατανοώ, να συστήσετε μιαν ομάδα αδιάφθορων που θα υπάγεται απευθείας στον υπουργό δικαιοσύνης και θα ελέγχει όλο το φάσμα της δημόσιας διοίκησης, τις ΔΕΚΟ κ.λπ.». «Εχουμε, όμως, ήδη τους ελεγκτές δημόσιας διοίκησης», απάντησε ο Καραμανλής, νιώθοντας σταδιακά την ευφορία του να τον εγκαταλείπει. «Οχι», επέμεινε θριαμβευτικά ο Αγγέλου. «Θα είναι μια νέα ομάδα επίλεκτων αδιάφθορων, που θα ελέγχει την ήδη υπάρχουσα ομάδα αδιάφθορων, ενισχυμένη με περαιτέρω αρμοδιότητες, για να κυνηγάει τελωνειακούς, αστυφύλακες, υπαλλήλους εφοριών και Πολεοδομίας, γιατρούς του ΕΣΥ, εκπαιδευτικούς, δημοτικούς άρχοντες, δικαστικούς λειτουργούς και, τέλος, τα λαμόγια των υπουργείων». Το βλέμμα του έλαμπε με τη σατανική λάμψη του δόκτορα Φάουστους, όπως τον ερμηνεύει -λέμε τώρα- ο Λιγνάδης. «Θεέ μου, τι σου 'χω κάνει;», βαριαναστέναξε ο πρωθυπουργός συγκατανεύοντας βαρύθυμα: «Ας τη συστήσουμε, λοιπόν, και ας την ονομάσουμε...». «Extra ενάρετη», πετάχτηκε ο Ρουσόπουλος, για να εισπράξει το απαξιωτικό μειδίαμα του Παυλόπουλου.
«Θα τους αναδομήσω όλους, Κύριε, θα τους θυσιάσω στη φάτνη Σου, με τ' άλλα ζώα», συνέχισε τη νοερή προσευχή του ο πρόεδρος. Μια παγωμένη σιωπή απλώθηκε στην αίθουσα με την μπουχάρα, το δρύινο μεγάλο τραπέζι και τον Αλταμούρα στον τοίχο. Τα βαριά καντηλέρια, γούστο της Βυζοβίτη, παρέπεμπαν σε Ιβανόη και sir Walter Scott. Σε σφαγές και ρεσάλτα. «Α-να-σχη-μα-τι-σμός», τόλμησε ο Ρουσόπουλος, μιμούμενος τον Χατζηνικολάου. Ο αντίλαλος της φωνής του απέκτησε μια χροιά σχεδόν μακάβρια. Ο πρωθυπουργός άπλωσε το δεξί του χέρι σαν τον Δία ή τον Παντοκράτορα στο Δαφνί και πήρε αφηρημένα ένα κρουασάν. «Στην επιτροπή αδιάφθορων θα μετέχει όλη η κυβέρνηση, για να περάσουμε ένα μήνυμα στην κοινωνία», ανακοίνωσε. «Εκτακτα», χειροκρότησε ανακουφισμένος ο Αγγέλου. «Είσαι τεράστιος», τον συγχάρηκε ο Προκόπης. «Φτυστός ο θείος του», συμπλήρωσε συγκινημένη η Βυζοβίτη. «Ρώτησε πόσο είναι ο Παναθηναϊκός στο μπάσκετ», τη διέταξε ο πρωθυπουργός, ξαναβρίσκοντας το κέφι του. «Στο κάτω κάτω, έχουμε Χριστούγεννα», σκέφτηκε ξαλαφρωμένος.
«Για σταθείτε», διέκοψε δυσάρεστη η φωνή του Προκόπη, που, πάντως, ταίριαζε απόλυτα με την κίτρινη γραβάτα του (κίτρινο του Βαν Γκογκ και του πυρετού). «Και ποιος θα ελέγχει την εξ υπουργών ομάδα; Σε ποιον θα λογοδοτεί; Ποιος θα είναι ο ενάρετος που θα ελέγχει τους ενάρετους;». «Ο Μάκης!», προσπάθησε να κάνει χιούμορ ο πρωθυπουργός. «Η πρόεδρος της Βουλής», πήγε να πει ο Ρουσόπουλος, αλλά το πήρε πίσω σκεπτόμενος συνταγματικό κώλυμα. «Ο αρχιεπίσκοπος», τόλμησε να ψελλίσει ο Αγγέλου, για να τον αποδοκιμάσουν οι υπόλοιποι. «Εσείς ο ίδιος, κύριε πρωθυπουργέ» φώναξε απτόητος ο Παυλόπουλος, αποφασισμένος να φτάσει ώς το τέλος. Το πρόσωπο του Καραμανλή, συνήθως φωτεινό και χαρούμενο, συννέφιασε απότομα. «Οχι, όχι εγώ, όχι και extra αδιάφθορος», ψιθύρισε.
Το δίδυμο κλάμα των δύο υφυπουργήσιμων τον ξύπνησε απότομα, αλλά και τόσο ευχάριστα. «Ηρέμησε, Κώστα μου. Ηταν ένα κακό όνειρο», τον χάιδεψε τρυφερά η Νατάσα. Ηδη οι μυρωδιές της κουζίνας τον προσγείωναν γλυκά στη γεμάτη ζάχαρη άχνη ατμόσφαιρα των ημερών. Στο τζάκι της πρωθυπουργικής κρεβατοκάμαρας καίγονταν μαζί τα χλωρά και τα ξερά τριζοβολώντας. «Χριστέ μου, πόσα πρέπει να μάθω ακόμη», αναστέναξε ο πρωθυπουργός καθώς έβγαζε τον σκούφο του... Ηδη τα παιδάκια της Ραφήνας χτυπούσαν στο χολ τα τρίγωνά τους, υπό τα άγρυπνα βλέμματα των πιστών φρουρών: «Χριστούλη μου, κάνε το θαύμα σου», προσευχήθηκε ο Καραμανλής βουρκωμένος...
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 23/12/2005
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου