Επιστολή *

Κωνσταντίνος Παρθένης, La Liberté

Από την έκθεση :“ΠΕΡΙ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ” Ο ιδανικός διάλογος 12 σύγχρονων καλλιτεχνών μ’ έναν εικαστικό τους προπάτορα, 7-30 Μαρτίου, γκαλερί Τεχνοχώρος, Λεμπέση 4 & Μακρυγιάννη, Αθήνα

Κύριε διευθυντά,

Με πολύ ενδιαφέρον παρακολουθώ τ' αλλεπάλληλα ρεπορτάζ της έγκριτης εφημερίδας σας με θέμα τους πλαστογράφους έργων τέχνης και την έξαρση της πλαστογραφίας στη πατρίδα μας. Επιτρέψτε μου πάντως να παρατηρήσω πως εκτός από γενικότητες “κάποιος συντηρητής, μια συμμορία, ένας έμπορος...”, δεν πληροφορήθηκα τίποτε το συγκεκριμένο, παρ' ότι τα τελευταία χρόνια η σχετική ειδησιογραφία βρίθει στοιχείων: Λόγου χάρη τα πλαστά της Vranas Gallery, τα διακόσια πλαστά που σταματήσαμε, δυο επιμελητές, στην Εθνική Πινακοθήκη πριν δημοπρατηθούν στη Λευκωσία, τα καταγγελθέντα έργα του Ελληνικού παραρτήματος των Christie's -ο αείμνηστος μάλιστα Καρκαγιάννης είχε τότε εντυπωσιακά ξιφουλκήσει- η υπόθεση Εθνικής Ασφαλιστικής-Αμερικάνου, κλπ.

Απ' την άλλη τα άρθρα σας επικεντρώνονται αποκλειστικά στα δυο επίδικα έργα Παρθένη που δημοπρατήθηκαν στους Sotheby's σε τρόπο ώστε να δημιουργούνται ετεροβαρείς εντυπώσεις. Τη στιγμή μάλιστα που η αυθεντικότητά τους εξετάζεται από τα Ελληνικά δικαστήρια. Προσωπικά, ως πραγματογνώμονας διορισμένος από την Δικαιοσύνη, έχω ήδη αποφανθεί. Σκέφτομαι πάντως πως σε μια κοινωνία που έχει καταστήσει την πλαστότητα ιδεολογία, στην πολιτική, τις ανθρώπινες σχέσεις και συμπεριφορές, είναι περίπου νομοτελειακό το αυθεντικό να συκοφαντείται ως ψεύτικο από όσους, ειδικούς ή μη, δεν αντέχουν το βάρος του.

Μετά τιμής.

Μάνος Στεφανίδης

Επ. Καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών

*Το ανωτέρω κείμενο στάλθηκε ηλεκτρονικά στην εφημερίδα Καθημερινή. Αγνοώ αν θα δημοσιευθεί ή όχι. Χάρις στο Internet, έχω πλέον την πολυτέλεια να μη με νοιάζει.