Έστω κι αν το θέατρο είναι η ζωή μας, δεν επιτρέπεται η ζωή μας να γίνει θέατρο, και μάλιστα κακό.
Δεν υπάρχει βία προοδευτική, δεν υπάρχει
αντιδημοκρατική συμπεριφορά δικαιολογημένη. Όλα συνιστούν φασισμό και αυτό
είναι άκρως ανησυχητικό. Οι μέθοδοι των κουκουλοφόρων και της Χρυσής Αυγής δεν
μπορεί να υιοθετούνται από φοιτητικές νεολαίες ή κόμματα. Το αυγό του φιδιού
μπορεί να εκκολάπτεται και από τους υπεράνω υποψίας ή, όπως έλεγε ο Μάνος
Χατζιδάκις, το τέρας που εξορκίζαμε αρχίζει να μας μοιάζει.
Όλα αυτά με αφορμή τις αλλεπάλληλες
αρπαγές κάλπης ή την πρόσφατη απαράδεκτη κατάληψη του ψηφιακού κέντρου του
Καποδιστριακού (και μάλιστα με επικεφαλής δυο καθηγητές) ώστε να παρεμποδισθούν
οι ψηφοφορίες για την ανάδειξη διοικητικών συμβουλίων των Πανεπιστημίων. Και
κάτι τελευταίο: Όταν τελείται εντός του ακαδημαϊκού χώρου εγκληματική πράξη,
δεν μπορεί ο πρύτανης να σφυρίζει κλέφτικα. Δεν μπορεί να μην έχει ευθύνες. Δεν μπορεί να νοιάζεται μόνο για τη μικροεξουσία του. Δεν μπορεί να περιφρονεί τους νόμους. Αυτή η παρατεταμένη ανομία μας οδήγησε εκεί που φτάσαμε. Ντροπή.
Το παράδειγμα μας ως δασκάλων επηρεάζει άμεσα τους μαθητές μας. Σε τελική ανάλυση,
καμία βία δεν είναι νόμιμη, καμία μειοψηφία δεν μπορεί να καταργεί την πλειοψηφία,
καμία δημοκρατία δεν επιτρέπεται να υποθάλπει τραμπούκους.
Υ.Γ. Η αχρήστευση του κεντρικού server του ΕΚΠΑ επί δυο μέρες σταμάτησε επίσης τη συνταγογράφηση δυο πανεπιστημιακών νοσοκομείων, του Λαϊκού και του Αρεταίειου. Έτσι οι τραμπούκοι έγιναν και ακούσιοι (;) δολοφόνοι. Η αισθητική της Χρυσής Αυγής γίνεται σημαία του "προοδευτισμού"!
Δημοσιεύεται σήμερα στην
εφημερίδα «6 μέρες»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου