Τα φυλλοβόλα

Κοίταζα το παλιό μου εαυτό
Που μ' εγκατέλειπε σιγά - σιγά.
- Πότε άλλαξα; Γιατί άλλαξα;
(Αλλάζουμε, νομίζω, κάθε λεπτό
Για να ξαναλλάξουμε το επόμενο).
Μοιάζουμε, εγώ και ο πρώην εαυτός μου
Μ' επιτύμβιο που ζωντανός δεξιώνεται νεκρό. 
Έτσι αποχαιρετά κι ο νέος μου εαυτός 
Τον παλιό. Που δεν πρόλαβε να παλιώσει.
-Αυτή θα είναι πλέον η ζωή μου;
Ένα πρόσωπο που είμαι και δεν είμαι; 
Αυτή θα είναι πλέον η ζωή μου
Που είναι και δεν είναι η δική μου.
Καμμένες καστανιές μέσα στο δάσος
Κι αειθαλή που έγιναν φυλλοβόλα. 
Το τοπίο συμπληρώνει κυνηγός
Που πυροβολεί τα σκυλιά του.
Αυτό θα είναι πλέον η ζωή μου
Να βλέπω εμένα ενώ φεύγω.

26/11