Διεύθυνση φωτογραφίας:
Πέτρος Δουμάς
Διεύθυνση παραγωγής: Θράφια
Σενάριο- Σκηνοθεσία: Μάνος Στεφανίδης
Διεύθυνση παραγωγής: Θράφια
Σενάριο- Σκηνοθεσία: Μάνος Στεφανίδης
Επειδή ρωτήσατε, σας
λέω πως το όνομα της Ισραηλινής
καλλιτέχνιδας στην θυσία του Αβραάμ
είναι Saskia Boddeke
και ο αμνός στην φορμόλη βέβαια είναι
του Damien Hirst.
Ως συνέχεια της φρίκης που θέλει να αισθητικοποιηθεί, μετά το Εβραϊκό Μουσείο-φυλακή το μνημείο-τάφος του Eisenmann δίπλα στους τουρίστες με τα παγωτά και την πύλη του Βανδεμβούργου. Στην συνέχεια το Reichstag με τον διάφανο θόλο του Φόστερ για να φαίνονται χωρίς προσχήματα τα όσα τεκταίνονται εντός. Απροκάλυπτη επίδειξη δύναμης.
Ως συνέχεια της φρίκης που θέλει να αισθητικοποιηθεί, μετά το Εβραϊκό Μουσείο-φυλακή το μνημείο-τάφος του Eisenmann δίπλα στους τουρίστες με τα παγωτά και την πύλη του Βανδεμβούργου. Στην συνέχεια το Reichstag με τον διάφανο θόλο του Φόστερ για να φαίνονται χωρίς προσχήματα τα όσα τεκταίνονται εντός. Απροκάλυπτη επίδειξη δύναμης.
Θυμίζω ότι ο Φόστερ
σχεδίασε και την νέα βιβλιοθήκη του
F.U. Περπατάμε
παράλληλα με τον Σπρέε και χαζεύουμε
την μελλοντολογική σκηνογραφία των
κτισμάτων που στεγάζουν την Καγκελαρία
και τα γραφεία της Βουλής. Όλα επιδεικτικά
καινούργια λες και η μεταφυσική του
μοντέρνου μπορεί να εξορκίσει το
παρελθόν. Λες και πρόκειται για κάποιες
άλλες δυνάμεις που επειδή ηττήθηκαν,
δεν υφίστανται πια. Όμως «άλλοι» δεν
είμαστε παρά εμείς οι ίδιοι, σε νέες
περιπέτειες βέβαια. Μόνο να ξαναδιάβαζαν
οι τρέχοντες πολιτικοί τον Θουκυδίδη.
Τους οποίους πολιτικούς «Θεών δε φόβος
ή ανθρώπων νόμος ουδείς απείργε».
(β,53,4).
Φτάνοντας στην
Museumsinsel θυμόμαστε τον
Αγγελόπουλο και την τελευταία του ταινία
με τον Bruno Ganz
να αυτοκτονεί πέφτοντας στον ποταμό.
Δείχνω στον χάρτη το Altes
Museum στο οποίο προγραμματίζουμε
παρέμβαση με 10 Έλληνες δημιουργούς και
προσεύχομαι στην Αγ. Βαρβάρα (εννοώ την
ψυχή της μανούλας μου!). Απέναντι, σεμνό
πλην υποβλητικό το κλασικίζον παλατάκι
της Άγγελας Μέρκελ. Ενδιαφέρον κοντράστο
με τον ρεαλιστικό σοσιαλισμό της Ρωσικής
Πρεσβείας.
Τα Γερμανικά Μουσεία
αποθησαύρισαν έγκαιρα αυτά που σήμερα
καταστρέφονται στην Παλμύρα. Η
αποικιοκρατική νοοτροπία πάντως και
το συνακόλουθο ξήλωμα των μνημείων δεν
φαίνεται να ατονεί. Δίπλα στην φρίκη
των άψυχων, η διαρκής φρίκη των έμψυχων.
Νεκρή θάλασσα η Μεσόγειος με τους
χιλιάδες των πνιγμένων. Άλλη μια συνέπεια
της αποικιοκρατίας, άλλο ένα ανατριχιαστικό
έλλειμμα πολιτικής βούληση από πλευράς
Ε.Ε. Από την άλλη μας περισσεύουν οι
νάρκισσοι πολιτικοί των κενών λόγων.
Καλημέρα κύριε Αβραμόπουλε, καληνύχτα
κύριε Βαρουφάκη. Ενώ κάθε μέρα ο Οδυσσέας
χάνει και άλλους συντρόφους του στο
πικρό κύμα. Για αυτούς ούτε τάφος, ούτε
μνήμη, ούτε δάκρυα, ούτε δικαίωση, μόνο
λησμονιά. Φτωχέ μου Ελπήνορα…
Υ.Γ. Κατά τα άλλα ο
Γιούνκερ προσπαθεί ξανά να γραβατώσει
τον Τσίπρα και αυτός αντιστέκεται, ως
πότε;
Υ.Γ.2 Μερικές φορές η
απουσία είναι πιο οδυνηρά παρούσα και
από την παρουσία την ίδια. Παιχνίδια
του μυαλού…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου