Μνήμη Ανταίου Χρυσοστομίδη (1952-2015)

Το βιβλίο "Οι Δύσκολοι έρωτες" του Ίταλο Καλβίνο που ξαναδιαβάζω αυτό το φονικό καλοκαίρι, ανήκει στις εκδόσεις Καστανιώτη, 2008, σε αναθεωρημένη, εξαιρετική μετάφραση του, πρόωρα χαμένου, Ανταίου Χρυσοστομίδη την οποία πρωτοδημοσίευσε το 1981, μόλις είχε επιστρέψει από τη Ιταλία, στις εκδόσεις Αστέρι, μετέπειτα Αστάρτη. Μικρό κομψοτέχνημα ανάμεσα στα άλλα διηγήματα "Η περιπέτεια δυο παντρεμένων" οι οποίοι δουλεύουν σε αντίθετες βάρδιες και αρκούνται στο να ζεσταίνονται, ο καθένας χωριστά, στη άδεια θέση του κρεβατιού που άφησε ο άλλος φεύγοντας.

Πάντα μια απουσία, πάντα μια παρουσία που δεν ήταν αρκετή, πάντα ένας πόνος που ισοφαρίζεται από έναν άλλο πόνο, πάντα ο άλλος που δεν γίνεται ποτέ δικός, πάντα το ψέμα που αποτελειώνει την αυταπάτη του κάθε έρωτα. Ή, όπως θα έλεγε ο Μ. Αναγνωστάκης: "Ξέχασα το πρόσωπό της, μακάρι να μπορούσα να ξεχάσω τον αριθμό του τηλεφώνου της." 

Ο Ανταίος Χρυσοστομίδης ανήκε σε εκείνους τους ανθρώπους που γνωρίζουν ότι η τρυφερότητα φτιάχνεται από ατσάλι...

ΥΓ. Στην πολιτική κηδεία του Ανταίου, παρίσταντο οι εξής πολιτικοί: Παναγιώτης Λαφαζάνης, Σπύρος Λυκούδης, Νίκος Μπίστης, Νίκος Φίλης, όλοι παλιοί του σύντροφοι, και ο αειθαλής Γιάννης Βαρβιτσιώτης. Είναι προφανές πως η επαγγελματική, κυβερνητική αριστερά δεν πολύ γουστάρει, για να μην πω αγνοεί παντελώς, τους διανοούμενους και τους γραφιάδες. Τουλάχιστον όμως ο δημοσιογράφος-υπουργός πολιτισμού θα έπρεπε να ήταν εκεί, πλάι στην ηγεσία της κρατικής τηλεόρασης. Κρίμα...