Θέλω να σου πω ένα παραμύθι... Για μια λευκή πόλη που κοιμάται κάτω απ'το χιόνι .. και τα όνειρα της ταξιδεύουν σαν δραπέτες ή ασημένια σύννεφα σε γυάλινο ουρανό ... Και πως μόνο ένα μικρό κορίτσι ξαγρυπνάει για να προσέχει όσους κοιμούνται έτσι βυθισμένοι, έτσι ανυπεράσπιστοι στους εφιάλτες τους ...
Το κορίτσι πάλι ζωγραφίζει συνεχώς τις ιστορίες που θα συμβούν στο μέλλον ... Γιατί έτσι γίνεται πάντα. Αφού όλα όσα θα γίνουν, είναι δέντρα με τη ρίζα τους να βουλιάζει στο μέλλον και τα κλαδιά τους να υψώνονται στο παρελθόν... Έτσι γινόταν πάντα.
... Το κορίτσι στο παραμύθι παίρνει έπειτα τα φύλλα αυτών των δέντρων, επάνω τους χαράζει εικόνες και τις αφήνει έξω στο χιόνι. Κατόπιν χαζεύει από το παράθυρο αυτές τις εικόνες μαζί με τις ιστορίες τους να ζωντανεύουν... Όταν όλοι σας στην πόλη κοιμάστε, μην ξεχνάτε ότι οι ιστορίες σας ξαγρυπνούν για σας...
...Απόψε θέλω να σού συνεχίσω το παραμύθι. Αν θέλεις κι εσύ ...
Γρεβενά, πριν είκοσι ημέρες, στο σαχνιζί της πλατείας, εκεί που φτιάχνουν τα μανιτάρια που μαζεύουν οι επτά νάνοι από το δάσος για να ταΐσουν τη Χιονάτη... Και που περίσσεψαν και για την Αριάδνη
( φωτό Στέλιος Παπαλαμπρόπουλος )
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου