Όταν τελειώνουν οι αγάπες
κάποιοι τις κάνουν λέξεις
κάποιοι, πιο δειλοί ακόμη,
βιβλία τις κάνουν πολυσέλιδα.
Κι άλλοι, ακόμα πιο δειλοί
και πιο απελπισμένοι
εικόνες με βαριές κορνίζες.
Και οι πιο απελπισμένοι
των πιο απελπισμένων
μουσικές τις κάνουν ή τραγούδια.
Μάταιος κόπος! Πόνος
άδικα σπαταλημένος.
Όταν μαραίνονται οι αγάπες
- και κάποτε μαραίνονται-
τίποτε ν' ανθίσει, δεν μπορεί.
Στη θέση που εκείνες άνθισαν
μόνο πια μαύρη, καμμένη γη.
Εκτός κι αν κανείς τολμήσει
μιαν ανεμώνη να φυτέψει
στην Πανσέληνο ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου