Γελοιογραφίες

( Στον εξαίρετο Πάρι Τσεβά )

Κουίζ. Βρείτε ομοιότητες και διαφορές. Απόστολος Γεωργίου στο Beaubourg και γελοιογραφία του Walsh από το περιοδικό New Yorker (27/1/20 σελ. 64). 

Άσχετο: Τι κρίμα που το Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης Βασίλη και Ελίζας Γουλανδρή εκθέτει Φιλοπούλου κι όχι Απόστολο. (Αυτόν με τα τραγικά αστεία, ζωγραφικά ενσταντανέ). Και που επιπλέον έχει κρεμάσει τα χειρότερα (!) έργα των σύγχρονων ζωγράφων μας ως δείγμα της ελληνικής τέχνης σήμερα (αντίθετα η εκπροσώπηση των δασκάλων είναι αρκούντως ικανοποιητική).

 Π.χ ο πίνακας του Δασκαλάκη τον αδικεί κατάφωρα. (Για το πορτρέτο των Βασίλη και Ελίζας Γουλανδρή, φτιαγμένο από φωτογραφίες ας μη μιλήσω καλύτερα).

Κι ενώ στον πρώτο όροφο κυριαρχεί η υψηλή αισθητική των μεγαλοαστών συλλεκτών κι ο κοσμοπολιτισμός τους καθώς παρουσιάζονται μερικά αριστουργήματα που θα τιμούσαν οποιοδήποτε μουσείο του πλανήτη, στον τελευταίο επιπολάζει το γούστο των μικροαστών επιγόνων. Ιδιωτικά βίτσια, δημόσιες αρετές. Οι φίλτατοι Πλάκα - Φρισύρας έχουν κάνει, βλέπετε, σχολή ολόκληρη στην αθηναϊκή μας επαρχία.

 Και βέβαια τα κλειστά, τα ανενεργά μουσεία και οι επί χρόνια ανεγειρόμενες Πινακοθήκες έχουν, επίσης, κάνει τεράστια ζημιά στην αισθητική αγωγή του κοινού. Με την πολιτεία να τυρβάζει περί άλλα, αδιάφορη  - έως και ενοχλημένη για τον πολιτισμό και τις ακατανόητες, τις ανόητες ανάγκες του - ή να μετακινεί πολύτιμες αρχαιότητες. Δηλαδή η πολιτεία όταν δεν καταστρέφει, αφήνει την υπόθεση της πολιτιστικής αγωγής του έθνους στα χέρια των ιδιωτών. Έκτακτα!

ΥΓ.Αγαπητέ φίλε Κυριάκο σού υπενθυμίζω με όλη μου την αγάπη ότι το Παρίσι μπορεί να (μας) διδάσκει. Ακόμη! Κατά τα άλλα συγχαρητήρια για την δουλειά και την προσφορά σου. Και εσένα προσωπικά και των συνεργατών σου. Περιμένουμε τον κατάλογο της συλλογής. Η έλλειψη του υποβαθμίζει την προσπάθεια σας.